헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́1́37́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 37)

μετὰ δὲ τοῦ Κηφισοδώρου τὸ μνῆμα τέθαπται μὲν Ἡλιόδωροσ Ἅλισ· τούτου γραφὴν ἰδεῖν ἔστι καὶ ἐν τῷ ναῷ τῷ μεγάλῳ τῆσ Ἀθηνᾶσ· τέθαπται δὲ Θεμιστοκλῆσ Πολιάρχου, τρίτοσ ἀπόγονοσ Θεμιστοκλέουσ τοῦ Ξέρξῃ καὶ Μήδοισ ἐναντία ναυμαχήσαντοσ. τοὺσ δὲ κατωτέρω τοῦ γένουσ πλὴν Ἀκεστίου παρήσω τοὺσ ἄλλουσ· Ἀκεστίῳ δὲ τῇ Ξενοκλέουσ τοῦ Σοφοκλέουσ τοῦ Λέοντοσ τούτουσ τε ἐσ τὸν τέταρτον πρόγονον Λέοντα δᾳδούχουσ πάντασ ὑπῆρξε γενέσθαι <καὶ> παρὰ τὸν βίον τὸν αὑτῆσ πρῶτον μὲν τὸν ἀδελφὸν Σοφοκλέα εἶδε δᾳδουχοῦντα, ἐπὶ δὲ τούτῳ τὸν ἄνδρα Θεμιστοκλέα, τελευτήσαντοσ δὲ καὶ τούτου Θεόφραστον τὸν παῖδα. ταύτῃ μὲν τύχην τοιαύτην συμβῆναι λέγουσι·

προελθοῦσι δὲ ὀλίγον Λακίου τέμενόσ ἐστιν ἡρ́ωοσ καὶ δῆμοσ ὃν Λακιάδασ ὀνομάζουσιν ἀπὸ τούτου, καὶ Νικοκλέουσ Ταραντίνου ἐστὶ μνῆμα, ὃσ ἐπὶ μέγιστον δόξησ κιθαρῳδῶν ἁπάντων ἦλθεν. ἔστι δὲ καὶ Ζεφύρου τε βωμὸσ καὶ Δήμητροσ ἱερὸν καὶ τῆσ παιδόσ· σὺν δέ σφισιν Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν ἔχουσι τιμάσ. ἐν τούτῳ τῷ χωρίῳ Φύταλόν φασιν οἴκῳ Δήμητρα δέξασθαι, καὶ τὴν θεὸν ἀντὶ τούτων δοῦναί οἱ τὸ φυτὸν τῆσ συκῆσ· μαρτυρεῖ δέ μοι τῷ λόγῳ τὸ ἐπίγραμμα τὸ ἐπὶ τῷ Φυτάλου τάφῳ· ἐνθάδ’ ἄναξ ἡρ́ωσ Φύταλόσ ποτε δέξατο σεμνὴνΔήμητρα<ν>, ὅτε πρῶτον ὀπώρασ καρπὸν ἔφηνεν,ἣν ἱερὰν συκῆν θνητῶν γένοσ ἐξονομάζει· ἐξ οὗ δὴ τιμὰσ Φυτάλου γένοσ ἔσχεν ἀγήρωσ. πρὶν δὲ ἢ διαβῆναι τὸν Κηφισὸν Θεοδώρου μνῆμά ἐστι τραγῳδίαν ὑποκριναμένου τῶν καθ’ αὑτὸν <ἄριστα>.

ἀγάλματα δὲ ἐπὶ τῷ ποταμῷ Μνησιμάχησ, τὸ δὲ ἕτερον ἀνάθημα κειρομένου οἱ τὴν κόμην τοῦ παιδόσ ἐστι τῷ Κηφισῷ· καθεστάναι δὲ ἐκ παλαιοῦ καὶ τοῖσ πᾶσι τοῦτο Ἕλλησι τῇ Ὁμήρου τισ ἂν τεκμαίροιτο ποιήσει, ὃσ τὸν Πηλέα εὔξασθαί <φησι> τῷ Σπερχειῷ κερεῖν ἀνασωθέντοσ ἐκ Τροίασ Ἀχιλλέωσ τὴν κόμην. διαβᾶσι δὲ τὸν Κηφισὸν βωμόσ ἐστιν ἀρχαῖοσ Μειλιχίου Διόσ·

ἐπὶ τούτῳ Θησεὺσ ὑπὸ τῶν ἀπογόνων τῶν Φυτάλου καθαρσίων ἔτυχε, λῃστὰσ καὶ ἄλλουσ ἀποκτείνασ καὶ Σίνιν τὰ πρὸσ Πιτθέωσ συγγενῆ. τάφοσ δὲ ἔστι μὲν αὐτόθι Θεοδέκτου τοῦ Φασηλίτου, ἔστι δὲ Μνησιθέου· τοῦτον λέγουσιν ἰατρόν τε ἀγαθὸν γενέσθαι καὶ ἀναθεῖναι ἀγάλματα, ἐν οἷσ καὶ ὁ Ιἄκχοσ πεποίηται. ᾠκοδόμηται δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν ναὸσ οὐ μέγασ καλούμενοσ Κυαμίτου· σαφὲσ δὲ οὐδὲν ἔχω λέγειν εἴτε πρῶτοσ κυάμουσ ἔσπειρεν οὗτοσ εἴτε τινὰ ἐπεφήμισαν ἡρ́ωα, ὅτι τῶν κυάμων ἀνενεγκεῖν οὐκ ἔστι σφίσιν ἐσ Δήμητρα τὴν εὑρ́εσιν. ὅστισ δὲ ἤδη τελετὴν Ἐλευσῖνι εἶδεν ἢ τὰ καλούμενα Ὀρφικὰ ἐπελέξατο, οἶδεν ὃ λέγω. μνημάτων δὲ ἃ μάλιστα ἐσ μέγεθοσ καὶ κόσμον ἥκει, τὸ μὲν ἀνδρόσ ἐστι Ῥοδίου μετοικήσαντοσ ἐσ Ἀθήνασ, τὸ δὲ Ἅρπαλοσ Μακεδὼν ἐποίησεν, ὃσ Ἀλέξανδρον ἀποδρὰσ ἐκ τῆσ Ἀσίασ διέβη ναυσὶν ἐσ τὴν Εὐρώπην, ἀφικόμενοσ δὲ παρ’ Ἀθηναίουσ ὑπ’ αὐτῶν συνελήφθη, διαφθείρασ δὲ χρήμασιν ἄλλουσ τε καὶ τοὺσ Ἀλεξάνδρου φίλουσ ἀπέδρα, πρότερον δὲ ἔτι Πυθιονίκην ἔγημε, γένοσ μὲν οὐκ οἶδα ὁπόθεν, ἑταιροῦσαν δὲ ἔν τε Ἀθήναισ καὶ ἐν Κορίνθῳ·

ταύτησ ἐσ τοσοῦτον ἔρωτοσ προῆλθεν ὡσ καὶ μνῆμα ἀποθανούσησ ποιῆσαι πάντων ὁπόσα Ἕλλησίν ἐστιν ἀρχαῖα θέασ μάλιστα ἄξιον.

ἔστι δὲ ἱερὸν ἐν ᾧ κεῖται Δήμητροσ καὶ τῆσ παιδὸσ ἀγάλματα καὶ Ἀθηνᾶσ τε καὶ Ἀπόλλωνοσ·

Ἀπόλλωνι δὲ ἐποιήθη μόνῳ τὸ ἐξ ἀρχῆσ. Κέφαλον γὰρ τὸν Δηίονοσ συνεξελόντα λέγουσιν Ἀμφιτρύωνι Τηλεβόασ τὴν νῆσον οἰκῆσαι πρῶτον, ἣ νῦν ἀπ’ ἐκείνου Κεφαλληνία καλεῖται· μετοικεῖν δὲ αὐτὸν τέωσ ἐν Θήβαισ φεύγοντα ἐξ Ἀθηνῶν διὰ τὸν Πρόκριδοσ τῆσ γυναικὸσ φόνον. δεκάτῃ δὲ ὕστερον γενεᾷ Χαλκῖνοσ καὶ Δαῖτοσ ἀπόγονοι Κεφάλου πλεύσαντεσ ἐσ Δελφοὺσ ᾔτουν τὸν θεὸν κάθοδον ἐσ Ἀθήνασ· ὁ δέ σφισι κελεύει θῦσαι πρῶτον Ἀπόλλωνι ἐνταῦθα τῆσ Ἀττικῆσ, ἔνθα ἂν ἴδωσιν ἐπὶ τῆσ γῆσ τριήρη θέουσαν.

γενομένοισ δὲ αὐτοῖσ κατὰ τὸ ποικίλον καλούμενον ὄροσ δράκων ἐφάνη σπουδῇ κατὰ τὸν φωλεὸν ἰών· καὶ Ἀπόλλωνί τε θύουσιν ἐν τῷ χωρίῳ τούτῳ καὶ ὕστερον σφᾶσ ἐλθόντασ ἐσ τὴν πόλιν ἀστοὺσ ἐποιήσαντο Ἀθηναῖοι. ‐ μετὰ δὲ τοῦτο Ἀφροδίτησ ναόσ ἐστι καὶ πρὸ αὐτοῦ τεῖχοσ ἀργῶν λίθων θέασ ἄξιον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 37

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 37)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION