Plutarch, Aratus, chapter 1

(플루타르코스, Aratus, chapter 1)

παροιμίαν τινὰ παλαιὰν, ὦ Πολύκρατεσ, δείσασ μοι δοκεῖ τὸ δύσφημον αὐτῆσ, ὁ φιλόσοφοσ Χρύσιπποσ, οὐχ ὃν ἔχει τρόπον, ἀλλ’ ὡσ αὐτὸσ ᾤετο βέλτιον εἶναι, διατίθεται, τίσ πατέρ’ αἰνήσει, εὶ μὴ εὐδαίμονεσ υἱοί; Διονυσόδωροσ δὲ ὁ Τροιζήνιοσ ἐλέγχων αὐτὸν ἀντεκτίθησι τὴν ἀληθινὴν οὕτωσ ἔχουσαν τίσ πατέρ’ αἰνήσει, εἰ μὴ κακοδαίμονεσ υἱοί ; καί φησι τοὺσ ἀφ’ αὑτῶν οὐδενὸσ ἀξίουσ ὄντασ, ὑποδυομένουσ δὲ προγόνων τινῶν ἀρεταῖσ καί πλεονάζοντασ ἐν τοῖσ ἐκείνων ἐπαίνοισ ὑπὸ τῆσ παροιμίασ ἐπιστομίζεσθαι·

ἀλλ’ ᾧ γε φύσει τὸ γενναῖον ἐπιπρέπει ἐκ πατέρων, κατὰ Πίνδαρον, ὥσπερ σοί πρὸσ τὸ κάλλιστον ἀφομοιοῦντι τῶν οἴκοθεν παραδειγμάτων τὸν βίον, εὔδαιμον ἂν εἰή τὸ μεμνῆσθαι τῶν ἀπὸ γένουσ ἀρίστων, ἀκούοντασ περὶ αὑτῶν ἀεί τι καί λέγοντασ, οὐ γὰρ ἰδίων πλυταρξη’σ λιεσ ἀπορίᾳ καλῶν ἐξαρτῶσιν ἀλλοτρίων ἐπαίνων τὴν δόξαν, ἀλλὰ τοῖσ ἐκείνων τὰ οἰκεῖα συνάπτοντεσ, ὡσ καί τοῦ γένουσ καί τοῦ βίου καθηγεμόνασ εὐφημοῦσι. ἀλλ’ ὅπωσ οἱ παῖδέσ σου Πολυκράτησ καί Πυθοκλῆσ οἰκείοισ παραδείγμασιν ἐντρέφωνται, τὰ μὲν ἀκούοντεσ, τὰ δὲ ἀναγινώσκοντεσ, ἅπερ αὐτοὺσ μιμεῖσθαι προσήκει, φιλαύτου γὰρ ἀνδρόσ, οὐ φιλοκάλου, παντὸσ ἀεὶ βέλτιστον ἡγεῖσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION