Sense

1. time (in the abstract sense)
2. specific time, period, term
3. lifetime
4. delay
5. (grammar) tense

Examples

• Ὦ Χρόνε, παντοίων θνητοῖσ πανεπίσκοπε δαῖμον, ἄγγελοσ ἡμετέρων πᾶσι γενοῦ παθέων, ὡσ ἱερὰν σῴζειν πειρώμενοι Ἑλλάδα χώρην Βοιωτῶν κλεινοῖσ θνῄσκομεν ἐν δαπέδοισ. (Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, , mixed meters171)
• ὦ Χρόνε, παντοίων θνητοῖσ πανεπίσκοπε δαῖμον, ἄγγελοσ ἡμετέρων πᾶσι γενοῦ παθέων· (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 2451)

Similar forms

• χρόνον (3694)
• χρόνῳ (1398)
• χρόνου (1109)
• χρόνος (561)
• χρόνοις (423)
• χρόνους (417)
• χρόνων (310)
• χρόνιον (33)
• χρόνιος (30)
• χρονικοῖς (23)
• χρόνοι (20)
• χρόνια (20)
• χρονίου (16)
• χρονίοισι (10)
• χρονίη (9)
• χρονίζειν (8)
• χρόνον‧ (7)
• χρονίῳ (6)
• χρονίσῃς (6)
• χρονιεῖ (6)
• χρονίους (5)
• χρόνοισι (5)
• χρόνω (4)
• χρόνιοι (4)
• χρονίῃ (3)
• χρονίοις (3)
• χρονίῃσι (3)
• χρονίζον (3)
• Χρονικῶν (3)
• χρόνον· (2)
• Χρόνε (2)
• χρονίας (2)
• χρονίης (2)
• χρόνιαι (2)
• χρόνιοί (2)
• χρονίαν (2)
• χρονίην (2)
• χρόνοισιν (2)
• χρονικαῖς (2)
• Χρονίων (2)
• χρονίζῃ (2)
• χρόνιόν (2)
• χρονίζει (2)
• χρονίᾳ (1)
• χρονικὰ (1)
• χρονίσει (1)
• Χρονικῶν> (1)
• χρόνιός (1)
• χρονισμόν (1)
• χρονίζεις (1)
• χρονιη (1)
• χρονικὴν (1)
• χρονιωθῇ (1)
• χρόνῷ (1)
• χρονιεῖς (1)
• χρονίσω (1)
• χρόνουιν‧ (1)
• χρόνῳ‧ (1)
• χρὸν (1)
• χρονισμὸν (1)
• χρόνοσ‧ (1)
• χρόνῳ· (1)
• χρονία (1)
• χρονίσῃ (1)
• χρόνοιοὅς (1)
• χρὸνον (1)
• χρόνι (1)
• χρονίῃς (1)
• χρονισμῷ (1)
• χρόνον» (1)
• χρόνου‧ (1)
• χρόνᾠ‧ (1)
• χρονίαις (1)
• χρονίᾐ (1)
• χρονίσητε (1)
• χ]ρόνος (1)
• χρ[όνῳ] (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary