Plutarch, Aratus, chapter 3

(플루타르코스, Aratus, chapter 3)

οὕτω δ’ ἐκκλαπέντι τῷ Ἀράτῳ καὶ διαφυγόντι τὸν κίνδυνον εὐθὺσ μὲν ἐνεφύετο καὶ συνηύξετο τὸ σφοδρὸν καὶ διάπυρον μῖσοσ ἐπὶ τοὺσ τυράννουσ, τρεφόμενοσ δὲ παρὰ τοῖσ ἐν Ἄργει ξένοισ καὶ φίλοισ πατρῴοισ ἐλευθερίωσ, καὶ τὸ σῶμα βλαστάνον ὁρῶν εἰσ εὐεξίαν καὶ μέγεθοσ, ἐπέδωκεν ἑαυτὸν ἀσκήσει τῇ περὶ παλαίστραν, ὥστε καὶ πένταθλον ἀγωνίσασθαι καὶ στεφάνων τυχεῖν. ἐπιφαίνεται δ’ ἀμέλει καὶ ταῖσ εἰκόσιν ἀθλητική τισ ἰδέα, καὶ τὸ συνετὸν τοῦ προσώπου καὶ βασιλικὸν οὐ παντάπασιν ἀρνεῖται τὴν ἀδηφαγίαν καὶ τὸ σκαφεῖον.

ὅθεν ἐνδεέστερον ἴσωσ ἢ πολιτικῷ προσῆκον ἦν ἀνδρὶ περὶ τὸν λόγον ἐσπούδασε καίτοι γέγονεναι κομψότερον εἰπεῖν ἢ δοκεῖ τισιν ἐκ τῶν ὑπομνημάτων κρίνουσιν, ἃ παρέργωσ καὶ ὑπὸ χεῖρα διὰ τῶν ἐπιτυχόντων ὀνομάτων ἁμιλλησάμενοσ κατέλιπε. χρόνῳ δὲ ὕστερον Ἀβαντίδαν μὲν οἱ περὶ Δεινίαν καὶ Ἀριστοτέλη τὸν διαλεκτικόν, εἰωθότα τοῖσ λόγοισ αὐτῶν κατ’ ἀγορὰν σχολαζόντων ἑκάστοτε παρεῖναι καὶ συμφιλονεικεῖν, ἐμβαλόντεσ εἰσ·

τοιαύτην διατριβὴν καὶ κατασκευάσαντεσ ἐπιβουλὴν ἀνεῖλον, Πασέαν δὲ τὸν Ἀβαντίδου πατέρα τὴν ἀρχὴν ὑπολαβόντα Νικοκλῆσ δολοφονήσασ ἑαυτὸν ἀνέδειξε τύραννον. τοῦτον ἐμφερέστατον λέγουσι τὴν ὄψιν Περιάνδρῳ τῷ Κυψέλου γενέσθαι, καθάπερ Ἀλκμαίωνι μὲν τῷ Ἀμφιάρεω τὸν Πέρσην Ὀρόντην, Ἕκτορι δὲ τὸν Λακεδαιμόνιον νεανίσκον, ὃν ἱστορεῖ Μυρτίλοσ ὑπὸ πλήθουσ τῶν θεωμένων, ὡσ τοῦτο ἔγνωσαν, καταπατηθῆναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION