헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́1́26́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 26)

χρόνῳ δὲ ὕστερον ἄνδρασ ἐσῆλθεν οὐ πολλοὺσ καὶ μνήμη τε προγόνων καὶ ἐσ οἱάν μεταβολὴν τὸ ἀξίωμα ἥκοι τῶν Ἀθηναίων, αὐτίκα τε ὡσ εἶχον αἱροῦνται στρατηγὸν Ὀλυμπιόδωρον. ὁ δὲ σφᾶσ ἐπὶ τοὺσ Μακεδόνασ ἦγε καὶ γέροντασ καὶ μειράκια ὁμοίωσ, προθυμίᾳ πλέον ἢ ῥώμῃ κατορθοῦσθαι τὰ ἐσ πόλεμον ἐλπίζων· ἐπεξελθόντασ δὲ τοὺσ Μακεδόνασ μάχῃ τε ἐκράτησε καὶ φυγόντων ἐσ τὸ Μουσεῖον τὸ χωρίον εἷλεν. Ἀθῆναι μὲν οὕτωσ ἀπὸ Μακεδόνων ἠλευθερώθησαν, Ἀθηναίων δὲ πάντων ἀγωνισαμένων ἀξίωσ λόγου Λεώκριτοσ μάλιστα ὁ Πρωτάρχου λέγεται τόλμῃ χρήσασθαι πρὸσ τὸ ἔργον·

πρῶτοσ μὲν γὰρ ἐπὶ τὸ τεῖχοσ ἀνέβη, πρῶτοσ δὲ ἐσ τὸ Μουσεῖον ἐσήλατο, καί οἱ πεσόντι ἐν τῇ μάχῃ τιμαὶ παρ’ Ἀθηναίων καὶ ἄλλαι γεγόνασι καὶ τὴν ἀσπίδα ἀνέθεσαν τῷ Διὶ τῷ Ἐλευθερίῳ, τὸ ὄνομα τοῦ Λεωκρίτου καὶ τὸ κατόρθωμα ἐπιγράψαντεσ. Ὀλυμπιοδώρῳ δὲ τόδε μέν ἐστιν ἔργον μέγιστον χωρὶσ τούτων ὧν ἔπραξε Πειραιᾶ καὶ Μουνυχίαν ἀνασωσάμενοσ·

ποιουμένων δὲ Μακεδόνων καταδρομὴν ἐσ Ἐλευσῖνα Ἐλευσινίουσ συντάξασ ἐνίκα τοὺσ Μακεδόνασ. πρότερον δὲ ἔτι τούτων ἐσβαλόντοσ ἐσ τὴν Ἀττικὴν Κασσάνδρου πλεύσασ Ὀλυμπιόδωροσ ἐσ Αἰτωλίαν βοηθεῖν Αἰτωλοὺσ ἔπεισε, καὶ τὸ συμμαχικὸν τοῦτο ἐγένετο Ἀθηναίοισ αἴτιον μάλιστα διαφυγεῖν τὸν Κασσάνδρου πόλεμον. Ὀλυμπιοδώρῳ δὲ τοῦτο μὲν ἐν Ἀθήναισ εἰσὶν ἔν τε ἀκροπόλει καὶ ἐν πρυτανείῳ τιμαί, τοῦτο δὲ ἐν Ἐλευσῖνι γραφή· ἔχοντεσ χαλκοῦν Ὀλυμπιόδωρον ἐν Δελφοῖσ ἀνέθεσαν, ὅτι καὶ τούτοισ ἤμυνεν ἀποστᾶσι Κασσάνδρου.

τῆσ δὲ εἰκόνοσ πλησίον τῆσ Ὀλυμπιοδώρου χαλκοῦν Ἀρτέμιδοσ ἄγαλμα ἔστηκεν ἐπίκλησιν Λευκοφρύνησ, ἀνέθεσαν δὲ οἱ παῖδεσ οἱ Θεμιστοκλέουσ·

Μάγνητεσ γάρ, ὧν ἦρχε Θεμιστοκλῆσ λαβὼν παρὰ βασιλέωσ, Λευκοφρύνην Ἄρτεμιν ἄγουσιν ἐν τιμῇ. δεῖ δέ με ἀφικέσθαι τοῦ λόγου πρόσω, πάντα ὁμοίωσ ἐπεξιόντα τὰ Ἑλληνικά.

Ἔνδοιοσ ἦν γένοσ μὲν Ἀθηναῖοσ, Δαιδάλου δὲ μαθητήσ, ὃσ καὶ φεύγοντι Δαιδάλῳ διὰ τὸν Κάλω θάνατον ἐπηκολούθησεν ἐσ Κρήτην· τούτου καθήμενόν ἐστιν Ἀθηνᾶσ ἄγαλμα, ἐπίγραμμα ἔχον ὡσ Καλλίασ μὲν ἀναθείη, ποιήσειε δὲ Ἔνδοιοσ. ‐ ἔστι δὲ καὶ οἴκημα Ἐρέχθειον καλούμενον·

πρὸ δὲ τῆσ ἐσόδου Διόσ ἐστι βωμὸσ Ὑπάτου, ἔνθα ἔμψυχον θύουσιν οὐδέν, πέμματα δὲ θέντεσ οὐδὲν ἔτι οἴνῳ χρήσασθαι νομίζουσιν. ἐσελθοῦσι δέ εἰσι βωμοί, Ποσειδῶνοσ, ἐφ’ οὗ καὶ Ἐρεχθεῖ θύουσιν ἔκ του μαντεύματοσ, καὶ ἡρ́ωοσ Βούτου, τρίτοσ δὲ Ἡφαίστου· γραφαὶ δὲ ἐπὶ τῶν τοίχων τοῦ γένουσ εἰσὶ τοῦ Βαυταδῶν καὶ ‐ διπλοῦν γάρ ἐστι τὸ οἴκημα ‐ καὶ ὕδωρ ἐστὶν ἔνδον θαλάσσιον ἐν φρέατι. τοῦτο μὲν θαῦμα οὐ μέγα· καὶ γὰρ ὅσοι μεσόγαιαν οἰκοῦσιν, ἄλλοισ τε ἔστι καὶ Καρσὶν Ἀφροδισιεῦσιν· ἀλλὰ τόδε <τὸ> φρέαρ ἐσ συγγραφὴν παρέχεται κυμάτων ἦχον ἐπὶ νότῳ πνεύσαντι. καὶ τριαίνησ ἐστὶν ἐν τῇ πέτρᾳ σχῆμα· ταῦτα δὲ λέγεται Ποσειδῶνι μαρτύρια ἐσ τὴν ἀμφισβήτησιν τῆσ χώρασ φανῆναι. ἱερὰ μὲν τῆσ Ἀθηνᾶσ ἐστιν ἥ τε ἄλλη πόλισ καὶ ἡ πᾶσα ὁμοίωσ γῆ ‐ καὶ γὰρ ὅσοισ θεοὺσ καθέστηκεν ἄλλουσ ἐν τοῖσ δήμοισ σέβειν, οὐδέν τι ἧσσον τὴν Ἀθηνᾶν ἄγουσιν ἐν τιμῇ ‐ , τὸ δὲ ἁγιώτατον ἐν κοινῷ πολλοῖσ πρότερον νομισθὲν ἔτεσιν <ἢ> συνῆλθον ἀπὸ τῶν δήμων ἐστὶν Ἀθηνᾶσ ἄγαλμα ἐν τῇ νῦν ἀκροπόλει, τότε δὲ ὀνομαζομένῃ πόλει·

φήμη δὲ ἐσ αὐτὸ ἔχει πεσεῖν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. καὶ τοῦτο μὲν οὐκ ἐπέξειμι εἴτε οὕτωσ εἴτε ἄλλωσ ἔχει, λύχνον δὲ τῇ θεῷ χρυσοῦν Καλλίμαχοσ ἐποίησεν· ἐμπλήσαντεσ δὲ ἐλαίου τὸν λύχνον τὴν αὐτὴν τοῦ μέλλοντοσ ἔτουσ ἀναμένουσιν ἡμέραν, ἔλαιον δὲ ἐκεῖνο τὸν μεταξὺ ἐπαρκεῖ χρόνον τῷ λύχνῳ κατὰ τὰ αὐτὰ ἐν ἡμέρᾳ καὶ νυκτὶ φαίνοντι.

καί οἱ λίνου Καρπασίου θρυαλλὶσ ἔνεστιν, ὃ δὴ πυρὶ λίνων μόνον οὐκ ἔστιν ἁλώσιμον· φοῖνιξ δὲ ὑπὲρ τοῦ λύχνου χαλκοῦσ ἀνήκων ἐσ τὸν ὄροφον ἀνασπᾷ τὴν ἀτμίδα. ὁ δὲ Καλλίμαχοσ <ὁ> τὸν λύχνον ποιήσασ, ἀποδέων τῶν πρώτων ἐσ αὐτὴν τὴν τέχνην, οὕτω σοφίᾳ πάντων ἐστὶν ἄριστοσ ὥστε καὶ λίθουσ πρῶτοσ ἐτρύπησε καὶ ὄνομα ἔθετο κατατηξίτεχνον, ἢ θεμένων ἄλλων κατέστησεν ἐφ’ αὑτῷ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 26

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 26)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION