Plutarch, Aratus, chapter 12

(플루타르코스, Aratus, chapter 12)

ἐπεὶ δὲ οἱ φυγάδεσ ἦσαν ἀπαρηγόρητοι τοῖσ ἔχουσι τὰσ κτήσεισ ἐνοχλοῦντεσ, ἥ τε πόλισ ἐκινδύνευεν ἀνάστατοσ γενέσθαι, μίαν ὁρῶν ἐλπίδα τὴν Πτολεμαίου φιλανθρωπίαν ὡρ́μησεν ἐκπλεῦσαι καὶ δεηθῆναι τοῦ βασιλέωσ ὅπωσ αὐτῷ χρήματα συμβάληται πρὸσ τὰσ διαλύσεισ, ἀνήχθη μὲν οὖν ἀπὸ Μοθώνησ ὑπὲρ Μαλέασ, ὡσ τῷ διὰ πόρου δρόμῳ χρησόμενοσ. πρὸσ δὲ μέγα πνεῦμα καὶ πολλὴν θάλασσαν ἐκ πελάγουσ κατιοῦσαν ἐνδόντοσ τοῦ κυβερνήτου, παραφερόμενοσ μόλισ ἥψατο τῆσ Ἀδρίασ πολεμίασ οὔσησ, ἐκρατεῖτο γὰρ ὑπὸ Ἀντιγόνου καὶ φυλακὴν εἶχεν·

ἣν φθάσασ ἀπέβη, καὶ τὴν ναῦν καταλιπὼν ἀπεχώρησε μακρὰν ἀπὸ θαλάσσησ ἔχων ἕνα τῶν φίλων σὺν αὑτῷ Τιμάνθην. καὶ καταβαλόντεσ ἑαυτοὺσ εἴσ τινα τόπον ὕλησ γέμοντα χαλεπῶσ ἐνυκτέρευον.

ὀλίγῳ δὲ ὕστερον ὁ φρούραρχοσ ἐπελθὼν καὶ ζητῶν τὸν Ἄρατον ὑπὸ τῶν θεραπόντων ἐξηπατήθη τῶν ἐκείνου, δεδιδαγμένων λέγειν ὡσ εὐθὺσ ἀποδρὰσ εἰσ Εὔβοιαν ἐξέπλευσε. τὰ μέντοι κομιζόμενα καὶ τὴν ναῦν καὶ τοὺσ θεράποντασ ἀπέφηνε πολέμια καὶ κατέσχε. μετὰ δὲ ἡμέρασ οὐ πολλὰσ ἐν ἀπόροισ ὄντι τῷ Ἀράτῳ γίνεταί τισ εὐτυχία, Ῥωμαϊκῆσ νεὼσ παραβαλούσησ κατὰ τὸν τόπον ἐν ᾧ τὰ μὲν ἐπὶ σκοπὴν ἀνιών, τὰ δὲ κρυπτόμενοσ διῆγεν.

ἔπλει μὲν οὖν ἡ ναῦσ εἰσ Συρίαν, ἐπέβη δὲ πείσασ τὸν ναύκληρον ἄχρι Καρίασ διακομισθῆναι· καὶ διεκομίσθη κινδύνοισ αὖθισ οὐκ ἐλάττοσι χρησάμενοσ κατὰ θάλατταν. ἐκ δὲ Καρίασ χρόνῳ πολλῷ περαιωθεὶσ εἰσ Αἴγυπτον ἀὺ̓τόθεν τε τῷ βασιλεῖ διακειμένῳ πρὸσ αὐτὸν οἰκείωσ ἐνέτυχε, καὶ τεθεραπευμένῳ γραφαῖσ καὶ πίναξιν ἀπὸ τῆσ Ἑλλάδοσ, ἐν οἷσ κρίσιν ἔχων οὐκ ἄμουσον ὁ Ἄρατοσ ἀεί τι τῶν τεχνικῶν καὶ περιττῶν, μάλιστα δὲ Παμφίλου καὶ Μελάνθου, συνάγων καὶ κτώμενοσ ἀπέστελλεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION