Plutarch, Aratus, chapter 33

(플루타르코스, Aratus, chapter 33)

οὐ μὴν ἀλλὰ πολλῶν ἐθνῶν καὶ δυναστῶν ἐπὶ τοὺσ Ἀχαιοὺσ συνισταμένων εὐθὺσ ὁ Ἄρατοσ ἔπραττε φιλίαν πρὸσ τοὺσ Αἰτωλούσ, καὶ Πανταλέοντι τῷ πλεῖστον Αἰτωλῶν δυναμένῳ συνεργῷ χρησάμενοσ οὐ μόνον εἰρήνην, ἀλλὰ καὶ συμμαχίαν τοῖσ Ἀχαιοῖσ πρὸσ τοὺσ Αἰτωλοὺσ ἐποίησε. τοὺσ δὲ Ἀθηναίουσ σπουδάζων ἐλευθερῶσαι διεβλήθη καὶ κακῶσ ἤκουσεν ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν, ὅτι σπονδὰσ πεποιημένων αὐτῶν πρὸσ τοὺσ Μακεδόνασ καὶ ἀνοχὰσ ἀγόντων ἐπεχείρησε τὸν Πειραιᾶ καταλαβεῖν.

αὐτὸσ δὲ ἀρνούμενοσ ἐν τοῖσ ὑπομνήμασιν οἷσ ἀπολέλοιπεν Ἐργῖνον αἰτιᾶται, μεθ’ οὗ τὰ περὶ τὸν Ἀκροκόρινθον ἔπραξεν. ἐκεῖνον γὰρ ἰδίᾳ τῷ Πειραιεῖ προσβαλόντα καὶ τῆσ κλίμακοσ συντριβείσησ διωκόμενον ὀνομάζειν καὶ καλεῖν συνεχῶσ Ἄρατον ὥσπερ παρόντα, καὶ διαφυγεῖν οὕτωσ ἐξαπατήσαντα τοὺσ πολεμίουσ.

οὐ μὴν δοκεῖ πιθανῶσ ἀπολογεῖσθαι· τὸν γὰρ Ἐργῖνον, ἄνθρωπον ἰδιώτην καὶ Σύρον, ἀπ’ οὐδενὸσ ἦν εἰκότοσ ἐπὶ νοῦν βαλέσθαι τὴν τηλικαύτην πρᾶξιν, εἰ μὴ τὸν Ἄρατον εἶχεν ἡγεμόνα καὶ παρ’ ἐκείνου τὴν δύναμιν καὶ τὸν καιρὸν εἰλήφει πρὸσ τὴν ἐπίθεσιν. ἐδήλωσε δὲ καὶ αὐτὸσ ὁ Ἄρατοσ οὐ δὶσ οὐδὲ τρίσ, ἀλλὰ πολλάκισ, ὥσπερ οἱ δυσέρωτεσ, ἐπιχειρήσασ τῷ Πειραιεῖ καὶ πρὸσ τὰσ διαμαρτίασ οὐκ ἀποκαμών, ἀλλὰ τῷ παρὰ μικρὸν ἀεὶ καὶ σύνεγγυσ ἀποσφάλλεσθαι τῶν ἐλπίδων πρὸσ τὸ θαρρεῖν ἀνακαλούμενοσ, ἅπαξ δὲ καὶ τὸ σκέλοσ ἔσπασε διὰ τοῦ Θριασίου φεύγων καὶ τομὰσ ἔλαβε πολλὰσ θεραπευόμενοσ, καὶ πολὺν χρόνον ἐν φορείῳ κομιζόμενοσ ἐποιεῖτο τὰσ στρατείασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION