헬라어 문장 검색 - Λψσιασ́Σπεεξηέ32́

(리시아스, Speeches, Κατὰ Διογείτονος)

εἰ μὲν μὴ μεγάλα ἦν τὰ διαφέροντα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐκ ἄν ποτε εἰσ ὑμᾶσ εἰσελθεῖν τούτουσ εἰάσα, νομίζων αἴσχιστον εἶναι πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ διαφέρεσθαι, εἰδώσ τε ὅτι οὐ μόνον οἱ ἀδικοῦντεσ χείρουσ ὑμῖν εἶναι δοκοῦσιν, ἀλλὰ καὶ οἵτινεσ ἂν ἔλαττον ὑπὸ τῶν προσηκόντων ἔχοντεσ ἀνέχεσθαι μὴ δύνωνται· ἐπειδὴ μέντοι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πολλῶν χρημάτων ἀπεστέρηνται καὶ πολλὰ καὶ δεινὰ πεπονθότεσ ὑφ’ ὧν ἥκιστα ἐχρῆν, ἐπ’ ἐμὲ κηδεστὴν ὄντα κατέφυγον, ἀνάγκη μοι γεγένηται εἰπεῖν ὑπὲρ αὐτῶν. ἔχω δὲ τούτων μὲν ἀδελφήν, Διογείτονοσ δὲ θυγατριδῆν, καὶ πολλὰ δεηθεὶσ ἀμφοτέρων τὸ μὲν πρῶτον ἔπεισα τοῖσ φίλοισ ἐπιτρέψαι δίαιταν, περὶ πολλοῦ ποιούμενοσ τὰ τούτων πράγματα μηδένα τῶν ἄλλων εἰδέναι·

ἐπειδὴ δὲ Διογείτων ἃ φανερῶσ ἔχων ἐξηλέγχετο, περὶ τούτων οὐδενὶ τῶν αὑτοῦ φίλων ἐτόλμα πείθεσθαι, ἀλλ’ ἐβουλήθη καὶ φεύγειν δίκασ καὶ μὴ οὔσασ διώκειν καὶ ὑπομεῖναι τοὺσ ἐσχάτουσ κινδύνουσ μᾶλλον ἢ τὰ δίκαια ποιήσασ ἀπηλλάχθαι τῶν πρὸσ τούτουσ ἐγκλημάτων, ὑμῶν δέομαι, ἐὰν μὲν ἀποδείξω οὕτωσ αἰσχρῶσ αὐτοὺσ ἐπιτετροπευμένουσ ὑπὸ τοῦ πάππου ὡσ οὐδεὶσ πώποτε ὑπὸ τῶν οὐδὲν προσηκόντων ἐν τῇ πόλει, βοηθεῖν αὐτοῖσ τὰ δίκαια, εἰ δὲ μή, τούτῳ μὲν ἅπαντα πιστεύειν, ἡμᾶσ δὲ εἰσ τὸν λοιπὸν χρόνον ἡγεῖσθαι χείρουσ εἶναι. ἐξ ἀρχῆσ δ’ ὑμᾶσ περὶ αὐτῶν διδάξαι πειράσομαι.

ἀδελφοὶ ἦσαν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, Διόδοτοσ καὶ Διογείτων ὁμοπάτριοι καὶ ὁμομήτριοι, καὶ τὴν μὲν ἀφανῆ οὐσίαν ἐνείμαντο, τῆσ δὲ φανερᾶσ ἐκοινώνουν.

ἐργασαμένου δὲ Διοδότου κατ’ ἐμπορίαν πολλὰ χρήματα πείθει αὐτὸν Διογείτων λαβεῖν τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα, ἥπερ ἦν αὐτῷ μόνη· καὶ γίγνονται αὐτῷ δύο καὶ θυγάτηρ. χρόνω δὲ ὕστερον καταλεγεὶσ Διόδοτοσ μετὰ Θρασύλλου τῶν ὁπλιτῶν, καλέσασ τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα, ἀδελφιδῆν οὖσαν, καὶ τὸν ἐκείνησ μὲν πατέρα, αὑτοῦ δὲ κηδεστὴν καὶ ἀδελφὸν ὁμοπάτριον, πάππον δὲ τῶν παιδίων καὶ θεῖον, ἡγούμενοσ διὰ ταύτασ τὰσ ἀναγκαιότητασ οὐδενὶ μᾶλλον προσήκειν δικαίῳ περὶ τοὺσ αὑτοῦ παῖδασ γενέσθαι, διαθήκην αὐτῷ δίδωσι καὶ πέντε τάλαντα ἀργυρίου παρακαταθήκην·

ναυτικὰ δὲ ἀπέδειξεν ἐκδεδομένα ἑπτὰ τάλαντα καὶ τετταράκοντα μνᾶσ, δισχιλίασ δὲ ὀφειλομένασ ἐν Χερρονήσω.

ἐπέσκηψε δέ, ἐάν τι πάθῃ, τάλαντον μὲν ἐπιδοῦναι τῇ γυναικὶ καὶ τὰ ἐν τῷ δωματίῳ δοῦναι, τάλαντον δὲ τῇ θυγατρί· κατέλιπε <δὲ> καὶ εἴκοσι μνᾶσ τῇ γυναικὶ καὶ τριάκοντα στατῆρασ Κυζικηνούσ. ταῦτα δὲ πράξασ καὶ οἴκοι ἀντίγραφα καταλιπὼν ᾤχετο στρατευσόμενοσ μετὰ Θρασύλλου.

ἀποθανόντοσ δὲ ἐκείνου ἐν Ἐφέσῳ Διογείτων <τέωσ> μὲν τὴν θυγατέρα ἔκρυπτε τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρόσ, καὶ τὰ γράμματα λαμβάνει ἃ κατέλιπε σεσημασμένα, φάσκων τὰ ναυτικὰ χρήματα δεῖν ἐκ τούτων τῶν γραμματείων κομίσασθαι. ἐπειδὴ δὲ χρόνῳ ἐδήλωσε τὸν θάνατον αὐτοῖσ καὶ ἐποίησαν τὰ νομιζόμενα, τὸν μὲν πρῶτον ἐνιαυτὸν ἐν Πειραιεῖ διῃτῶντο·

ἅπαντα γὰρ αὐτοῦ κατελέλειπτο τὰ ἐπιτήδεια· ἐκείνων δὲ ἐπιλειπόντων τοὺσ μὲν παῖδασ εἰσ ἄστυ ἀναπέμπει, τὴν δὲ μητέρα αὐτῶν ἐκδίδωσιν ἐπιδοὺσ πεντακισχιλίασ δραχμάσ, χιλίαισ ἔλαττον ὧν ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ ἔδωκεν. ὀγδόῳ ἔτει δοκιμασθέντοσ μετὰ ταῦτα τοῦ πρεσβυτέρου τοῖν μειρακίοιν, καλέσασ αὐτοὺσ εἶπε Διογείτων, ὅτι καταλίποι αὐτοῖσ ὁ πατὴρ εἴκοσι μνᾶσ ἀργυρίου καὶ τριάκοντα στατῆρασ.

"ἐγὼ οὖν πολλὰ τῶν ἐμαυτοῦ δεδαπάνηκα εἰσ τὴν ὑμετέραν τροφήν. καὶ ἑώσ μὲν εἶχον, οὐδέν μοι διέφερεν· νυνὶ δὲ καὶ αὐτὸσ ἀπόρωσ διάκειμαι. σὺ οὖν, ἐπειδὴ δεδοκίμασαι καὶ ἀνὴρ γεγένησαι, σκόπει αὐτὸσ ἤδη πόθεν ἕξεισ τὰ ἐπιτήδεια. ταῦτ’ ἀκούσαντεσ ἐκπεπληγμένοι καὶ δακρύοντεσ ὤχοντο πρὸσ τὴν μητέρα, καὶ παραλαβόντεσ ἐκείνην ἧκον πρὸσ ἐμέ, οἰκτρῶσ ὑπὸ τοῦ πάθουσ διακείμενοι καὶ ἀθλίωσ ἐκπεπτωκότεσ, κλάοντεσ καὶ παρακαλοῦντεσ με μὴ περιιδεῖν αὐτοὺσ ἀποστερηθέντασ τῶν πατρῴων μηδ’ πτωχείαν καταστάντασ, ὑβρισμένουσ ὑφ’ ὦν ἥκιστα ἐχρῆν, ἀλλὰ βοηθῆσαι καὶ τῆσ ἀδελφῆσ ἕνεκα καὶ σφῶν αὐτῶν.

πολλὰ ἂν εἰή λέγειν, ὅσον πένθοσ ἐν τῇ ἐμῇ οἰκίᾳ ἦν ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ.

τελευτῶσα δὲ ἡ μήτηρ αὐτῶν ἠντεβόλει με καὶ ἱκέτευε συναγαγεῖν αὐτῆσ τὸν πατέρα καὶ τοὺσ φίλουσ, εἰποῦσα ὅτι, εἰ καὶ μὴ πρότερον εἴθισται λέγειν ἐν ἀνδράσι, τὸ μέγεθοσ αὐτὴν ἀναγκάσει τῶν συμφορῶν περὶ τῶν σφετέρων κακῶν δηλῶσαι πάντα πρὸσ ἡμᾶσ. ἐλθὼν δ’ ἐγὼ ἠγανάκτουν μὲν πρὸσ Ἡγήμονα τὸν ἔχοντα τὴν τούτου θυγατέρα, λόγουσ δ’ ἐποιούμην πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ ἐπιτηδείουσ, ἠξίουν δὲ τοῦτον εἰσ ἔλεγχον ἰέναι περὶ τῶν χρημάτων.

Διογείτων δὲ τὸ μὲν πρῶτον οὐκ ἤθελε, τελευτῶν δὲ ὑπὸ τῶν φίλων ἠναγκάσθη. ἐπειδὴ δὲ συνήλθομεν, ἤρετο αὐτὸν ἡ γυνή, τίνα ποτὲ ψυχὴν ἔχων ἀξιοῖ περὶ τῶν παίδων τοιαύτῃ γνώμῃ χρῆσθαι, "ἀδελφὸσ μὲν ὢν τοῦ πατρὸσ αὐτῶν, πατὴρ δ’ ἐμόσ, θεῖοσ δὲ αὐτοῖσ καὶ πάπποσ. καὶ εἰ μηδένα ἀνθρώπων ᾐσχύνου, τοὺσ θεοὺσ ἐχρῆν σε" φησί "δεδιέναι·

ὃσ ἔλαβεσ μέν, ὅτ’ ἐκεῖνοσ ἐξέπλει, πέντε τάλαντα παρ’ αὐτοῦ παρακαταθήκην. καὶ περὶ τούτων ἐγὼ ἐθέλω τοὺσ παῖδασ παραστησαμένη καὶ τούτουσ καὶ τοὺσ ὕστερον ἐμαυτῇ γενομένουσ ὀμόσαι ὅπου ἂν αὐτὸσ λέγῃσ. καίτοι οὐχ οὕτωσ ἐγώ εἰμι ἀθλία, οὐδ’ οὕτω περὶ πολλοῦ ποιοῦμαι χρήματα, ὥστ’ ἐπιορκήσασα κατὰ τῶν παίδων τῶν ἐμαυτῆσ τὸν βίον καταλιπεῖν, ἀδίκωσ δὲ ἀφελέσθαι τὴν τοῦ πατρὸσ οὐσίαν. ἔτι τοίνυν ἐξήλεγχεν αὐτὸν ἑπτὰ τάλαντα κεκομισμένον ναυτικὰ καὶ τετρακισχιλίασ δραχμάσ, καὶ τούτων τὰ γράμματα ἀπέδειξεν·

ἐν γὰρ τῇ διοικίσει, ὅτ’ ἐκ Κολλυτοῦ διῳκίζετο εἰσ τὴν Φαίδρου οἰκίαν, τοὺσ παῖδασ ἐπιτυχόντασ ἐκβεβλημένῳ τῷ βιβλίῳ ἐνεγκεῖν πρὸσ αὐτήν. ἀπέφηνε δ’ αὐτὸν ἑκατὸν μνᾶσ κεκομισμένον ἐγγείῳ ἐπὶ τόκῳ δεδανεισμένασ, καὶ ἑτέρασ δισχιλίασ δραχμὰσ καὶ ἔπιπλα πολλοῦ ἄξια·

φοιτᾶν δὲ καὶ σῖτον αὐτοῖσ ἐκ Χερρονήσου καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτόν. "ἔπειτα σὺ ἐτόλμησασ" ἔφη " εἰπεῖν, ἔχων τοσαῦτα χρήματα, ὡσ δισχιλίασ δραχμὰσ ὁ τούτων πατὴρ κατέλιπε καὶ τριάκοντα στατῆρασ ἅπερ ἐμοὶ καταλειφθέντα ἐκείνου τελευτήσαντοσ ἐγώ σοι ἔδωκα; καὶ ἐκβάλλειν τούτουσ ἠξίωσασ θυγατριδοῦσ ὄντασ ἐκ τῆσ οἰκίασ τῆσ αὑτῶν ἐν τριβωνίοισ, ἀνυποδήτουσ, οὐ μετὰ ἀκολούθου, οὐ μετὰ στρωμάτων, οὐ μετὰ ἱματίων, οὐ μετὰ τῶν ἐπίπλων ἃ ὁ πατὴρ αὐτοῖσ κατέλιπεν, οὐδὲ μετὰ τῶν παρακαταθηκῶν ἃσ ἐκεῖνοσ παρὰ σοὶ κατέθετο.

καὶ νῦν τοὺσ μὲν ἐκ τῆσ μητρυιᾶσ τῆσ ἐμῆσ παιδεύεισ ἐν πολλοῖσ χρήμασιν εὐδαίμονασ ὄντασ·

καὶ ταῦτα μὲν καλῶσ ποιεῖσ· τοὺσ δ’ ἐμοὺσ ἀδικεῖσ, οὓσ ἀτίμουσ ἐκ τῆσ οἰκίασ ἐκβαλὼν ἀντὶ πλουσίων πτωχοὺσ ἀποδεῖξαι προθυμεῖ. καὶ ἐπὶ τοιούτοισ ἔργοισ οὔτε τοὺσ θεοὺσ φοβεῖ, οὔτε ἐμὲ τὴν συνειδυῖαν αἰσχύνῃ, οὔτε τοῦ ἀδελφοῦ μέμνησαι, ἀλλὰ πάντασ ἡμᾶσ περὶ ἐλάττονοσ ποιεῖ χρημάτων. " τότε μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πολλῶν καὶ δεινῶν ὑπὸ τῆσ γυναικὸσ ῥηθέντων οὕτω διετέθημεν πάντεσ οἱ παρόντεσ ὑπὸ τῶν τούτῳ πεπραγμένων καὶ τῶν λόγων τῶν ἐκείνησ, ὁρῶντεσ μὲν τοὺσ παῖδασ, οἱᾶ ἦσαν πεπονθότεσ, ἀναμιμνῃσκόμενοι δὲ τοῦ ἀποθανόντοσ, ὡσ ἀνάξιον τῆσ οὐσίασ τὸν ἐπίτροπον κατέλιπεν, ἐνθυμούμενοι δὲ ὡσ χαλεπὸν ἐξευρεῖν ὅτῳ χρὴ περὶ τῶν ἑαυτοῦ πιστεῦσαι, ὥστε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μηδένα τῶν παρόντων δύνασθαι φθέγξασθαι, ἀλλὰ καὶ δακρύοντασ μὴ ἧττον τῶν πεπονθότων ἀπιόντασ οἴχεσθαι σιωπῇ.

πρῶτον μὲν οὖν τούτων ἀνάβητέ μοι μάρτυρεσ.

Μάρτυρεσ ἀξιῶ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τῷ λογισμῷ προσέχειν τὸν νοῦν, ἵνα τοὺσ μὲν νεανίσκουσ διὰ τὸ μέγεθοσ τῶν συμφορῶν ἐλεήσητε, τοῦτον δ’ ἅπασι τοῖσ πολίταισ ἄξιον ὀργῆσ ἡγήσησθε. εἰσ τοσαύτην γὰρ ὑποψίαν Διογείτων πάντασ ἀνθρώπουσ πρὸσ ἀλλήλουσ καθίστησιν, ὥστε μήτε ζῶντασ μήτε ἀποθνῄσκοντασ μηδὲν μᾶλλον τοῖσ οἰκειοτάτοισ ἢ τοῖσ ἐχθίστοισ πιστεύειν·

ὃσ ἐτόλμησε τὰ μὲν ἔξαρνοσ γενέσθαι, τὰ δὲ τελευτῶν ὁμολογήσασ ἔχειν, εἰσ δύο παῖδασ καὶ ἀδελφὴν λῆμμα καὶ ἀνάλωμα ἐν ὀκτὼ ἔτεσιν ἑπτὰ τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἑπτακισχιλίασ δραχμὰσ ἀποδεῖξαι.

καὶ εἰσ τοῦτο ἦλθεν ἀναισχυντίασ, ὥστε οὐκ ἔχων ὅποι τρέψειε τὰ χρήματα, εἰσ ὄψον μὲν δυοῖν παιδίοιν καὶ ἀδελφῇ πέντε ὀβολοὺσ τῆσ ἡμέρασ ἐλογίζετο, εἰσ ὑποδήματα δὲ καὶ εἰσ γναφεῖον ἱμάτια καὶ εἰσ κουρέωσ κατὰ μῆνα οὐκ ἦν αὐτῷ οὐδὲ κατ’ ἐνιαυτὸν γεγραμμένα, συλλήβδην δὲ παντὸσ τοῦ χρόνου πλεῖν ἢ τάλαντον ἀργυρίου. εἰσ δὲ τὸ μνῆμα τοῦ πατρὸσ οὐκ ἀναλώσασ πέντε καὶ εἴκοσι μνᾶσ ἐκ πεντακισχιλίων δραχμῶν, τὸ μὲν ἥμισυ αὑτῷ τίθησι, <τὸ δὲ> τούτοισ λελόγισται.

εἰσ Διονύσια τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐκ ἄτοπον γάρ μοι δοκεῖ καὶ περὶ τούτου μνησθῆναι ἑκκαίδεκα δραχμῶν ἀπέφηνεν ἐωνημένον ἀρνίον, καὶ τούτων τὰσ ὀκτὼ δραχμὰσ ἐλογίζετο τοῖσ παισίν· ἐφ’ ᾧ ἡμεῖσ οὐχ ἥκιστα ὠργίσθημεν. οὕτωσ, ὦ ἄνδρεσ, ἐν ταῖσ μεγάλαισ ζημίαισ ἐνίοτε οὐχ ἧττον τὰ μικρὰ λυπεῖ τοὺσ ἀδικουμένουσ· λίαν γὰρ φανερὰν τὴν πονηρίαν τῶν ἀδικούντων ἐπιδείκνυσιν. εἰσ τοίνυν τὰσ ἄλλασ ἑορτὰσ καὶ θυσίασ ἐλογίσατο αὐτοῖσ πλεῖν ἢ τετρακισχιλίασ δραχμὰσ ἀνηλωμένασ, ἕτερά τε παμπληθῆ, ἃ πρὸσ τὸ κεφάλαιον συνελογίζετο, ὥσπερ διὰ τοῦτο ἐπίτροποσ τῶν παιδίων καταλειφθείσ, ἵνα γράμματα αὐτοῖσ ἀντὶ τῶν χρημάτων ἀποδείξειεν καὶ πενεστάτουσ ἀντὶ πλουσίων ἀποφήνειε, καὶ ἵνα, εἰ μέν τισ αὐτοῖσ πατρικὸσ ἐχθρὸσ ἦν, ἐκείνου μὲν ἐπιλάθωνται, τῷ δ’ ἐπιτρόπῳ τῶν πατρῴων ἀπεστερημένοι πολεμῶσι.

καίτοι εἰ ἐβούλετο δίκαιοσ εἶναι περὶ τοὺσ παῖδασ, ἐξῆν αὐτῷ κατὰ τοὺσ νόμουσ, οἳ κεῖνται περὶ τῶν ὀρφανῶν καὶ τοῖσ ἀδυνάτοισ τῶν ἐπιτρόπων καὶ τοῖσ δυναμένοισ, μισθῶσαι τὸν οἶκον ἀπηλλαγμένον πολλῶν πραγμάτων, ἢ γῆν πριάμενον ἐκ τῶν προσιόντων τοὺσ παῖδασ τρέφειν· καὶ ὁπότερα τούτων ἐποίησεν, οὐδενὸσ ἂν ἧττον Ἀθηναίων πλούσιοι ἦσαν.

νῦν δέ μοι δοκεῖ οὐδεπώποτε διανοηθῆναι ὡσ φανερὰν καταστήσων τὴν οὐσίαν, ἀλλ’ ὡσ αὐτὸσ ἕξων τὰ τούτων, ἡγούμενοσ δεῖν τὴν αὑτοῦ πονηρίαν κληρονόμον εἶναι τῶν τοῦ τεθνεῶτοσ χρημάτων. ὃ δὲ πάντων δεινότατον, ὦ <ἄνδρεσ> δικασταί·

οὗτοσ γὰρ συντριηραρχῶν Ἀλέξιδι τῷ Ἀριστοδίκου, φάσκων δυοῖν δεούσασ πεντήκοντα μνᾶσ ἐκείνῳ συμβαλέσθαι, τὸ ἥμισυ τούτοισ ὀρφανοῖσ οὖσι λελόγισται, οὓσ ἡ πόλισ οὐ μόνον παῖδασ ὄντασ ἀτελεῖσ ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὰν δοκιμασθῶσιν ἐνιαυτὸν ἀφῆκεν ἁπασῶν τῶν λῃτουργιῶν. οὗτοσ δὲ πάπποσ ὢν παρὰ τοὺσ νόμουσ τῆσ ἑαυτοῦ τριηραρχίασ παρὰ τῶν θυγατριδῶν τὸ ἥμισυ πράττεται. καὶ ἀποπέμψασ εἰσ τὸν Ἀδρίαν ὁλκάδα δυοῖν ταλάντοιν, ὅτε μὲν ἀπέστελλεν, ἔλεγε πρὸσ τὴν μητέρα αὐτῶν ὅτι τῶν παίδων ὁ κίνδυνοσ εἰή, ἐπειδὴ δὲ ἐσώθη καὶ ἐδιπλασίασεν, αὑτοῦ τὴν ἐμπορίαν ἔφασκεν εἶναι.

καίτοι εἰ μὲν τὰσ ζημίασ τούτων ἀποδείξει, τὰ δὲ σωθέντα τῶν χρημάτων αὐτὸσ ἕξει, ὅποι μὲν ἀνήλωται τὰ χρήματα, οὐ χαλεπῶσ εἰσ τὸν λόγον ἐγγράψει, ῥᾳδίωσ δὲ ἐκ τῶν ἀλλοτρίων αὐτὸσ πλουτήσει. καθ’ ἕκαστον μὲν οὖν, ὦ <ἄνδρεσ> δικασταί, πολὺ ἂν ἔργον εἰή πρὸσ ὑμᾶσ λογίζεσθαι·

ἐπειδὴ δὲ μόλισ παρ’ αὐτοῦ παρέλαβον τὰ γράμματα, μάρτυρασ ἔχων ἠρώτων Ἀριστόδικον τὸν ἀδελφὸν τὸν Ἀλέξιδοσ αὐτὸσ γὰρ ἐτύγχανε τετελευτηκώσ, εἰ ὁ λόγοσ αὐτῷ εἰή <ὁ> τῆσ τριηραρχίασ· ὁ δὲ ἔφασκεν εἶναι, καὶ ἐλθόντεσ οἴκαδε ηὑρ́ομεν Διογείτονα τέτταρασ καὶ εἴκοσι μνᾶσ ἐκείνῳ συμβεβλημένον εἰσ τὴν τριηραρχίαν. οὗτοσ δὲ ἀπέδειξε δυοῖν δεούσασ πεντήκοντα μνᾶσ ἀνηλωκέναι, ὥστε τούτοισ λελογίσθαι ὅσονπερ ὅλον τὸ ἀνάλωμα αὐτῷ γεγένηται.

καίτοι τί αὐτὸν οἰέσθε πεποιηκέναι περὶ ὧν οὐδεὶσ αὐτῷ σύνοιδεν ἀλλ’ αὐτὸσ μόνοσ διεχείριζεν, ὃσ ἃ δι’ ἑτέρων ἐπράχθη καὶ οὐ χαλεπὸν ἦν περὶ τούτων πυθέσθαι, ἐτόλμησε ψευσάμενοσ τέτταρσι καὶ εἴκοσι μναῖσ τοὺσ αὑτοῦ θυγατριδοῦσ ζημιῶσαι; καί μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρεσ. Μάρτυρεσ τῶν μὲν μαρτύρων ἀκηκόατε, ὦ <ἄνδρεσ> δικασταί· ἐγὼ δ’ ὅσα τελευτῶν ὡμολόγησεν ἔχειν αὐτὸσ χρήματα, ἑπτὰ τάλαντα καὶ τετταράκοντα μνᾶσ, ἐκ τούτων αὐτῷ λογιοῦμαι, πρόσοδον μὲν οὐδεμίαν ἀποφαίνων, ἀπὸ δὲ τῶν ὑπαρχόντων ἀναλίσκων, καὶ θήσω ὅσον οὐδεὶσ πώποτ’ ἐν τῇ πόλει, εἰσ δύο παῖδασ καὶ ἀδελφὴν καὶ παιδαγωγὸν καὶ θεράπαιναν χιλίασ δραχμὰσ ἑκάστου ἐνιαυτοῦ, μικρῷ ἔλαττον ἢ τρεῖσ δραχμὰσ τῆσ ἡμέρασ·

ἐν ὀκτὼ αὗται ἔτεσι γίγνονται ὀκτακισχίλιαι δραχμαί, καὶ ἀποδείκνυται ἓξ τάλαντα περιόντα τῶν ἑπτὰ ταλάντων καὶ εἴκοσι μναῖ.

οὐ γὰρ ἂν δύναιτο ἀποδεῖξαι οὔθ’ ὑπὸ λῃστῶν ἀπολωλεκὼσ οὔτε ζημίαν εἰληφὼσ οὔτε χρήσταισ ἀποδεδωκώσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lysias, Speeches, Κατὰ Διογείτονος

(리시아스, Speeches, Κατὰ Διογείτονος)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION