Plutarch, Aratus, chapter 5

(플루타르코스, Aratus, chapter 5)

πρώτοισ δὲ κοινοῦται τὴν γνώμην Ἀριστομάχῳ καὶ Ἐκδήλῳ. τούτων ὁ μὲν ἐκ Σικυῶνοσ ἦν φυγάσ, ὁ δὲ Ἔκδηλοσ Ἀρκὰσ ἐκ Μεγάλησ πόλεωσ, ἀνὴρ φιλόσοφοσ καὶ πρακτικόσ, Ἀρκεσιλάου τοῦ Ἀκαδημιακοῦ γεγονὼσ ἐν ἄστει συνήθησ. δεξαμένων δὲ τούτων προθύμωσ διελέγετο τοῖσ ἄλλοισ φυγάσιν, ὧν ὀλίγοι μὲν αἰσχυνθέντεσ ἐγκαταλιπεῖν τὴν ἐλπίδα μετεῖχον τῶν πραττομένων, οἱ δὲ πολλοὶ καὶ τὸν Ἄρατον ἐπειρῶντο κατακωλύειν ὡσ ἀπειρίᾳ πραγμάτων θρασυνόμενον.

βουλευομένου δ’ αὐτοῦ χωρίον τι τῆσ Σικυωνίασ καταλαβεῖν, ὅθεν ὡρμημένοσ διαπολεμήσει πρὸσ τὸν τύραννον, ἧκεν εἰσ Ἄργοσ ἀνὴρ Σικυώνιοσ ἐκ τῆσ εἱρκτῆσ ἀποδεδρακώσ·

ἦν δὲ τῶν φυγάδων ἑνὸσ Ξενοκλέουσ ἀδελφόσ· καὶ τῷ Ἀράτῳ προσαχθεὶσ ὑπὸ τοῦ Ξενοκλέουσ ἔλεγε τοῦ τείχουσ καθ’ ὃν ὑπερβὰσ αὐτὸσ ἐσώθη τόπον, ἐντὸσ μὲν ὀλίγου δεῖν ἐπίπεδον εἶναι, προσπεφυκότα χωρίοισ πετρώδεσι καὶ ὑψηλοῖσ, τὸ δὲ ἔξωθεν ὕψοσ ὑπὸ κλιμάκων οὐ πάνυ ἀνέφικτον. ὡσ δὲ ταῦτα ἤκουσεν ὁ Ἄρατοσ, ἐκπέμπει μετὰ τοῦ Ξενοκλέουσ οἰκέτασ ἰδίουσ δύο, Σεύθαν τε καὶ Τέχνωνα, κατασκεψομένουσ τὸ τεῖχοσ, ἐγνωκὼσ, εἰ δύναιτο, κρύφα καὶ πρὸσ ἕνα κίνδυνον ὀξέωσ τὸ πᾶν ἀναρρῖψαι μᾶλλον ἢ μακρῷ πολέμῳ καὶ φανεροῖσ ἀγῶσιν ἰδιώτησ ἀντικαθίστασθαι πρὸσ τύραννον.

ὡσ δ’ ἐπανῆλθον οἱ περὶ τὸν Ξενοκλέα τοῦ μὲν τείχουσ εἰληφότεσ μέτρα καὶ τοῦ τόπου τὴν φύσιν ἀπαγγέλλοντεσ οὐκ ἄπορον οὐδὲ χαλεπήν, τὸ δὲ λαθεῖν προσελθόντασ ἐργῶδεσ εἶναι φάσκοντεσ ὑπὸ κηπουροῦ τινοσ κυναρίων, μικρῶν μέν, ἐκτόπωσ δὲ μαχίμων καὶ ἀπαρηγορήτων, εὐθὺσ ἐνίστατο τὴν πρᾶξιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION