Lysias, Speeches, Πρὸσ τὴν εἰσαγγελίαν περὶ τοῦ μὴ δίδοσθαι τῷ ἀδυνάτῳ ἀργύριον

(리시아스, Speeches, Πρὸσ τὴν εἰσαγγελίαν περὶ τοῦ μὴ δίδοσθαι τῷ ἀδυνάτῳ ἀργύριον)

οὐ πολλοῦ δέω χάριν ἔχειν, ὦ βουλή, τῷ κατηγόρῳ, ὅτι μοι παρεσκεύασε τὸν ἀγῶνα τουτονί. πρότερον γὰρ οὐκ ἔχων πρόφασιν ἐφ’ ἧσ τοῦ βίου λόγον δοίην, νυνὶ διὰ τοῦτον εἴληφα. καὶ πειράσομαι τῷ λόγῳ τοῦτον μὲν ἐπιδεῖξαι ψευδόμενον, ἐμαυτὸν δὲ βεβιωκότα μέχρι τῆσδε τῆσ ἡμέρασ ἐπαίνου μᾶλλον ἄξιον ἤ φθόνου· διὰ γὰρ οὐδὲν ἄλλο μοι δοκεῖ παρασκευάσαι τόνδε μοι τὸν κίνδυνον οὗτοσ ἢ διὰ φθόνον. καίτοι ὅστισ τούτοισ φθονεῖ οὓσ οἱ ἄλλοι ἐλεοῦσι, τίνοσ ἂν ὑμῖν ὁ τοιοῦτοσ ἀποσχέσθαι δοκεῖ πονηρίασ;

εἰ μὲν γὰρ ἕνεκα χρημάτων με συκοφαντεῖ ‐ ‐ · εἰ δ’ ὡσ ἐχθρὸν ἑαυτοῦ με τιμωρεῖται, ψεύδεται· διὰ γὰρ τὴν πονηρίαν αὐτοῦ οὔτε φίλῳ οὔτε ἐχθρῷ πώποτε ἐχρησάμην αὐτῶ. ἤδη τοίνυν, ὦ βουλή, δῆλόσ ἐστι φθονῶν, ὅτι τοιαύτῃ κεχρημένοσ συμφορᾷ τούτου βελτίων εἰμὶ πολίτησ.

καὶ γὰρ οἶμαι δεῖν, ὦ βουλή, τὰ τοῦ σώματοσ δυστυχήματα τοῖσ τῆσ ψυχῆσ ἐπιτηδεύμασιν ἰᾶσθαι, καλῶσ. εἰ γὰρ ἐξ ἴσου τῇ συμφορᾷ καὶ τὴν διάνοιαν ἕξω καὶ τὸν ἄλλον βίον διάξω, τί τούτου διοίσω; περὶ μὲν οὖν τούτων τοσαῦτά μοι εἰρήσθω·

ὑπὲρ ὧν δέ μοι προσήκει λέγειν, ὡσ ἂν οἱο͂́ν τε διὰ βραχυτάτων ἐρῶ. φησὶ γὰρ ὁ κατήγοροσ οὐ δικαίωσ με λαμβάνειν τὸ παρὰ τῆσ πόλεωσ ἀργύριον· καὶ γὰρ τῷ σώματι δύνασθαι καὶ οὐκ εἶναι τῶν ἀδυνάτων, καὶ τέχνην ἐπίστασθαι τοιαύτην ὥστε καὶ ἄνευ τοῦ διδομένου τούτου ζῆν. καὶ τεκμηρίοισ χρῆται τῆσ μὲν τοῦ σώματοσ ῥώμησ, ὅτι ἐπὶ τοὺσ ἵππουσ ἀναβαίνω, τῆσ δ’ ἐν τῇ τέχνῃ εὐπορίασ, ὅτι δύναμαι συνεῖναι δυναμένοισ ἀνθρώποισ ἀναλίσκειν.

τὴν μὲν οὖν ἐκ τῆσ τέχνησ εὐπορίαν καὶ τὸν ἄλλον τὸν ἐμὸν βίον, οἱο͂σ τυγχάνει, πάντασ ὑμᾶσ οἴμαι γιγνώσκειν· ὅμωσ δὲ κἀγὼ διὰ βραχέων ἐρῶ. ἐμοὶ γὰρ ὁ μὲν πατὴρ κατέλιπεν οὐδέν, τὴν δὲ μητέρα τελευτήσασαν πέπαυμαι τρέφων τρίτον ἔτοσ τουτί, παῖδεσ δέ μοι οὔπω εἰσὶν οἵ με θεραπεύσουσι.

τέχνην δὲ κέκτημαι βραχέα δυναμένην ὠφελεῖν, ἣν αὐτὸσ μὲν ἤδη χαλεπῶσ ἐργάζομαι, τὸν διαδεξόμενον δ’ αὐτὴν οὔπω δύναμαι κτήσασθαι. πρόσοδοσ δέ μοι οὐκ ἔστιν ἄλλη πλὴν ταύτησ, ἣν ἂν ἀφέλησθέ με, κινδυνεύσαιμ’ ἂν ὑπὸ τῇ δυσχερεστάτῃ γενέσθαι τύχῃ. μὴ τοίνυν, ἐπειδή γε ἔστιν, ὦ βουλή, σῶσαί με δικαίωσ, ἀπολέσητε ἀδίκωσ· μηδὲ ἃ νεωτέρῳ καὶ μᾶλλον ἐρρωμένῳ ὄντι ἔδοτε, πρεσβύτερον καὶ ἀσθενέστερον γιγνόμενον ἀφέλησθε·

μηδὲ πρότερον καὶ περὶ τοὺσ οὐδὲν ἔχοντασ κακὸν ἐλεημονέστατοι δοκοῦντεσ εἶναι νυνὶ διὰ τοῦτον τοὺσ καὶ τοῖσ ἐχθροῖσ ἐλεινοὺσ ὄντασ ἀγρίωσ ἀποδέξησθε· μηδ’ ἐμὲ τολμήσαντεσ ἀδικῆσαι καὶ τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ ὁμοίωσ ἐμοὶ διακειμένουσ ἀθυμῆσαι ποιήσητε. καὶ γὰρ ἂν ἄτοπον εἰή, ὦ βουλή, εἰ ὅτε μὲν ἁπλῆ μοι ἦν ἡ συμφορά, τότε μὲν φαινοίμην λαμβάνων τὸ ἀργύριον τοῦτο, νῦν δ’ ἐπειδὴ καὶ γῆρασ καὶ νόσοι καὶ τὰ τούτοισ ἑπόμενα κακὰ προσγίγνεταί μοι, τότε ἀφαιρεθείην.

δοκεῖ δέ μοι τῆσ πενίασ τῆσ ἐμῆσ τὸ μέγεθοσ ὁ κατήγοροσ ἂν ἐπιδεῖξαι σαφέστατα μόνοσ ἀνθρώπων.

εἰ γὰρ ἐγὼ κατασταθεὶσ χορηγὸσ τραγῳδοῖσ προκαλεσαίμην αὐτὸν εἰσ ἀντίδοσιν, δεκάκισ ἂν ἕλοιτο χορηγῆσαι μᾶλλον ἢ ἀντιδοῦναι ἅπαξ. καὶ πῶσ οὐ δεινόν ἐστι νῦν μὲν κατηγορεῖν ὡσ διὰ πολλὴν εὐπορίαν ἐξ ἴσου δύναμαι συνεῖναι τοῖσ πλουσιωτάτοισ, εἰ δὲ ὧν ἐγὼ λέγω τύχοι τι γενόμενον, τοιοῦτον εἶναι; καὶ τί πονηρότερον; περὶ δὲ τῆσ ἐμῆσ ἱππικῆσ, ἧσ οὗτοσ ἐτόλμησε μνησθῆναι πρὸσ ὑμᾶσ, οὔτε τὴν τύχην δείσασ οὔτε ὑμᾶσ αἰσχυνθείσ, οὐ πολὺσ ὁ λόγοσ.

ἐγὼ γὰρ, ὦ βουλή, πάντασ οἶμαι τοὺσ ἔχοντάσ τι δυστύχημα τοῦτο ζητεῖν καὶ τοῦτο φιλοσοφεῖν, ὅπωσ ὡσ ἀλυπότατα μεταχειριοῦνται τὸ συμβεβηκὸσ πάθοσ. ὧν εἷσ ἐγώ, καὶ περιπεπτωκὼσ τοιαύτῃ συμφορᾷ ταύτην ἐμαυτῷ ῥᾳστώνην ἐξηῦρον εἰσ τὰσ ὁδοὺσ τὰσ μακροτέρασ τῶν ἀναγκαίων. ὃ δὲ μέγιστον, ὦ βουλή, τεκμήριον ὅτι διὰ τὴν συμφορὰν ἀλλ’ οὐ διὰ τὴν ὕβριν, ὡσ οὗτόσ φησιν, ἐπὶ τοὺσ ἵππουσ ἀναβαίνω ῥᾴδιόν ἐστι μαθεῖν·

εἰ γὰρ ἐκεκτήμην οὐσίαν, ἐπ’ ἀστράβησ ἂν ὠχούμην, ἀλλ’ οὐκ ἐπὶ τοὺσ ἀλλοτρίουσ ἵππουσ ἀνέβαινον· νυνὶ δ’ ἐπειδὴ τοιοῦτον οὐ δύναμαι κτήσασθαι, τοῖσ ἀλλοτρίοισ ἵπποισ ἀναγκάζομαι χρῆσθαι πολλάκισ. καίτοι πῶσ οὐκ ἄτοπόν ἐστιν, ὦ βουλή, τοῦτον ἄν, εἰ μὲν ἐπ’ ἀστράβησ ὀχούμενον ἑώρα με, σιωπᾶν τί γὰρ ἂν καὶ ἔλεγεν;

, ὅτι δ’ ἐπὶ τοὺσ ᾐτημένουσ ἵππουσ ἀναβαίνω, πειρᾶσθαι πείθειν ὑμᾶσ ὡσ δυνατόσ εἰμι; καὶ ὅτι μὲν δυοῖν βακτηρίαιν χρῶμαι, τῶν ἄλλων μιᾷ χρωμένων, μὴ κατηγορεῖν ὡσ καὶ τοῦτο τῶν δυναμένων ἐστιν· ὅτι δ’ ἐπὶ τοὺσ ἵππουσ ἀναβαίνω, τεκμηρίῳ χρῆσθαι πρὸσ ὑμᾶσ ὡσ εἰμὶ τῶν δυναμένων; οἷσ ἐγώ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν ἀμφοτέροισ χρῶμαι. τοσοῦτον δὲ διενήνοχεν ἀναισχυντίᾳ τῶν ἁπάντων ἀνθρώπων, ὥστε ὑμᾶσ πειρᾶται πείθειν, τοσούτουσ ὄντασ εἵσ ὤν, ὡσ οὐκ εἰμὶ τῶν ἀδυνάτων ἐγώ.

καίτοι εἰ τοῦτο πείσει τινὰσ ὑμῶν, ὦ βουλή, τί με κωλύει κληροῦσθαι τῶν ἐννέα ἀρχόντων, καὶ ὑμᾶσ ἐμοῦ μὲν ἀφελέσθαι τὸν ὀβολὸν ὡσ ὑγιαίνοντοσ, τούτῳ δὲ ψηφίσασθαι πάντασ ὡσ ἀναπήρῳ; οὐ γὰρ δήπου τὸν αὐτὸν ὑμεῖσ μὲν ὡσ δυνάμενον ἀφαιρήσεσθε τὸ διδόμενον, οἱ δὲ <θεσμοθέται> ὡσ ἀδύνατον ὄντα κληροῦσθαι κωλύσουσιν. ἀλλὰ γὰρ οὔτε ὑμεῖσ τούτῳ τὴν αὐτὴν ἔχετε γνώμην, οὔθ’ οὗτοσ εὖ ποιῶν.

ὁ μὲν γὰρ ὥσπερ ἐπικλήρου τῆσ συμφορᾶσ οὔσησ ἀμφισβητήσων ἥκει καὶ πειρᾶται πείθειν ὑμᾶσ ὡσ οὐκ εἰμὶ τοιοῦτοσ οἱο͂ν ὑμεῖσ ὁρᾶτε πάντεσ· ὑμεῖσ δὲ ὃ τῶν εὖ φρονούντων ἔργον ἐστί μᾶλλον πιστεύετε τοῖσ ὑμετέροισ αὐτῶν ὀφθαλμοῖσ ἢ τοῖσ τούτου λόγοισ. λέγει δ’ ὡσ ὑβριστήσ εἰμι καὶ βίαιοσ καὶ λίαν ἀσελγῶσ διακείμενοσ, ὥσπερ εἰ φοβερῶσ ὀνομάσειε, μέλλων ἀληθῆ λέγειν, ἀλλ’ οὐκ, ἐὰν πάνυ πραόνωσ μηδὲ ψεύδηται, ταῦτα ποιήσων.

ἐγὼ δ’ ὑμᾶσ, ὦ βουλή, σαφῶσ οἶμαι δεῖν διαγιγνώσκειν οἷσ τ’ ἐγχωρεῖ τῶν ἀνθρώπων ὑβρισταῖσ εἶναι καὶ οἷσ οὐ προσήκει. οὐ γὰρ <τοὺσ> πενομένουσ καὶ λίαν ἀπόρωσ διακειμένουσ ὑβρίζειν εἰκόσ, ἀλλὰ τοὺσ πολλῷ πλείω τῶν ἀναγκαίων κεκτημένουσ·

οὐδὲ τοὺσ ἀδυνάτουσ τοῖσ σώμασιν ὄντασ, ἀλλὰ τοὺσ μάλιστα πιστεύοντασ ταῖσ αὑτῶν ῥώμαισ· οὐδὲ τοὺσ ἤδη προβεβηκότασ τῇ ἡλικίᾳ, ἀλλὰ τοὺσ ἔτι νέουσ καὶ νέαισ ταῖσ διανοίαισ χρωμένουσ. οἱ μὲν γὰρ πλούσιοι τοῖσ χρήμασιν ἐξωνοῦνται τοὺσ κινδύνουσ, οἱ δὲ πένητεσ ὑπὸ τῆσ παρούσησ ἀπορίασ σωφρονεῖν ἀναγκάζονται·

καὶ οἱ μὲν νέοι συγγνώμησ ἀξιοῦνται τυγχάνειν παρὰ τῶν πρεσβυτέρων, τοῖσ δὲ πρεσβυτέροισ ἐξαμαρτάνουσιν ὁμοίωσ ἐπιτιμῶσιν ἀμφότεροι· καὶ τοῖσ μὲν ἰσχυροῖσ ἐγχωρεῖ μηδὲν αὐτοῖσ πάσχουσιν, οὓσ ἂν βουληθῶσιν, ὑβρίζειν, τοῖσ δὲ ἀσθενέσιν οὐκ ἔστιν οὔτε ὑβριζομένοισ ἀμύνεσθαι τοὺσ ὑπάρξαντασ οὔτε ὑβρίζειν βουλομένοισ περιγίγνεσθαι τῶν ἀδικουμένων.

ὥστε μοι δοκεῖ ὁ κατήγοροσ εἰπεῖν περὶ τῆσ ἐμῆσ ὕβρεωσ οὐ σπουδάζων, ἀλλὰ παίζων, οὐδ’ ὑμᾶσ πεῖσαι βουλόμενοσ ὡσ εἰμὶ τοιοῦτοσ, ἀλλ’ ἐμὲ κωμῳδεῖν βουλόμενοσ, ὥσπερ τι καλὸν ποιῶν. ἔτι δὲ καὶ συλλέγεσθαί φησιν ἀνθρώπουσ ὡσ ἐμὲ πονηροὺσ καὶ πολλούσ, οἳ τὰ μὲν ἑαυτῶν ἀνηλώκασι, τοῖσ δὲ τὰ σφέτερα σῴζειν βουλομένοισ ἐπιβουλεύουσιν.

ὑμεῖσ δὲ ἐνθυμήθητε πάντεσ ὅτι ταῦτα λέγων οὐδὲν ἐμοῦ κατηγορεῖ μᾶλλον ἢ τῶν ἄλλων ὅσοι τέχνασ ἔχουσιν οὐδὲ τῶν ὡσ ἐμὲ εἰσιόντων μᾶλλον ἢ τῶν ὡσ τοὺσ ἄλλουσ δημιουργούσ. ἕκαστοσ γὰρ ὑμῶν εἴθισται προσφοιτᾶν ὁ μὲν πρὸσ μυροπώλιον, ὁ δὲ πρὸσ κουρεῖον, ὁ δὲ πρὸσ σκυτοτομεῖον, ὁ δ’ ὅποι ἂν τύχῃ, καὶ πλεῖστοι μὲν ὡσ τοὺσ ἐγγυτάτω τῆσ ἀγορᾶσ κατεσκευασμένουσ, ἐλάχιστοι δὲ ὡσ τοὺσ πλεῖστον ἀπέχοντασ αὐτῆσ·

ὥστ’ εἴ τισ ὑμῶν πονηρίαν καταγνώσεται τῶν ὡσ ἐμὲ εἰσιόντων, δῆλον ὅτι καὶ τῶν παρὰ τοῖσ ἄλλοισ διατριβόντων· εἰ δὲ κἀκείνων, ἁπάντων Ἀθηναίων· ἅπαντεσ γὰρ εἴθισθε προσφοιτᾶν καὶ διατρίβειν ἁμοῦ γέ που. ἀλλὰ γὰρ οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ λίαν με ἀκριβῶσ ἀπολογούμενον πρὸσ ἓν ἕκαστον ὑμῖν τῶν εἰρημένων ἐνοχλεῖν πλείω χρόνον.

εἰ γὰρ ὑπὲρ τῶν μεγίστων εἴρηκα, τί δεῖ περὶ τῶν φαύλων ὁμοίωσ τούτῳ σπουδάζειν; ἐγὼ δ’ ὑμῶν, ὦ βουλή, δέομαι πάντων τὴν αὐτὴν ἔχειν περὶ ἐμοῦ διάνοιαν, ἥνπερ καὶ πρότερον. μηδ’ οὗ μόνου μεταλαβεῖν ἔδωκεν ἡ μοι τῶν ἐν τῇ πατρίδι, τούτου διὰ τουτονὶ ἀποστερήσητέ με·

μηδ’ ἃ πάλαι κοινῇ πάντεσ ἔδοτέ μοι, νῦν οὗτοσ εἷσ ὢν πείσῃ πάλιν ὑμᾶσ ἀφελέσθαι. ἐπειδὴ γὰρ, ὦ βουλή, τῶν μεγίστων ἀρχῶν ὁ δαίμων ἀπεστέρησεν ἡμᾶσ, ἡ πόλισ ἡμῖν ἐψηφίσατο τοῦτο τὸ ἀργύριον, ἡγουμένη κοινὰσ εἶναι τὰσ τύχασ τοῖσ ἅπασι καὶ τῶν κακῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν. πῶσ οὖν οὐκ ἂν δειλαιότατοσ εἰήν, εἰ τῶν μὲν καλλίστων καὶ μεγίστων διὰ τὴν συμφορὰν ἀπεστερημένοσ εἰήν, ἃ δ’ ἡ πόλισ ἔδωκε προνοηθεῖσα τῶν οὕτωσ διακειμένων, διὰ τὸν κατήγορον ἀφαιρεθείην;

μηδαμῶσ, ὦ βουλή, ταύτῃ θῆσθε τὴν ψῆφον. διὰ τί γὰρ ἂν καὶ τύχοιμι τοιούτων ὑμῶν; πότερον ὅτι δι’ ἐμέ τισ εἰσ ἀγῶνα πώποτε καταστὰσ ἀπώλεσε τὴν οὐσίαν;

ἀλλ’ οὐδ’ ἂν εἷσ ἀποδείξειεν. ἀλλ’ ὅτι πολυπράγμων εἰμὶ καὶ θρασὺσ καὶ φιλαπεχθήμων; ἀλλ’ οὐ τοιαύταισ ἀφορμαῖσ τοῦ βίου πρὸσ τὰ τοιαῦτα τυγχάνω χρώμενοσ.

ἀλλ’ ὅτι λίαν ὑβριστὴσ καὶ βίαιοσ; ἀλλ’ οὐδ’ ἂν αὐτὸσ φήσειεν, εἰ μὴ βούλοιτο καὶ τοῦτο ψεύδεσθαι τοῖσ ἄλλοισ ὁμοίωσ. ἀλλ’ ὅτι ἐπὶ τῶν τριάκοντα γενόμενοσ ἐν δυνάμει κακῶσ ἐποίησα πολλοὺσ τῶν πολιτῶν; ἀλλὰ μετὰ τοῦ ὑμετέρου πλήθουσ ἔφυγον εἰσ Χαλκίδα τὴν ἐπ’ Εὐρίπῳ, καὶ ἐξόν μοι μετ’ ἐκείνων ἀδεῶσ πολιτεύεσθαι, μεθ’ ὑμῶν εἱλόμην κινδυνεύειν ἀπελθών. μὴ τοίνυν, ὦ βουλή, μηδὲν ἡμαρτηκὼσ ὁμοίων ὑμῶν τύχοιμι τοῖσ πολλὰ ἠδικηκόσιν, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ψῆφον θέσθε περὶ ἐμοῦ ταῖσ ἄλλαισ βουλαῖσ, ἀναμνησθέντεσ ὅτι οὔτε χρήματα διαχειρίσασ τῆσ πόλεωσ δίδωμι λόγον αὐτῶν, οὔτε ἀρχὴν ἄρξασ οὐδεμίαν εὐθύνασ ὑπέχω νῦν αὐτῆσ, ἀλλὰ περὶ ὀβολοῦ μόνον ποιοῦμαι τοὺσ λόγουσ.

καὶ οὕτωσ ὑμεῖσ μὲν τὰ δίκαια γνώσεσθε πάντεσ, ἐγὼ δὲ τούτων ὑμῖν τυχὼν ἕξω τὴν χάριν, οὗτοσ δὲ τοῦ λοιποῦ μαθήσεται μὴ τοῖσ ἀσθενεστέροισ ἐπιβουλεύειν ἀλλὰ τῶν ὁμοίων αὐτῷ περιγίγνεσθαι.

상위

Lysias (리시아스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION