Plutarch, Aratus, chapter 20

(플루타르코스, Aratus, chapter 20)

οὖσαν δὲ καθ’ αὑτὴν ἐπισφαλῆ τὴν πρᾶξιν ἐπισφαλεστέραν ἐποίησεν ἁμαρτία τισ εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ συμβᾶσα δι’ ἄγνοιαν. ὁ γὰρ οἰκέτησ τοῦ Ἀράτου Τέχνων ἐπέμφθη μὲν ὡσ μετὰ τοῦ Διοκλέουσ κατασκεψόμενοσ τὸ τεῖχοσ, οὔπω δ’ ἦν τῷ Διοκλεῖ πρότερον ἐντετυχηκὼσ κατ’ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν μορφὴν αὐτοῦ καὶ τὸ εἶδοσ δοκῶν κατέχειν ἐξ ὧν ὁ Ἐργῖνοσ ἐπεσήμηνεν οὐλοκόμην καὶ μελάγχρουν καὶ ἀγένειον. ἐλθὼν οὖν ὅπου συνετέτακτο, τὸν Ἐργῖνον ὡσ ἀφιξόμενον μετὰ τὸν Διοκλέουσ ἀνέμενε πρὸ τῆσ πόλεωσ πρὸ τοῦ καλουμένου Ὄρνιθοσ, ἐν δὲ τούτῳ πρῶτοσ ἀδελφὸσ Ἐργίνου καὶ Διοκλέουσ ὄνομα Διονύσιοσ οὐ συνειδὼσ τὴν πρᾶξιν οὐδὲ κοινωνῶν, ὅμοιοσ δὲ τῷ Διοκλεῖ, προσῄει κατὰ τύχην.

ὁ δὲ Τέχνων πρὸσ τὰ σημεῖα τῆσ μορφῆσ τῇ ὁμοιότητι κινηθείσ ἠρώτησε τὸν ἄνθρωπον εἴ τι συμβόλαιον αὐτῷ πρὸσ Ἐργῖνον εἰή. φήσαντοσ δὲ ἀδελφὸν εἶναι, παντάπασιν ὁ Τέχνων ἐπείσθη τῷ Διοκλεῖ διαλέγεσθαι καὶ μήτε τοὔνομα πυθόμενοσ μήτ’ ἄλλο μηδὲν προσμείνασ τεκμήριον ἐμβάλλει τε τὴν δεξιὰν αὐτῷ καὶ περὶ τῶν συγκειμένων πρὸσ τὸν Ἐργῖνον ἐλάλει κἀκεῖνον ἀνέκρινεν.

ὁ δὲ δεξάμενοσ αὐτοῦ τὴν ἁμαρτίαν πανούργωσ ὡμολόγει τε πάντα καὶ πρὸσ τὴν πόλιν ἀναστρέψασ ὑπῆγεν ἀνυπόπτωσ διαλεγόμενοσ, ἤδη δὲ πλησίον ὄντοσ αὐτοῦ καὶ μέλλοντοσ ὅσον οὔπω τὸν Τέχνωνα διαλαμβάνειν, ἀπὸ τύχησ αὖ πάλιν ὁ Ἐργῖνοσ αὐτοῖσ ἀπήντησεν. αἰσθόμενοσ δὲ τὴν ἀπάτην καὶ τὸν κίνδυνον διὰ νεύματοσ ἐδήλωσε τῷ Τέχνωνι φεύγειν καὶ ἀποπηδήσαντεσ ἀμφότεροι δρόμῳ πρὸσ τὸν Ἄρατον ἀπεσώθησαν.

οὐ μὴν ἀπέκαμε ταῖσ ἐλπίσιν ἐκεῖνοσ, ἀλλ’ ἔπεμψεν εὐθὺσ τὸν Ἐργῖνον χρυσίον τε τῷ Διονυσίῳ κομίζοντα καὶ δεησόμενον αὐτοῦ σιωπᾶν. ὁ δὲ καὶ τοῦτο ἐποίησε καὶ τὸν Διονύσιον ἄγων μεθ’ ἑαυτοῦ πρὸσ τὸν Ἄρατον ἦλθεν.

ἐλθόντα δὲ αὐτὸν οὐκέτι διῆκαν, ἀλλὰ δήσαντεσ ἐφύλαττον ἐν οἰκίσκῳ κατακεκλεισμένον αὐτοὶ δὲ παρεσκευάζοντο πρὸσ τὴν ἐπίθεσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION