Aeschylus, Agamemnon, choral, epode 1:

"τόσον περ εὔφρων, καλά, δρόσοισι λεπτοῖσ μαλερῶν λεόντων πάντων τ’ ἀγρονόμων φιλομάστοισ θηρῶν ὀβρικάλοισι τερπνά, τούτων αἴνει ξύμβολα κρᾶναι, δεξιὰ μέν, κατάμομφα δὲ φάσματα στρουθῶν. ἰήιον δὲ καλέω Παιᾶνα, μή τινασ ἀντιπνόουσ Δανα‐ οῖσ χρονίασ ἐχενῇδασ ἀ‐ πλοίασ τεύξῃ, σπευδομένα θυσίαν ἑτέραν ἄνομόν τιν’, ἄδαιτον νεικέων τέκτονα σύμφυτον, οὐ δεισήνορα. μίμνει γὰρ φοβερὰ παλίνορτοσ οἰκονόμοσ δολία μνάμων μῆνισ τεκνόποινοσ. " τοιάδε Κάλχασ ξὺν μεγάλοισ ἀγαθοῖσ ἀπέκλαγξεν μόρσιμ’ ἀπ’ ὀρνίθων ὁδίων οἴκοισ βασιλείοισ· τοῖσ δ’ ὁμόφωνον αἴλινον αἴλινον εἰπέ, τὸ δ’ εὖ νικάτω.