Lysias, Speeches, Ὑπὲρ Πολυστράτου

(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ Πολυστράτου)

οὔ μοι δοκεῖ χρῆναι ὀργίζεσθαι ὑμᾶσ τῷ ὀνόματι τῷ τῶν τετρακοσίων, ἀλλὰ τοῖσ ἔργοισ ἐνίων. οἱ μὲν γὰρ ἐπιβουλεύσαντεσ ἦσαν αὐτῶν, οἱ δ’ ἵνα μήτε τὴν πόλιν μηδὲν κακὸν ἐργάσαιντο μήθ’ ὑμῶν μηδένα, ἀλλ’ εὖνοι ὄντεσ εἰσῆθον εἰσ τὸ βουλευτήριον, ὧν εἷσ ὢν οὑτοσὶ τυγχάνει Πολύστρατοσ. οὗτοσ γὰρ ᾑρέθη μὲν ὑπὸ τῶν φυλετῶν ὡσ χρηστὸσ ὢν ἀνὴρ καὶ περὶ τοὺσ δημότασ καὶ περὶ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον·

κατηγοροῦσι δὲ αὐτοῦ ὡσ οὐκ εὔνουσ ἦν τῷ πλήθει τῷ ὑμετέρῳ, αἱρεθεὶσ ὑπὸ τῶν φυλετῶν, οἳ ἄριστ’ ἂν διαγνοῖεν περὶ σφῶν αὐτῶν ὁποῖοί τινέσ εἰσιν. οὗτοσ δὲ τίνοσ ἂν ἕνεκα ὀλιγαρχίασ ἐπεθύμησε;

πότερον ὡσ ἡλικίαν εἶχε λέγων τι διαπράττεσθαι παρ’ ὑμῖν, ἢ τῷ σώματι πιστεύων, ἵνα ὑβρίζοι εἰσ τῶν ὑμετέρων τινά; ἀλλ’ ὁρᾶτε αὐτοῦ τὴν ἡλικίαν, ᾗ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἱκανόσ ἐστιν ἀποτρέπειν τούτων. ὅστισ μὲν οὖν ἄτιμοσ ὤν, κακόν τι ἐργασάμενοσ ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ, ἑτέρασ πολιτείασ ἐπεθύμησε, διὰ τὰ πρόσθεν ἁμαρτήματα αὑτοῦ ἕνεκ’ ἂν ἔπραττε·

τούτῳ δὲ τοιοῦτον οὐδὲν ἡμάρτητο, ὥστε αὑτοῦ ἕνεκα μισεῖν τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον, ἢ τῶν παίδων. ὁ μὲν γὰρ ἐν Σικελίᾳ ἦν, οἱ δ’ ἐν Βοιωτοῖσ· ὥστε μηδὲ τούτων ἕνεκα ἑτέρασ πολιτείασ ἐπιθυμῆσαι διὰ τὰ πρόσθεν ἁμαρτήματα. καὶ κατηγοροῦσι μὲν αὐτοῦ ὡσ πολλὰσ ἀρχὰσ ἦρξεν, ἀποδεῖξαι δὲ οὐδεὶσ οἱο͂́σ τέ ἐστιν ὡσ οὐ καλῶσ ἦρξεν.

ἐγὼ δ’ ἡγοῦμαι οὐ τούτουσ ἀδικεῖν ἐν τοῖσ πράγμασιν ἐκείνοισ, ἀλλ’ εἴ τισ ὀλίγασ ἄρξασ ἀρχὰσ μὴ τὰ ἄριστα ἦρξε τῇ πόλει. οὐ γὰρ οἱ καλῶσ ἄρχοντεσ προὐδίδοσαν τὴν πόλιν, ἀλλ’ οἱ μὴ δικαίωσ. οὗτοσ δὲ πρῶτον μὲν ἄρξασ ἐν Ὠρωπῷ οὔτε προέδωκε οὔθ’ ἑτέραν πολιτείαν κατέστησε, τῶν ἄλλων ἁπάντων ὅσοι ἦρχον καταπροδόντων τὰ πράγματα.

οἱ δ’ οὐχ ὑπέμειναν, καταγνόντεσ σφῶν αὐτῶν ἀδικεῖν· ὁ δὲ ἡγούμενοσ μηδὲν ἠδικηκέναι δίκην δίδωσι. καὶ τοὺσ μὲν ἀδικοῦντασ οἱ κατήγοροι ἐκκλέπτουσιν, ἀργύριον λαμβάνοντεσ·

παρ’ ὧν δ’ ἂν μὴ κερδαίνωσιν, ἀδικοῦντασ ἀποφαίνουσι. καὶ ὁμοίασ τὰσ κατηγορίασ ποιοῦνται τῶν τε εἰπόντων γνώμην τινὰ ἐν τῇ βουλῇ καὶ τῶν μή. οὗτοσ δὲ οὐδὲ γνώμην οὐδεμίαν εἶπε περὶ τοῦ ὑμετέρου πλήθουσ. ἐγὼ δ’ ἡγοῦμαι ἀξίουσ εἶναι τούτουσ μηδὲν πάσχειν ὑφ’ ὑμῶν κακόν, εἰ ὑμῖν μὲν εὖνοι ἦσαν, ἐκείνοισ δὲ <οὐκ> ἀπηχθάνοντο.

τῶν γὰρ λεγόντων ἐναντία ἐκείνοισ οἱ μὲν ἔφευγον οἱ δὲ ἀπέθνῃσκον, ὥστ’ εἴ τισ καὶ ἐβούλετο ἐναντιοῦσθαι ὑπὲρ ὑμῶν, τὸ δέοσ καὶ ὁ φόνοσ τῶν πεπονθότων ἀπέτρεπε πάντασ. ὥστε οἱ πολλοὶ πάντα ἀπεγίγνωσκον αὐτῶν·

τοὺσ μὲν γὰρ ἐξήλαυνον αὐτῶν, τοὺσ δὲ ἀπεκτίνυσαν. οἳ δὲ ἐκείνων ἔμελλον ἀκροᾶσθαι καὶ μηδὲν ἐπιβουλεύειν μηδὲ ἐξαγγέλλειν, τούτουσ ἂν καθίσταντο. ὥστε οὐκ ἂν ῥᾳδίωσ μετέστη ἂν ὑμῖν ἡ πολιτεία. οὔκουν δίκαιοί εἰσιν, ὧν ὑμῖν εὖνοι ἦσαν, τούτων δίκην διδόναι. δεινὸν δέ μοι δοκεῖ εἶναι, εἰ τοῖσ εἰποῦσι περὶ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον μὴ τὰ ἄριστα ὁ μηδὲν εἰπὼν ταὐτὰ πείσεται, καὶ ἐν μὲν ἑβδομήκοντα ἔτεσιν οὐδὲν ἐξήμαρτεν εἰσ ὑμᾶσ, ἐν ὀκτὼ δ’ ἡμέραισ·

καὶ οἱ μὲν τὸν βίον ἅπαντα πονηροὶ ὄντεσ χρηστοὶ ἐν τῷ λογιστηρίῳ γεγένηται, πείσαντεσ τοὺσ κατηγόρουσ, οἳ δ’ ἀεὶ ὑμῖν χρηστοὶ ἦσαν, οὗτοι πονηροί. καίτοι ἔν γε ταῖσ πρότερον κατηγορίαισ τά τε ἄλλα κατηγόρησαν ψευδῆ τοῦ πατρόσ, καὶ συγγενῆ Φρύνιχον αὐτοῦ εἶναι ἔφησαν.

καίτοι εἴ τισ βούλεται, ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ μαρτυρησάτω ὡσ ἀναγκαῖον ὄντα Φρυνίχῳ. ἀλλὰ γὰρ ψευδῆ κατηγόρουν. ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἐκ παιδείασ φίλοσ ἦν αὐτῷ· ὁ μὲν γὰρ ἐν ἀγρῷ πένησ ὢν ἐποίμαινεν, ὁ δὲ πατὴρ ἐν τῷ ἄστει ἐπαιδεύετο. καὶ ἐπειδὴ ἀνὴρ ἐγένετο, ὁ μὲν ἐγεώργει, ὁ δ’ ἐλθὼν εἰσ τὸ ἄστυ ἐσυκοφάντει, ὥστε μηδὲν ὁμολογεῖν τῷ τρόπῳ ἀλλήλων.

καὶ ὅτ’ ἐξέτινε τῷ δημοσίῳ, οὐκ εἰσήνεγκεν αὐτῷ τὸ ἀργύριον· καίτοι ἐν τοῖσ τοιούτοισ μάλιστα δηλοῦσιν οἳ ἂν φίλοι ὦσιν. εἰ δ’ ἦν δημότησ, οὐ δίκαιοσ διὰ τοῦτο βλάπτεσθαί ἐστιν ὁ πατήρ, εἰ μὴ καὶ ὑμεῖσ ἀδικεῖτε, ὅτι ὑμῶν ἐστι πολίτησ. πῶσ δ’ ἂν γένοιτο δημοτικώτεροσ, ἢ ὅστισ ὑμῶν ψηφισαμένων πεντακισχιλίοισ παραδοῦναι τὰ πράγματα καταλογεὺσ ὢν ἐνακισχιλίουσ κατέλεξεν, ἵνα μηδεὶσ αὐτῷ διάφοροσ εἰή τῶν δημοτῶν, ἀλλ’ ἵνα τὸν μὲν βουλόμενον ἐγγράφοι, εἰ δέ τῳ μὴ οἱο͂́ν τ’ εἰή, χαρίζοιτο.

καίτοι οὐχ οἳ ἂν πλείουσ τοὺσ πολίτασ ποιῶσιν, οὗτοι καταλύουσι τὸν δῆμον, ἀλλ’ οἳ ἂν ἐκ πλειόνων ἐλάττουσ. οὗτοσ δὲ οὔτε ὀμόσαι ἤθελεν οὔτε καταλέγειν, ἀλλ’ αὐτὸν ἠνάγκαζον, ἐπιβολὰσ ἐπιβάλλοντεσ καὶ ζημιοῦντεσ· ἐπεὶ δὲ ἠναγκάσθη καὶ ὤμοσε τὸν ὁρ́κον, ὀκτὼ ἡμέρασ εἰσελθὼν εἰσ τὸ βουλευτήριον ἐξέπλει εἰσ Ἐρέτριαν, καὶ ἐδόκει ἐκεῖ τὴν ψυχὴν οὐ πονηρὸσ εἶναι ἐν ταῖσ ναυμαχίαισ, καὶ τετρωμένοσ δεῦρ’ ἦλθε, καὶ ἤδη μετεπεπτώκει τὰ πράγματα.

καὶ οὗτοσ μὲν οὔτ’ εἰπὼν γνώμην οὐδεμίαν, οὔτε πλέον ὀκτὼ ἡμερῶν ἐλθὼν εἰσ τὸ βουλευτήριον ὦφλε χρήματα τοσαῦτα· τῶν δ’ εἰπόντων ὑμῖν τἀναντία καὶ διὰ τέλουσ ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ὄντων πολλοὶ ἀποπεφεύγασι. καὶ οὐ φθονῶν τούτοισ λέγω, ἀλλ’ ἡμᾶσ ἐλεῶν·

οἱ μὲν γὰρ δοκοῦντεσ ἀδικεῖν ἐξῃτημένοι εἰσὶν ὑπὸ τῶν ὑμῖν προθύμων ἐν τοῖσ πράγμασι γενομένων, οἱ δ’ ἠδικηκότεσ ἐκπριάμενοι τοὺσ κατηγόρουσ οὐδ’ ἔδοξαν ἀδικεῖν. πῶσ ἂν οὖν οὐκ ἂν δεινὰ πάσχοιμεν; καὶ κατηγοροῦσι μὲν τῶν τετρακοσίων, ὅτι ἦσαν κακοί·

καίτοι ὑμεῖσ αὐτοὶ πεισθέντεσ ὑπὸ τούτων παρέδοτε τοῖσ πεντακισχιλίοισ, καὶ εἰ αὐτοὶ τοσοῦτοι ὄντεσ ἐπείσθητε, ἕνα ἕκαστον τῶν τετρακοσίων οὐ χρῆν πεισθῆναι; ἀλλ’ οὐχ οὗτοι ἀδικοῦσιν, ἀλλ’ οἳ ὑμᾶσ ἐξηπάτων καὶ κακῶσ ἐποίουν. οὗτοσ δ’ ἐν πολλοῖσ δηλοῖ ὑμῖν <εὐνοῶν καὶ> ὅτι, εἴ πέρ τι νεωτερίζειν ἐβούλετο εἰσ τὸ ὑμέτερον πλῆθοσ, οὐκ ἄν ποτ’ ἐν ὀκτὼ ἡμέραισ, εἰσελθὼν εἰσ τὸ βουλευτήριον, ᾤχετο ἐκπλέων. ἀλλ’ εἴποι ἄν τισ κερδαίνειν ἐπιθυμῶν ἐξέπλευσεν, ὥσπερ ἔνιοι ἡρ́παζον καὶ ἔφερον.

οὐδεὶσ τοίνυν ἂν εἴποι τι ὅπωσ τῶν ὑμετέρων ἔχει, ἀλλὰ πάντα μᾶλλον κατηγοροῦσιν ἢ εἰσ τὴν ἀχήν. καὶ οἱ κατήγοροι τότε μὲν οὐδαμῇ εὖνοι ὄντεσ ἐφαίνοντο τῷ δήμῳ οὐδὲ ἐβοήθουν· νῦν δὲ ἡνίκα αὐτὸσ ἑαυτῷ εὐνούστατόσ ἐστιν ὁ δῆμοσ, βοηθοῦσι τῷ μὲν ὀνόματι ὑμῖν, τῷ δὲ ἔργω σφίσιν αὐτοῖσ. καὶ μὴ θαυμάζετε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι τοσαῦτα ὦφλε χρήματα. ἔρημον γὰρ αὐτὸν λαβόντεσ αὐτοῦ τε καὶ ἡμῶν κατηγοροῦντεσ εἷλον.

τῷ μὲν γὰρ οὐδ’ εἴ τισ εἶχε μαρτυρίαν, εἶχε μαρτυρεῖν διὰ τὸ δέοσ τὸ τῶν κατηγόρων, τοῖσ δὲ καὶ τὰ ψευδῆ δεδοικότεσ ἐμαρτύρουν. ἦ δεινά γ’ ἂν πάθοιμεν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ τοὺσ μὲν οὐχ οἱούσ τε ὄντασ ἐξάρνουσ εἶναι μὴ οὐ χρήματα ἔχειν ὑμῶν, τούτουσ μὲν ἀφεῖτε ἀνδρὶ ἐξαιτουμένῳ, ἡμῖν δὲ αὐτοῖσ τε προθύμοισ γεγενημένοισ περὶ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον, καὶ τοῦ πατρὸσ οὐδὲν ὑμᾶσ ἠδικηκότοσ, οὐ χαριεῖσθε. καὶ εἰ μὲν ξένοσ τισ ἐλθὼν ὑμᾶσ ἢ χρήματα ᾔτει ἢ εὐεργέτησ ἀναγραφῆναι ἠξίου, ἔδοτε ἂν αὐτῷ·

ἡμῖν δὲ οὐ δώσετε ἡμᾶσ αὐτοὺσ ἐπιτίμουσ ὑμῖν γενέσθαι; εἰ δέ τινεσ κακόνοι ἐγένοντο εἰσ τὰ ὑμέτερα πράγματα ἢ γνώμην μὴ ἐπιτηδείαν εἶπον, οὐχ οἱ ἀπόντεσ τούτων αἴτιοί εἰσιν, ἐπεὶ καὶ τοὺσ παρόντασ ὑμεῖσ ἀπελύσατε.

οὐδὲ γὰρ εἴ τισ τῶν ἐνθάδε μὴ τὰ ἄριστα λέγων πείθει ὑμᾶσ, οὐχ ὑμεῖσ ἐστε αἴτιοι, ἀλλ’ ὁ ἐξαπατῶν ὑμᾶσ. ἐκεῖνοι δὲ σφῶν αὐτῶν προκαταγνόντεσ ἀδικεῖν οἴχονται, ἵνα μὴ δοῖεν δίκην· καὶ εἴ τινεσ ἄλλοι ἀδικοῦσιν, ἧττον μὲν ἐκείνων, ἀδικοῦσι δέ, τὸ δέοσ αὐτοὺσ ποιεῖ τό τε ὑμέτερον καὶ τὸ τῶν κατηγόρων μὴ ἐπιδημεῖν ἀλλὰ στρατεύεσθαι, ἵνα ἢ ὑμᾶσ πραοτέρουσ ποιῶσιν ἢ τούτουσ πείθωσιν.

οὗτοσ δὲ ὑμῖν δίκην δέδωκεν, οὐδὲν ὑμᾶσ ἀδικῶν, εὐθὺσ μετὰ τὰ πράγματα, ὅτε ὑμεῖσ τε μάλιστα ἐμέμνησθε τῶν γενομένων καὶ οὗτοσ ἐλεγχθήσεσθαι ἔμελλε, πιστεύων αὑτῷ μηδὲν ἡμαρτῆσθαι ἀλλ’ ἀγωνιεῖσθαι εὖ μετὰ τοῦ δικαίου.

ὡσ δ’ ἦν δημοτικόσ, ἐγὼ ὑμῖν ἀποδείξω. πρῶτον μὲν γὰρ ὅσων οὐδεμιᾶσ στρατείασ ἀπελείφθη, ἀλλ’ ἐστρατεύετο, ὡσ συνειδότεσ ἂν εἴποιεν οἱ δημόται·

καὶ ἐξὸν αὐτῷτὴν οὐσίαν ἀφανῆ καταστήσαντι μηδὲν ὑμᾶσ ὠφελεῖν, εἵλετο μᾶλλον συνειδέναι ὑμᾶσ, ἵν’ εἰ καὶ βούλοιτο κακὸσ εἶναι, μὴ ἐξείη αὐτῶ, ἀλλ’ εἰσφέροι τε τὰσ εἰσφορὰσ καὶ λῃτουργοίη. καὶ ἡμᾶσ παρεσκεύασεν, ὡσ ἂν τῇ πόλει ὠφελιμώτατοι εἰήμεν. καὶ ἐμὲ μὲν εἰσ Σικελίαν ἐξέπεμψεν, ὑμῖν δ’ οὐκ ἦ, ὥστ’ εἰδέναι τοὺσ ἱππέασ, οἱο͂σ ἦ τὴν ψυχήν, ἑώσ τὸ στρατόπεδον σῶν ἦν·

ἐπειδὴ δὲ διεφθάρη καὶ ἀνεσώθην εἰσ Κατάνην, ἐλῃζόμην ὁρμώμενοσ ἐντεῦθεν καὶ τοὺσ πολεμίουσ κακῶσ ἐποίουν, ὥστε τῇ θεῷ τε τὰσ δεκάτασ ἐξαιρεθῆναι πλέον ἢ τριάκοντα μνᾶσ καὶ τοῖσ στρατιώταισ εἰσ σωτηρίαν ὅσοι ἐν τοῖσ πολεμίοισ ἦσαν. καὶ ἐπειδὴ Καταναῖοι ἠνάγκαζον ἱππεύειν, ἵππευον καὶ οὐδενὸσ οὐδ’ ἐνταῦθα κινδύνου ἀπελειπόμην, ὥστ’ εἰδέναι ἅπαντασ οἱο͂σ ἦν τὴν ψυχὴν ἱππεύων τε καὶ ὁπλιτεύων.

< ὧν > ὑμῖν τοὺσ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ ἀκηκόατε μὲν τῶν μαρτύρων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί· οἱο͂σ δ’ εἰμὶ περὶ τὸ ὑμέτερον πλῆθοσ, ἐγὼ ὑμῖν ἀποδείξω.

ἀφικομένου γὰρ ἐκεῖσε Συρακουσίου ὁρ́κιον ἔχοντοσ καὶ ἑτοίμου ὄντοσ ὁρκοῦν καὶ προσιόντοσ πρὸσ ἕνα ἕκαστον τῶν ἐκεῖ ὄντων, ἀντεῖπον εὐθὺσ αὐτῷ, καὶ ἐλθὼν ὡσ Τυδέα διηγούμην ταῦτα, καὶ σύλλογον ἐποίει, καὶ λόγοι οὐκ ὀλίγοι ἦσαν. ὧν δ’ οὖν ἐγὼ εἶπον, καλῶ μάρτυρασ. Μάρτυρεσ σκέψασθε δὴ καὶ τοῦ πατρὸσ τὴν ἐπιστολήν, ἣν ἔδωκεν ἀποδοῦναι ἐμοί, πότερα τῷ ὑμετέρῳ πλήθει ἀγαθὰ ἐνῆν ἢ οὔ. τά τε γὰρ οἰκεῖα ἐνεγέγραπτο, καὶ ἔτι, ὅτε καλῶσ ἔχοι τὰ ἐν Σικελίᾳ, ἥκειν. καίτοι ταὐτὰ ὑμῖν συνέφερε καὶ τοῖσ ἐκεῖ·

ὥστ’ εἰ μὴ εὔνουσ ἦν τῇ πόλει καὶ ὑμῖν, οὐκ ἄν ποτε τοιαῦτα ἐπέστελλεν. ἀλλὰ μὴν καὶ τὸν ἀδελφὸν τὸν νεώτατον, οἱο͂σ εἰσ ὑμᾶσ ἐστιν, ἐγὼ ἀποδείξω.

καταδρομῆσ γὰρ γενομένησ τῶν φυγάδων, <οἳ> οὐ μόνον ἐνθάδε ὅ τι οἱοῖ τ’ ἦσαν κακὸν εἰργάζοντο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοῦ τείχουσ ἔφερον καὶ ἦγον ὑμᾶσ, ἐξελάσασ ἐκ τῶν ἄλλων ἱππέων ἕνα ἀπέκτεινεν. ὧν ὑμῖν αὐτοὺσ μάρτυρασ τοὺσ παραγενομένουσ παρέξομαι. Μάρτυρεσ τὸν δὲ πρεσβύτατον ἀδελφὸν αὐτοὶ οἱ συστρατευόμενοι ἴσασιν, οἵτινεσ μετὰ Λέοντοσ ἦτε ἐν Ἑλλησπόντῳ, ὥστε νομίζειν μηδενὸσ ἥττον’ εἶναι ἀνθρώπων τὴν ψυχήν. καὶ μοι ἀνάβητε δεῦρο. Μάρτυρεσ πῶσ οὖν οὐ χρὴ χάριν παρ’ ὑμῶν ἀπολαμβάνειν, εἰ τοιοῦτοί ἐσμεν;

ἀλλ’ ὧν μὲν ὁ πατὴρ διαβέβληται εἰσ ὑμᾶσ, δικαίωσ τούτων δεῖ ἡμᾶσ ἕνεκα ἀπολέσθαι, δι’ ὧν δὲ πρόθυμοι εἰσ τὴν πόλιν γεγενήμεθα, μηδεμίαν ὠφέλειαν γενέσθαι;

ἀλλ’ οὐ δίκαιον. ἀλλ’ εἰ διὰ τὴν τούτου διαβολὴν δεῖ ἡμᾶσ <τι> πάσχειν, δίκαιοί ἐσμεν διὰ τὴν ἡμετέραν προθυμίαν τοῦτόν τε σῶσαι καὶ ἡμᾶσ. οὐ γὰρ δὴ ἡμεῖσ χρημάτων γε ἕνεκα, ἵνα λάβοιμεν, εὖ ὑμᾶσ ἐποιοῦμεν, ἀλλ’ ἵνα, εἴ ποτε κίνδυνοσ εἰή ἡμῖν, ἐξαιτούμενοι παρ’ ὑμῶν τὴν ἀξίαν χάριν ἀπολάβοιμεν.

χρὴ δὲ ὑμᾶσ καὶ τῶν ἄλλων ἕνεκα τοιούτουσ εἶναι, γιγνώσκοντασ ὅτι, ἐάν τισ πρόθυμοσ εἰσ ὑμᾶσ ᾖ, οὐ μόνον ἡμᾶσ ὠφελήσετε· ἡμῶν μὲν γὰρ καὶ πρὶν δεηθῆναι πεπείρασθε, οἱοῖ́ ἐσμεν εἰσ ὑμᾶσ· τοὺσ δὲ ἄλλουσ προθυμοτέρουσ ποιήσετε, κατ’ ἀξίαν χαριζόμενοι, ὅσ’ ἄν τισ ὑμᾶσ εὖ ποιῇ. καὶ μηδαμῶσ τοῖσ λέγουσι βεβαιώσητε λόγον τὸν πάντων πονηρότατον·

λέγεται γὰρ τοὺσ κακῶσ πεπονθότασ μεμνῆσθαι μᾶλλον ἢ τοὺσ εὖ. τίσ γὰρ ἔτι ἐθελήσει χρηστὸσ εἶναι, εἰ ἡττηθήσονται τῶν κακῶσ ὑμᾶσ ποιούντων οἱ εὖ ποιοῦντεσ; ἔχει δ’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὕτωσ. περὶ ἡμῶν γάρ ἐστι ψῆφοσ ὑμῖν, καὶ οὐ περὶ χρημάτων.

ἑώσ μὲν γὰρ εἰρήνη, ἦν ἡμῖν φανερὰ οὐσία, καὶ ἦν ὁ πατὴρ ἀγαθὸσ γεωργόσ· ἐπειδὴ δὲ εἰσέβαλον οἱ πολέμιοι, πάντων τούτων ἐστερήθημεν. ὥστε αὐτῶν τούτων ἕνεκα πρόθυμοι ἦμεν εἰσ ὑμᾶσ, εἰδότεσ ὅτι χρήματα μὲν ἡμῖν οὐκ εἰή ὁπόθεν ἐκτίσομεν, αὐτοὶ δὲ πρόθυμοι ὄντεσ εἰσ ὑμᾶσ ἀξιοῦμεν εὑρίσκεσθαι χάριν. καίτοι ὁρῶμέν γ’ ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐάν τισ παῖδασ αὑτοῦ ἀναβιβασάμενοσ κλαίῃ καὶ ὀλοφύρηται, τούσ τε παῖδασ δι’ αὐτὸν εἰ ἀτιμωθήσονται ἐλεοῦντασ, καὶ ἀφιέντασ τὰσ τῶν πατέρων ἁμαρτίασ διὰ τοὺσ παῖδασ, οὓσ οὔπω ἴστε εἴτε ἀγαθοὶ εἴτε κακοὶ ἡβήσαντεσ γενήσονται·

ἡμᾶσ δ’ ἴστε ὅτι πρόθυμοι γεγενήμεθα εἰσ ὑμᾶσ, καὶ τὸν πατέρα οὐδὲν ἡμαρτηκότα. ὥστε πολλῷ δικαιότεροί ἐστε, ὧν πεπείρασθε, τούτοισ χαρίσασθαι, ἢ οὓσ οὐκ ἴστε ὁποῖοί τινεσ ἔσονται. πεπόνθαμεν δὲ τοὐναντίον τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ.

οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι τοὺσ παῖδασ παραστησάμενοι ἐξαιτοῦνται ὑμᾶσ, ἡμεῖσ δὲ τὸν πατέρα τουτονὶ καὶ ἡμᾶσ ἐξαιτούμεθα, μὴ ἡμᾶσ ἀντὶ μὲν ἐπιτίμων ἀτίμουσ ποιήσητε, ἀντὶ δὲ πολιτῶν ἀπόλιδασ· ἀλλὰ ἐλεήσατε καὶ τὸν πατέρα γέροντα ὄντα καὶ ἡμᾶσ. εἰ δὲ ἡμᾶσ ἀδίκωσ ἀπολεῖτε, πῶσ ἢ οὗτοσ ἡμῖν ἡδέωσ συνέσται ἢ ἡμεῖσ ἀλλήλοισ ἐν τῷ αὐτῷ, ὄντεσ ὑμῶν τε ἀνάξιοι καὶ τῆσ πόλεωσ; ἀλλ’ ὑμῶν δεόμεθα τρεῖσ ὄντεσ ἐᾶσαι ἡμᾶσ ἔτι προθυμοτέρουσ γενέσθαι. δεόμεθα οὖν ὑμῶν πρὸσ τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν ἑκάστῳ, ὅτῳ μὲν εἰσὶν ὑεῖσ, τούτων ἕνεκα ἐλεῆσαι, ὅστισ <δ’> ἡμῖν ἡλικιώτησ τυγχάνει ἢ τῷ πατρί, ἐλεήσαντασ ἀποψηφίσασθαι·

καὶ μὴ ἡμᾶσ βουλομένουσ εὖ ποιεῖν τὴν πόλιν ὑμεῖσ κωλύσητε. δεινὰ δ’ ἂν πάθοιμεν, εἰ ὑπὸ τῶν πολεμίων μὲν ἐσώθημεν, οὓσ εἰκὸσ ἦν διακωλύειν μὴ σῴζεσθαι, παρ’ ὑμῶν δὲ μηδὲ εὑρησόμεθα τὸ σωθῆναι.

상위

Lysias (리시아스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION