Plutarch, Aratus, chapter 22 1:

(플루타르코스, Aratus, chapter 22 1:)

ἐν τούτῳ δὲ ὁ μὲν Ἄρατοσ ἐμφὺσ τῇ πορείᾳ παρὰ τὸ κρημνῶδεσ ἡμιλλᾶτο, βραδέωσ καὶ ταλαιπώρωσ τὸ πρῶτον, οὐ κατακρατῶν, ἀλλ’ ἀποπλανώμενοσ τοῦ τρίβου παντάπασιν ἐνδεδυκότοσ καὶ πεοισκιαζομένου ταῖσ τραχύτησι καὶ διὰ πολλῶν ἑλιγμῶν καὶ παραβολῶν περαίνοντοσ πρὸσ τὸ τεῖχοσ, εἶτα θαυμάσιον οἱο͂ν ἡ σελήνη λέγεται διαστέλλουσα τὰ νέφη καὶ ὑπολαμποῦσα, τῆσ ὁδοῦ τὸ χαλεπώτατον σαφηνίζειν, ἑώσ ἥψατο τοῦ τείχουσ καθ’ ὃν ἔδει τόπον· ἐκεῖ δὲ πάλιν συνεσκίασε καὶ ἀπέκρυψε νεφῶν συνελθόντων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION