Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 17

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 17)

τοιοῦτο μὲν ἡ μάχη τέλοσ ἔλαβεν· τῇ δ’ ἑξῆσ ἡμέρᾳ σκυλεύσαντεσ οἱ Ῥωμαῖοι τοὺσ τῶν πολεμίων νεκροὺσ καὶ τοὺσ ἑαυτῶν θάψαντεσ ἀπῄεσαν. τὸ δὲ Βρούτου σῶμα ἀράμενοι μετὰ πολλῶν ἐπαίνων τε καὶ δακρύων εἰσ τὴν Ῥώμην ἀπεκόμιζον οἱ κράτιστοι τῶν ἱππέων στεφάνοισ κεκοσμημένον ἀριστείοισ.

ὑπήντα δ’ αὐτοῖσ ἥ τε βουλὴ θριάμβου καταγωγῇ ψηφισαμένη κοσμῆσαι τὸν ἡγεμόνα, καὶ ὁ δῆμοσ ἅπασ κρατῆρσι καὶ τραπέζαισ ὑποδεχόμενοσ τὴν στρατιάν.

ὡσ δ’ εἰσ τὴν πόλιν ἀφίκοντο, πομπεύσασ ὁ ὕπατοσ, ὡσ τοῖσ βασιλεῦσιν ἔθοσ ἦν, ὅτε τὰσ τροπαιφόρουσ πομπάσ τε καὶ θυσίασ ἐπιτελοῖεν, καὶ τὰ σκῦλα τοῖσ θεοῖσ ἀναθείσ, ἐκείνην μὲν τὴν ἡμέραν ἱερὰν ἀνῆκε καὶ τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ τῶν πολιτῶν ἑστιάσει ὑπεδέχετο· τῇ δ’ ἑξῆσ ἡμέρᾳ φαιὰν ἐσθῆτα λαβὼν καὶ τὸ Βρούτου σῶμα προθεὶσ ἐν ἀγορᾷ κεκοσμημένον ἐπὶ στρωμνῆσ ἐκπρεποῦσ συνεκάλει τὸν δῆμον εἰσ ἐκκλησίαν καὶ προελθὼν ἐπὶ τὸ βῆμα τὸν ἐπιτάφιον ἔλεξεν ἐπ’ αὐτῷ λόγον. εἰ μὲν οὖν Οὐαλέριοσ πρῶτοσ κατεστήσατο τὸν νόμον τόνδε Ῥωμαίοισ ἢ κείμενον ὑπὸ τῶν βασιλέων παρέλαβεν, οὐκ ἔχω τὸ σαφὲσ εἰπεῖν·

Ῥωμαίων ἐστὶν ἀρχαῖον εὑρ́εμα τὸ παρὰ τὰσ ταφὰσ τῶν ἐπισήμων ἀνδρῶν ἐπαίνουσ τῆσ ἀρετῆσ αὐτῶν λέγεσθαι καὶ οὐχ Ἕλληνεσ αὐτὸ κατεστήσαντο πρῶτοι, παρὰ τῆσ κοινῆσ ἱστορίασ οἶδα μαθών, ἣν ποιητῶν τε οἱ παλαιότατοι καὶ συγγραφέων οἱ λογιώτατοι παραδεδώκασιν.

ἀγῶνασ μὲν γὰρ ἐπιταφίουσ τιθεμένουσ ἐπὶ τοῖσ ἐνδόξοισ ἀνδράσι γυμνικούσ τε καὶ ἱππικοὺσ ὑπὸ τῶν προσηκόντων ἱστορήκασιν, ὡσ ὑπό τ’ Ἀχιλλέωσ ἐπὶ Πατρόκλῳ καὶ ἔτι πρότερον ὑφ’ Ἡρακλέουσ ἐπὶ Πέλοπι·

ἐπαίνουσ δὲ λεγομένουσ ἐπ’ αὐτοῖσ οὐ γράφουσιν ἔξω τῶν Ἀθήνησι τραγῳδοποιῶν, οἳ κολακεύοντεσ τὴν πόλιν ἐπὶ τοῖσ ὑπὸ Θησέωσ θαπτομένοισ καὶ τοῦτ’ ἐμύθευσαν. ὀψὲ γάρ ποτε Ἀθηναῖοι προσέθεσαν τὸν ἐπιτάφιον ἔπαινον τῷ νόμῳ, εἴτ’ ἀπὸ τῶν ἐπ’ Ἀρτεμισίῳ καὶ περὶ Σαλαμῖνα καὶ ἐν Πλαταιαῖσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἀποθανόντων ἀρξάμενοι, εἴτ’ ἀπὸ τῶν περὶ Μαραθῶνα ἔργων. ὑστερεῖ δὲ καὶ τὰ Μαραθώνια τῆσ Βρούτου ταφῆσ, εἰ δὴ ἀπὸ τούτων πρώτων ἤρξαντο οἱ ἔπαινοι λέγεσθαι τοῖσ ἀπογενομένοισ, ἑκκαίδεκα ἔτεσιν.

παρ’ ὁποτέροισ ἄμεινον ἔχει, τοσούτῳ φρονιμώτερον εὑρήσει παρὰ τοῖσδε κείμενον αὐτὸν ἢ παρ’ ἐκείνοισ, ὅσῳ γ’ Ἀθηναῖοι μὲν ἐπὶ τοῖσ ἐκ τῶν πολέμων θαπτομένοισ καταστήσασθαι τοὺσ ἐπιταφίουσ ἀγορεύεσθαι λόγουσ δοκοῦσιν ἐκ μιᾶσ τῆσ περὶ τὸν θάνατον ἀρετῆσ, κἂν τἆλλα φαῦλοσ γένηταί τισ, ἐξετάζειν οἰόμενοι δεῖν τοὺσ ἀγαθούσ·

Ῥωμαῖοι δὲ πᾶσι τοῖσ ἐνδόξοισ ἀνδράσιν, ἐάν τε πολέμων ἡγεμονίασ λαβόντεσ ἐάν τε πολιτικῶν ἔργων προστασίασ συνετὰ βουλεύματα καὶ πράξεισ ἀποδείξωνται καλάσ, ταύτην ἔταξαν εἶναι τὴν τιμήν, οὐ μόνον τοῖσ κατὰ πόλεμον ἀποθανοῦσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ὁποιᾳδήποτε χρησαμένοισ τοῦ βίου τελευτῇ, ἐξ ἁπάσησ τῆσ περὶ τὸν βίον ἀρετῆσ οἰόμενοι δεῖν ἐπαινεῖσθαι τοὺσ ἀγαθούσ, οὐκ ἐκ μιᾶσ τῆσ περὶ τὸν θάνατον εὐκλείασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION