Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 9 5:

πολλοὺσ γὰρ εἶναι καὶ οὐκ ἀσήμων οἰκιῶν ἐνίουσ. ὡσ δ’ οὐκ ἔπειθε, τελευτῶν ἠξίου μὴ θάνατον, ἀλλὰ μετρίαν κατ’ αὐτῶν ὁρίσαι κόλασιν, ἄτοπον εἶναι λέγων τοὺσ μὲν τυράννουσ φυγαῖσ ἐζημιῶσθαι, τοὺσ δὲ τῶν τυράννων φίλουσ θανάτῳ. ἀντιλέγοντοσ δὲ καὶ πρὸσ τὴν ἐπιείκειαν τῆσ κολάσεωσ τοῦ ἀνδρὸσ καὶ οὐδ’ εἰσ ἑτέρουσ ἀναβαλέσθαι χρόνουσ τὰσ κρίσεισ τῶν ἐν ταῖσ αἰτίαισ βουλομένου· τελευταία γὰρ αὕτη τοῦ συνάρχοντοσ δέησισ ἦν· ἀλλ’ αὐθημερὸν ἀποκτενεῖν ἅπαντασ ἀπειλοῦντοσ καὶ διομνυμένου, ἀδημονῶν ὁ Κολλατῖνοσ ἐπὶ τῷ μηδενὸσ ὦν ἠξίου τυγχάνειν, Τοιγαροῦν, ἔφησεν, ἐπεὶ σκαιὸσ εἶ καὶ πικρὸσ ἐγὼ τὰ μειράκια ἀφαιροῦμαι τῆσ αὐτῆσ ἐξουσίασ ἧσ σὺ κύριοσ ὤν. καὶ ὁ Βροῦτοσ ἐκπικρανθείσ, οὐκ ἐμοῦ γ’, ἔφη, ζῶντοσ, ὦ Κολλατῖνε, τοὺσ προδότασ τῆσ πατρίδοσ ἰσχύσεισ ἐξελέσθαι·