헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́1́14́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 14)

ἡ μὲν Ἠπειρωτῶν ἀκμὴ κατέστρεψεν ἐσ τοῦτο· ἐσ δὲ τὸ Ἀθήνῃσιν ἐσελθοῦσιν Ωἰδεῖον ἄλλα τε καὶ Διόνυσοσ κεῖται θέασ ἄξιοσ. πλησίον δέ ἐστι κρήνη, καλοῦσι δὲ αὐτὴν Ἐννεάκρουνον, οὕτω κοσμηθεῖσαν ὑπὸ Πεισιστράτου· φρέατα μὲν γὰρ καὶ διὰ πάσησ τῆσ πόλεώσ ἐστι, πηγὴ δὲ αὕτη μόνη. ναοὶ δὲ ὑπὲρ τὴν κρήνην ὁ μὲν Δήμητροσ πεποίηται καὶ Κόρησ, ἐν δὲ τῷ Τριπτολέμου κείμενόν ἐστιν ἄγαλμα· τὰ δὲ ἐσ αὐτὸν ὁποῖα λέγεται γράψω, παρεὶσ ὁπόσον ἐσ Δηιόπην ἔχει τοῦ λόγου. Ἑλλήνων οἱ μάλιστα ἀμφισβητοῦντεσ Ἀθηναίοισ ἐσ ἀρχαιότητα καὶ δῶρα, <ἃ> παρὰ θεῶν φασὶν ἔχειν, εἰσὶν Ἀργεῖοι, καθάπερ βαρβάρων Φρυξὶν Αἰγύπτιοι.

λέγεται οὖν ὡσ Δήμητρα ἐσ Ἄργοσ ἐλθοῦσαν Πελασγὸσ δέξαιτο οἴκῳ καὶ ὡσ Χρυσανθὶσ τὴν ἁρπαγὴν ἐπισταμένη τῆσ Κόρησ διηγήσαιτο· ὕστερον δὲ Τροχίλον ἱεροφάντην φυγόντα ἐξ Ἄργουσ κατὰ ἔχθοσ Ἀγήνοροσ ἐλθεῖν φασιν ἐσ τὴν Ἀττικὴν καὶ γυναῖκά τε ἐξ Ἐλευσῖνοσ γῆμαι καὶ γενέσθαι οἱ παῖδασ Εὐβουλέα καὶ Τριπτόλεμον. ὅδε μὲν Ἀργείων ἐστὶ λόγοσ Ἀθηναῖοι δὲ καὶ ὅσοι παρὰ τούτοισ ἴσασι Τριπτόλεμον τὸν Κελεοῦ πρῶτον σπεῖραι καρπὸν ἥμερον.

ἔπη δὲ ᾄδεται Μουσαίου μέν, εἰ δὴ Μουσαίου καὶ ταῦτα, Τριπτόλεμον παῖδα Ὠκεανοῦ καὶ Γῆσ εἶναι, Ὀρφέωσ δέ, οὐδὲ ταῦτα Ὀρφέωσ ἐμοὶ δοκεῖν ὄντα, Εὐβουλεῖ καὶ Τριπτολέμῳ Δυσαύλην πατέρα εἶναι, μηνύσασι δέ σφισι περὶ τῆσ παιδὸσ δοθῆναι παρὰ Δήμητροσ σπεῖραι τοὺσ καρπούσ·

Χοιρίλῳ δὲ Ἀθηναίῳ δρᾶμα ποιήσαντι Ἀλόπην ἔστ<ιν> εἰρημένα Κερκυόνα εἶναι καὶ Τριπτόλεμον ἀδελφούσ, τεκεῖν δὲ σφᾶσ θυγατέρασ Ἀμφικτύονοσ, εἶναι δὲ πατέρα Τριπτολέμῳ μὲν Ῥᾶρον, Κερκυόνι δὲ Ποσειδῶνα. πρόσω δὲ ἰέναι με ὡρμημένον τοῦδε τοῦ λόγου καὶ ὁπόσα ἐξήγησιν ἔχει τὸ Ἀθήνῃσιν ἱερόν, καλούμενον δὲ Ἐλευσίνιον, ἐπέσχεν ὄψισ ὀνείρατοσ· ἃ δὲ ἐσ πάντασ ὅσιον γράφειν, ἐσ ταῦτα ἀποτρέψομαι. πρὸ τοῦ ναοῦ τοῦδε, ἔνθα καὶ τοῦ Τριπτολέμου τὸ ἄγαλμα, ἔστι βοῦσ χαλκοῦσ οἱᾶ ἐσ θυσίαν ἀγόμενοσ, πεποίηται δὲ καθήμενοσ Ἐπιμενίδησ Κνώσσιοσ, ὃν ἐλθόντα ἐσ ἀγρὸν κοιμᾶσθαι λέγουσιν ἐσελθόντα ἐσ σπήλαιον·

ὁ δὲ ὕπνοσ οὐ πρότερον ἀνῆκεν αὐτὸν πρὶν ἤ οἱ τεσσαρακοστὸν ἔτοσ γενέσθαι καθεύδοντι, καὶ ὕστερον ἔπη τε ἐποίει καὶ πόλεισ ἐκάθηρεν ἄλλασ τε καὶ τὴν Ἀθηναίων. Θάλησ δὲ ὁ Λακεδαιμονίοισ τὴν νόσον παύσασ οὔτε ἄλλωσ προσήκων οὔτε πόλεωσ ἦν Ἐπιμενίδῃ τῆσ αὐτῆσ· ἀλλ’ ὁ μὲν Κνώσσιοσ, Θάλητα δὲ εἶναί φησι Γορτύνιον Πολύμναστοσ Κολοφώνιοσ ἔπη Λακεδαιμονίοισ ἐσ αὐτὸν ποιήσασ.

‐ ἔτι δὲ ἀπωτέρω ναὸσ Εὐκλείασ, ἀνάθημα καὶ τοῦτο ἀπὸ Μήδων, οἳ τῆσ χώρασ Μαραθῶνι ἔσχον.

φρονῆσαι δὲ Ἀθηναίουσ ἐπὶ τῇ νίκῃ ταύτῃ μάλιστα εἰκάζω· καὶ δὴ καὶ Αἰσχύλοσ, ὥσ οἱ τοῦ βίου προσεδοκᾶτο ἡ τελευτή, τῶν μὲν ἄλλων ἐμνημόνευσεν οὐδενόσ, δόξησ ἐσ τ<οσ>οῦτο ἥκων ἐπὶ ποιήσει καὶ πρὸ Ἀρτεμισίου καὶ ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχήσασ· ὁ δὲ τό τε ὄνομα πατρόθεν καὶ τὴν πόλιν ἔγραψε καὶ ὡσ τῆσ ἀνδρίασ μάρτυρασ ἔχοι τὸ Μαραθῶνι ἄλσοσ καὶ Μήδων τοὺσ ἐσ αὐτὸ ἀποβάντασ. ὑπὲρ δὲ τὸν Κεραμεικὸν καὶ στοὰν τὴν καλουμένην Βασίλειον ναόσ ἐστιν Ἡφαίστου.

καὶ ὅτι μὲν ἄγαλμά οἱ παρέστηκεν Ἀθηνᾶσ, οὐδὲν θαῦμα ἐποιούμην τὸν ἐπὶ Ἐριχθονίῳ ἐπιστάμενοσ λόγον· τὸ δὲ ἄγαλμα ὁρῶν τῆσ Ἀθηνᾶσ γλαυκοὺσ ἔχον τοὺσ ὀφθαλμοὺσ Λιβύων τὸν μῦθον ὄντα εὑρ́ισκον· τούτοισ γάρ ἐστιν εἰρημένον Ποσειδῶνοσ καὶ λίμνησ Τριτωνίδοσ θυγατέρα εἶναι καὶ διὰ τοῦτο γλαυκοὺσ εἶναι ὥσπερ καὶ τῷ Ποσειδῶνι <τοὺσ> ὀφθαλμούσ. πλησίον δὲ ἱερόν ἐστιν Ἀφροδίτησ Οὐρανίασ.

πρώτοισ δὲ ἀνθρώπων Ἀσσυρίοισ κατέστη σέβεσθαι τὴν Οὐρανίαν, μετὰ δὲ Ἀσσυρίουσ Κυπρίων Παφίοισ καὶ Φοινίκων τοῖσ Ἀσκάλωνα ἔχουσιν ἐν τῇ Παλαιστίνῃ, παρὰ δὲ Φοινίκων Κυθήριοι μαθόντεσ σέβουσιν· Ἀθηναίοισ δὲ κατεστήσατο Αἰγεύσ, αὑτῷ τε οὐκ εἶναι παῖδασ νομίζων ‐ οὐ γάρ πω τότε ἦσαν ‐ καὶ ταῖσ ἀδελφαῖσ γενέσθαι τὴν συμφορὰν ἐκ μηνίματοσ τῆσ Οὐρανίασ. τὸ δὲ ἐφ’ ἡμῶν ἔτι ἄγαλμα λίθου Παρίου καὶ ἔργον Φειδίου·

δῆμοσ δέ ἐστιν Ἀθηναίοισ Ἀθμονέων, οἳ Πορφυρίωνα ἔτι πρότερον Ἀκταίου βασιλεύσαντα τῆσ Οὐρανίασ φασὶ τὸ παρὰ σφίσιν ἱερὸν ἱδρύσασθαι. λέγουσι δὲ ἀνὰ τοὺσ δήμουσ καὶ ἄλλα οὐδὲν ὁμοίωσ καὶ οἱ τὴν πόλιν ἔχοντεσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 14

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 14)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION