Lysias, Speeches, Κατ’ Ἀνδοκίδου ἀσεβείας 25:

ἐλπίζω μὲν οὖν αὐτὸν καὶ δώσειν δίκην, θαυμάσιον δὲ οὐδὲν ἄν μοι γένοιτο, οὔτε γὰρ ὁ θεὸσ παραχρῆμα κολάζει ἀλλ’ αὕτη μέν ἐστιν ἀνθρωπίνη δίκη· πολλαχόθεν δὲ ἔχω τεκμαιρόμενοσ εἰκάζειν, ὁρῶν καὶ ἑτέρουσ ἠσεβηκότασ χρόνω δεδωκότασ δίκην, καὶ τοὺσ ἐξ ἐκείνων διὰ τὰ τῶν προγόνων ἁμαρτήματα· ἐν δὲ τούτω τῷ χρόνῳ δέῃ πολλὰ καὶ κινδύνουσ ὁ θεὸσ ἐπιπέμπει τοῖσ ἀδικοῦσιν, ὥστε πολλοὺσ ἤδη ἐπιθυμῆσαι τελευτήσαντασ τῶν κακῶν ἀπηλλάχθαι. ὁ δὲ θεὸσ τέλοσ τούτῳ λυμηνάμενοσ τῷ βίῳ θάνατον ἐπέθηκε.