Plutarch, Aratus, chapter 47

(플루타르코스, Aratus, chapter 47)

τελευτήσαντοσ δὲ Ἀντιγόνου καταφρονήσαντεσ Αἰτωλοὶ τῶν Ἀχαιῶν διὰ τὴν ῥᾳθυμίαν ἐθισθέντεσ γὰρ ἀλλοτρίαισ σώζεσθαι χερσὶ καὶ τοῖσ Μακεδόνων ὅπλοισ αὑτοὺσ ὑπεσταλκότεσ ἐν ἀργίᾳ πολλῇ καὶ ἀταξίᾳ διῆγον ἐπέθεντο τοῖσ κατὰ Πελοπόννησον πράγμασι· καὶ τὴν μὲν Πατρέων καὶ Δυμαίων λεηλασίαν ὁδοῦ πάρεργον ἐποιήσαντο, τὴν δὲ Μεσσήνην ἐμβαλόντεσ ἐπόρθουν. ἐφ’ οἷσ ὁ Ἄρατοσ ἀγανακτῶν καὶ τὸν στρατηγοῦντα τότε τῶν Ἀχαιῶν Τιμόξενον ὁρῶν ὀκνοῦντα καὶ διατρίβοντα τὸν χρόνον, ἤδη τῆσ στρατηγίασ αὐτῷ τελευτώσησ, αὐτὸσ ᾑρημένοσ ἄρχειν μετ’ ἐκεῖνον προέλαβεν ἡμέραισ πέντε τὴν ἀρχὴν ἕνεκα τοῦ βοηθῆσαι Μεσσηνίοισ.

καὶ συναγαγὼν τοὺσ Ἀχαιούσ τοῖσ τε σώμασιν ἀγυμνάστουσ ὄντασ καὶ ταῖσ διανοίαισ ἐκλελυμένουσ πρὸσ τὸν πόλεμον ἡττᾶται περὶ Καφύασ· καὶ θυμικώτερον ἐστρατηγηκέναι δόξασ οὕτωσ αὖ πάλιν ἀπημβλύνθη καὶ προήκατο τὰ πράγματα καὶ τὰσ ἐλπίδασ, ὥστε πολλάκισ λαβὴν τοὺσ Αἰτωλοὺσ παρασχόντασ ἀνέχεσθαι καὶ περιορᾶν ὥσπερ κωμάζοντασ ἐν τῇ Πελοποννήσῳ μετὰ πολλῆσ ἀσελγείασ καὶ θρασύτητοσ.

αὖθισ οὖν τὰσ χεῖρασ ὀρέγοντεσ εἰσ Μακεδονίαν ἐπεσπῶντο καὶ κατῆγον ἐπὶ τὰσ Ἑλληνικὰσ πράξεισ τὸν Φίλιππον, οὐχ ἥκιστα διὰ τὴν πρὸσ τὸν Ἄρατον εὔνοιαν αὐτοῦ καὶ πίστιν ἐλπίζοντεσ εὐκόλῳ περὶ πάντα χρήσεσθαι καὶ χειροήθει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION