Lysias, Speeches, Κατὰ Ἀγοράτου ἐνδείξεως

(리시아스, Speeches, Κατὰ Ἀγοράτου ἐνδείξεως)

προσήκει μέν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πᾶσιν ὑμῖν τιμωρεῖν ὑπὲρ τῶν ἀνδρῶν οἳ ἀπέθανον εὖνοι ὄντεσ τῷ πλήθει τῷ ὑμετέρῳ, προσήκει δὲ κἀμοὶ οὐχ ἥκιστα· κηδεστὴσ γάρ μοι ἦν Διονυσόδωροσ καὶ ἀνεψιόσ. τυγχάνει οὖν ἐμοὶ ἡ αὐτὴ ἔχθρα πρὸσ Ἀγόρατον τουτονὶ καὶ τῷ πλήθει τῷ ὑμετέρῳ ὑπάρχουσα· ἔπραξε γὰρ οὗτοσ τοιαῦτα, δι’ ἃ ὑπ’ ἐμοῦ νυνὶ εἰκότωσ μισεῖται, ὑπό τε ὑμῶν, ἐὰν θεὸσ θέλῃ, δικαίωσ τιμωρηθήσεται. Διονυσόδωρον γὰρ τὸν κηδεστὴν τὸν ἐμὸν καὶ ἑτέρουσ πολλούσ, ὧν δὴ τὰ ὀνόματα ἀκούσεσθε, ἄνδρασ ὄντασ ἀγαθοὺσ περὶ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον, ἐπὶ τῶν τριάκοντα ἀπέκτεινε, μηνυτὴσ κατ’ ἐκείνων γενόμενοσ.

ποιήσασ δὲ ταῦτα ἐμὲ μὲν ἰδίᾳ καὶ ἕκαστον τῶν προσηκόντων μεγάλα ἐζημίωσε, τὴν δὲ πόλιν κοινῇ πᾶσαν τοιούτων ἀνδρῶν ἀποστερήσασ οὐ μικρά, ὡσ ἐγὼ νομίζω, ἔβλαψεν. ἐγὼ οὖν, <ὦ> ἄνδρεσ δικασταί, δίκαιον καὶ ὅσιον ἡγοῦμαι εἶναι καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν ἅπασι τιμωρεῖσθαι καθ’ ὅσον ἕκαστοσ δύναται·

καὶ ποιοῦσι ταῦτα νομίζω ἡμῖν καὶ παρὰ θεῶν καὶ παρ’ ἀνθρώπων ἄμεινον ἂν γίγνεσθαι. δεῖ δ’ ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐξ ἀρχῆσ τῶν πραγμάτων ἁπάντων ἀκοῦσαι, ἵν’ εἰδῆτε πρῶτον μὲν ᾧ τρόπῳ ὑμῖν ἡ δημοκρατία κατελύθη καὶ ὑφ’ ὅτου, ἔπειτα ᾧ τρόπῳ οἱ ἄνδρεσ ὑπ’ Ἀγοράτου ἀπέθανον, καὶ δὴ ὅ τι ἀποθνῄσκειν μέλλοντεσ ἐπέσκηψαν· ἅπαντα γὰρ ταῦτα ἀκριβῶσ ἂν μαθόντεσ ἥδιον καὶ ὁσιώτερον Ἀγοράτου τουτουὶ καταψηφίζοισθε.

ὅθεν οὖν ἡμεῖσ τε ῥᾷστα διδάξομεν καὶ ὑμεῖσ μαθήσεσθε, ἐντεῦθεν ὑμῖν ἄρξομαι διηγεῖσθαι. ἐπειδὴ γὰρ αἱ νῆεσ αἱ ὑμέτεραι διεφθάρησαν καὶ τὰ πράγματα <τὰ> ἐν τῇ πόλει ἀσθενέστερα ἐγεγένητο, οὐ πολλῷ χρόνῳ ὕστερον αἵ τε νῆεσ αἱ Λακεδαιμονίων ἐπὶ τὸν Πειραιᾶ ἀφικνοῦνται, καὶ ἅμα λόγοι πρὸσ Λακεδαιμονίουσ περὶ τῆσ εἰρήνησ ἐγίγνοντο.

ἐν δὲ τῷ χρόνῳ τούτῳ οἱ βουλόμενοι νεώτερα πράγματα ἐν τῇ πόλει γίγνεσθαι ἐπεβούλευον, νομίζοντεσ κάλλιστον καιρὸν εἰληφέναι καὶ μάλιστ’ <ἂν> ἐν τῷ τότε χρόνῳ τὰ πράγματα, ὡσ αὐτοὶ ἐβούλοντο, καταστήσασθαι.

ἡγοῦντο δὲ οὐδὲν ἄλλο σφίσιν ἐμποδὼν εἶναι ἢ τοὺσ τοῦ δήμου προεστηκότασ καὶ τοὺσ στρατηγοῦντασ καὶ ταξιαρχοῦντασ.

τούτουσ οὖν ἐβούλοντο ἁμῶσ γέ πωσ ἐκποδὼν ποιήσασθαι, ἵνα ῥᾳδίωσ ἃ βούλοιντο διαπράττοιντο. πρῶτον μὲν οὖν Κλεοφῶντι ἐπέθεντο ἐκ τρόπου τοιούτου. ὅτε γὰρ ἡ πρώτη ἐκκλησία περὶ τῆσ εἰρήνησ ἐγίγνετο καὶ οἱ παρὰ Λακεδαιμονίων ἥκοντεσ ἔλεγον ἐφ’ οἷσ ἕτοιμοι εἰε͂ν τὴν εἰρήνην ποιεῖσθαι Λακεδαιμόνιοι, εἰ κατασκαφείη τῶν τειχῶν τῶν μακρῶν ἐπὶ δέκα στάδια ἑκατέρου, τότε ὑμεῖσ τε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐκ ἠνέσχεσθε ἀκούσαντεσ περὶ τῶν τειχῶν τῆσ κατασκαφῆσ, Κλεοφῶν τε ὑπὲρ ὑμῶν πάντων ἀναστὰσ ἀντεῖπεν ὡσ οὐδενὶ τρόπῳ οἱο͂́ν τε εἰή ποιεῖν ταῦτα.

μετὰ δὲ ταῦτα Θηραμένησ, ἐπιβουλεύων τῷ πλήθει τῷ ὑμετέρῳ, ἀναστὰσ λέγει ὅτι, ἐὰν αὐτὸν ἕλησθε περὶ τῆσ εἰρήνησ πρεσβευτὴν αὐτοκράτορα, ποιήσει ὥστε μήτε τῶν τειχῶν διελεῖν μήτε ἄλλο τὴν πόλιν ἐλαττῶσαι μηδέν·

οἰοίτο δὲ καὶ ἄλλο τι ἀγαθὸν παρὰ Λακεδαιμονίων τῇ πόλει εὑρήσεσθαι. πεισθέντεσ δὲ ὑμεῖσ εἵλεσθε ἐκεῖνον πρεσβευτὴν αὐτοκράτορα, ὃν τῷ προτέρῳ ἔτει στρατηγὸν χειροτονηθέντα ἀπεδοκιμάσατε, οὐ νομίζοντεσ εὔνουν εἶναι τῷ πλήθει τῷ ὑμετέρῳ.

ἐκεῖνοσ μὲν οὖν ἐλθὼν εἰσ Λακεδαίμονα ἔμενεν ἐκεῖ πολὺν χρόνον, καταλιπὼν ὑμᾶσ πολιορκουμένουσ, εἰδὼσ τὸ ὑμέτερον πλῆθοσ ἐν ἀπορίᾳ ἐχόμενον καὶ διὰ τὸν πόλεμον καὶ τὰ κακὰ τοὺσ πολλοὺσ τῶν ἐπιτηδείων ἐνδεεῖσ ὄντασ, νομίζων, εἰ διαθείη ὑμᾶσ ἀπόρωσ ὥσπερ διέθηκεν, ἀσμένωσ ὁποιαντινοῦν ἐθελῆσαι ἂν εἰρήνην ποιήσασθαι.

οἱ δ’ ἐνθάδε ὑπομένοντεσ καὶ ἐπιβουλεύοντεσ καταλῦσαι τὴν δημοκρατίαν εἰσ ἀγῶνα Κλεοφῶντα καθιστᾶσι, πρόφασιν μὲν ὅτι οὐκ ἦλθεν εἰσ τὰ ὅπλα ἀναπαυσόμενοσ, τὸ δ’ ἀληθὲσ ὅτι ἀντεῖπεν ὑπὲρ ὑμῶν μὴ καθαιρεῖν τὰ τείχη.

ἐκείνῳ μὲν οὖν δικαστήριον παρασκευάσαντεσ καὶ εἰσελθόντεσ οἱ βουλόμενοι ὀλιγαρχίαν καταστήσασθαι ἀπέκτειναν ἐν τῇ προφάσει ταύτῃ. Θηραμένησ δὲ ὕστερον ἀφικνεῖται ἐκ Λακεδαίμονοσ.

προσιόντεσ δ’ αὐτῷ τῶν τε στρατηγῶν τινεσ καὶ τῶν ταξιάρχων, ὧν ἦν Στρομβιχίδησ καὶ Διονυσόδωροσ, καὶ ἄλλοι τινὲσ τῶν πολιτῶν εὐνοοῦντεσ ὑμῖν, ὥσ γ’ ἐδήλωσαν ὕστερον, ἠγανάκτουν σφόδρα. ἦλθε γὰρ φέρων εἰρήνην τοιαύτην, ἣν ἡμεῖσ ἔργῳ μαθόντεσ ἔγνωμεν· πολλοὺσ γὰρ τῶν πολιτῶν καὶ ἀγαθοὺσ ἀπωλέσαμεν, καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν τριάκοντα ἐξηλάθημεν. ἐνῆν γὰρ ἀντὶ μὲν τοῦ ἐπὶ δέκα στάδια τῶν μακρῶν τειχῶν διελεῖν ὅλα τὰ μακρὰ τείχη διασκάψαι, ἀντὶ δὲ τοῦ ἄλλο τι ἀγαθὸν τῇ πόλει εὑρέσθαι τάσ τε ναῦσ παραδοῦναι τοῖσ Λακεδαιμονίοισ καὶ τὸ περὶ τὸν Πειραιᾶ τεῖχοσ περιελεῖν.

ὁρῶντεσ δὲ οὗτοι οἱ ἄνδρεσ ὀνόματι μὲν εἰρήνην λεγομένην, τῷ δ’ ἔργῳ τὴν δημοκρατίαν καταλυομένην, οὐκ ἔφασαν ἐπιτρέψειν ταῦτα γενέσθαι, οὐκ ἐλεοῦντεσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὰ τείχη, εἰ πεσεῖται, οὐδὲ κηδόμενοι τῶν νεῶν, εἰ Λακεδαιμονίοισ παραδοθήσονται οὐδὲν γὰρ αὐτοῖσ τούτων πλέον ἤ ὑμῶν ἑκάστῳ προσῆκεν, ἀλλ’ αἰσθόμενοι ἐκ τοῦ τρόπου τούτου τὸ ὑμέτερον πλῆθοσ καταλυθησόμενον, οὐδ’, ὥσ φασί τινεσ, οὐκ ἐπιθυμοῦντεσ εἰρήνην γίγνεσθαι, ἀλλὰ βουλόμενοι βελτίω ταύτησ εἰρήνην τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων ποιήσασθαι.

ἐνόμιζον δὲ δυνήσεσθαι, καὶ ἔπραξαν ἂν ταῦτα, εἰ μὴ ὑπ’ Ἀγοράτου τουτουὶ ἀπώλοντο.

γνοὺσ δὲ ταῦτα Θηραμένησ καὶ οἱ ἄλλοι οἱ ἐπιβουλεύοντεσ ὑμῖν, ὅτι εἰσί τινεσ οἳ κωλύσουσι τὸν δῆμον καταλυθῆναι καὶ ἐναντιώσονται περὶ τῆσ ἐλευθερίασ, εἵλοντο, πρὶν τὴν ἐκκλησίαν τὴν περὶ τῆσ εἰρήνησ γενέσθαι, τούτουσ πρῶτον εἰσ διαβολὰσ καὶ κινδύνουσ καταστῆσαι, ἵνα μηδεὶσ ἐκεῖ ὑπὲρ τοῦ ὑμετέρου πλήθουσ ἀντιλέγοι.

ἐπιβουλὴν οὖν τοιαύτην ἐπιβουλεύουσι. πείθουσι γὰρ Ἀγόρατον τουτονὶ μηνυτὴν κατὰ τῶν στρατηγῶν καὶ τῶν ταξιάρχων γενέσθαι, οὐ συνειδότα ἐκείνοισ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐδέν οὐ γὰρ δήπου ἐκεῖνοι οὕτωσ ἀνόητοι ἦσαν καὶ ἄφιλοι, ὥστε περὶ τηλικούτων ἂν πραγμάτων πράττοντεσ Ἀγόρατον ὡσ πιστὸν καὶ εὔνουν, δοῦλον καὶ ἐκ δούλων ὄντα, παρεκάλεσαν, ἀλλ’ ἐδόκει αὐτοῖσ οὗτοσ ἐπιτήδειοσ εἶναι μηνυτήσ.

ἐβούλοντο οὖν ἄκοντα δοκεῖν αὐτὸν καὶ μὴ ἑκόντα μηνύειν, ὅπωσ πιστοτέρα ἡ μήνυσισ φαίνοιτο.

ὡσ δὲ ἑκὼν ἐμήνυσε, καὶ ὑμᾶσ οἶμαι ἐκ τῶν πεπραγμένων αἰσθήσεσθαι. εἰσπέμπουσι γὰρ εἰσ τὴν βουλὴν τὴν πρὸ τῶν τριάκοντα βουλεύουσαν Θεόκριτον τὸν τοῦ Ἐλαφοστίκτου καλούμενον· ὁ δὲ Θεόκριτοσ οὗτοσ ἑταῖροσ ἦν τῷ Ἀγοράτῳ καὶ ἐπιτήδειοσ. ἡ δὲ βουλὴ ἡ πρὸ τῶν τριάκοντα βουλεύουσα διέφθαρτο καὶ ὀλιγαρχίασ ἐπεθύμει, ὡσ ἴστε, μάλιστα.

τεκμήριον δέ· οἱ γὰρ πολλοὶ <οἱ> ἐξ ἐκείνησ τῆσ βουλῆσ τὴν ὑστέραν βουλὴν <τὴν> ἐπὶ τῶν τριάκοντα ἐβούλευον. τοῦ δ’ ἕνεκα ταῦτα λέγω ὑμῖν; ἵν’ εἰδῆτε, ὅτι τὰ ψηφίσματα <τὰ> ἐξ ἐκείνησ τῆσ βουλῆσ οὐκ ἐπ’ εὐνοίᾳ τῇ ὑμετέρᾳ ἀλλ’ ἐπὶ καταλύσει τοῦ δήμου τοῦ ὑμετέρου ἅπαντα ἐγένετο, καὶ ὡσ τοιούτοισ οὖσιν αὐτοῖσ τὸν νοῦν προσέχητε. εἰσελθὼν δὲ εἰσ ταύτην τὴν βουλὴν ἐν ἀπορρήτῳ Θεόκριτοσ μηνύει ὅτι συλλέγονταί τινεσ ἐναντιωσόμενοι τοῖσ τότε καθισταμένοισ πράγμασι.

τὰ μὲν οὖν ὀνόματα οὐκ ἔφη αὐτῶν ἐρεῖν καθ’ ἕκαστον· ὁρ́κουσ τε γὰρ ὀμωμοκέναι τοὺσ αὐτοὺσ ἐκείνοισ, καὶ εἶναι ἑτέρουσ οἳ ἐροῦσι τὰ ὀνόματα, αὐτὸσ δὲ οὐκ ἄν ποτε ποιῆσαι ταῦτα. καίτοι εἰ μὴ ἐκ παρασκευῆσ ἐμηνύετο, πῶσ οὐκ ἂν ἠνάγκασεν ἡ βουλὴ εἰπεῖν τὰ ὀνόματα Θεόκριτον καὶ μὴ ἀνώνυμον τὴν μήνυσιν ποιήσασθαι;

νυνὶ δὲ τοῦτο τὸ ψήφισμα ψηφίζεται. Ψήφισμα ἐπειδὴ τοίνυν τοῦτο τὸ ψήφισμα ἐψηφίσθη, κατέρχονται ἐπὶ τὸν Ἀγόρατον εἰσ τὸν Πειραιᾶ οἱ αἱρεθέντεσ τῶν βουλευτῶν, καὶ περιτυχόντεσ αὐτῷ ἐν ἀγορᾷ ἐζήτουν ἄγειν. παραγενόμενοσ δὲ Νικίασ καὶ Νικομένησ καὶ ἄλλοι τινέσ, ὁρῶντεσ τὰ πράγματα οὐχ οἱᾶ βέλτιστα ἐν τῇ πόλει ὄντα, ἄγειν μὲν τὸν Ἀγόρατον οὐκ ἔφασαν προήσεσθαι, ἀφῃροῦντο δὲ καὶ ἠγγυῶντο καὶ ὡμολόγουν παρέξειν εἰσ τὴν βουλήν.

γραψάμενοι δὲ οἱ βουλευταὶ τὰ ὀνόματα τῶν ἐγγυωμένων καὶ κωλυόντων, ἀπιόντεσ ᾤχοντο εἰσ ἄστυ.

ὁ δὲ Ἀγόρατοσ καὶ οἱ ἐγγυηταὶ καθίζουσιν ἐπὶ τὸν βωμὸν Μουνιχίασιν· ἐπειδὴ δὲ ἐκάθισαν, ἐβουλεύοντο τί χρὴ ποιεῖν. δύο πλοῖα Μουνιχίασιν ἐδέοντο αὐτοῦ παντὶ τρόπῳ ἀπελθεῖν Ἀθήνηθεν, καὶ αὐτοὶ ἔφασαν συνεκπλευσεῖσθαι, ἑώσ τὰ πράγματα κατασταίη, λέγοντεσ ὅτι, εἰ κομισθείη εἰσ τὴν βουλήν, βασανιζόμενοσ ἴσωσ ἀναγκασθήσεται ὀνόματα εἰπεῖν Ἀθηναίων ὧν ἂν ὑποβάλωσιν οἱ βουλόμενοι κακόν τι ἐν τῇ πόλει ἐργάζεσθαι.

ταῦτα ἐκείνων δεομένων καὶ παρασκευασάντων πλοῖα καὶ αὐτῶν ἑτοίμων ὄντων συνεκπλεῖν, οὐκ ἠθέλησε πείθεσθαι αὐτοῖσ Ἀγόρατοσ οὑτοσί.

καίτοι, ὦ Ἀγόρατε, εἰ μή τί σοι ἦν παρεσκευασμένον καὶ ἐπίστευεσ μηδὲν κακὸν πείσεσθαι, πῶσ οὐκ ἂν ᾤχου καὶ πλοίων παρεσκευασμένων καὶ τῶν ἐγγυητῶν ἑτοίμων ὄντων σοι συνεκπλεῖν; ἔτι γὰρ οἱο͂́ν τέ σοι ἦν, καὶ οὔπω ἡ βουλή σου ἐκράτει. ἀλλὰ μὲν δὴ οὐχ ὅμοιά γε σοὶ καὶ ἐκείνοισ ὑπῆρχε.

πρῶτον μὲν γὰρ Ἀθηναῖοι ἦσαν ὥστε οὐκ ἐδέδισαν βασανισθῆναι· ἔπειτα πατρίδα σφετέραν αὐτῶν καταλιπόντεσ ἕτοιμοι ἦσαν συνεκπλεῖν μετὰ σοῦ, ἡγησάμενοι ταῦτα μᾶλλον λυσιτελεῖν ἢ τῶν πολιτῶν πολλοὺσ καὶ ἀγαθοὺσ ὑπὸ σοῦ ἀδίκωσ ἀπολέσθαι. σοὶ δὲ πρῶτον μὲν κίνδυνοσ ἦν βασανισθῆναι ὑπομείναντι, ἔπειτα οὐ πατρίδα ἂν σαυτοῦ ἀπέλιπεσ· ὥστ’ ἐκ παντὸσ τρόπου σοὶ μᾶλλον ἢ ἐκείνοισ ἐκπλεῦσαι συνέφερεν, εἰ μή τι ἦν ᾧ ἐπίστευεσ.

νῦν δὲ ἄκων μὲν προσποιεῖ, ἑκὼν δὲ πολλοὺσ καὶ ἀγαθοὺσ Ἀθηναίων ἀπέκτεινασ. ὡσ δὲ παρεσκευάσθη ἅπαντα ἃ ἐγὼ λέγω, καὶ μάρτυρέσ εἰσι καὶ αὐτὸ τὸ ψήφισμά σου τὸ τῆσ βουλῆσ καταμαρτυρήσει. <Μάρτυρεσ>Ψήφισμα ἐπειδὴ τοίνυν τοῦτο τὸ ψήφισμα ἐψηφίσθη καὶ ἦλθον οἱ ἐκ τῆσ βουλῆσ Μουνιχίαζε, ἑκὼν ἀνέστη Ἀγόρατοσ ἀπὸ τοῦ βωμοῦ· καίτοι νῦν γε βίᾳ φησὶν ἀφαιρεθῆναι.

ἐπειδὴ δὲ εἰσ τὴν βουλὴν ἐκομίσθησαν, ἀπογράφει Ἀγόρατοσ πρῶτον μὲν τῶν αὑτοῦ ἐγγυητῶν τὰ ὀνόματα, ἔπειτα τῶν στρατηγῶν καὶ τῶν ταξιάρχων, ἔπειτα δὲ καὶ ἄλλων τινῶν πολιτῶν.

ἡ δὲ ἀρχὴ αὕτη τοῦ παντὸσ κακοῦ ἐγένετο. ὡσ δὲ ἀπέγραψε τὰ ὀνόματα, οἶμαι μὲν καὶ αὐτὸν ὁμολογήσειν· εἰ δὲ μή, ἐπ’ αὐτοφώρῳ ἐγὼ αὐτὸν ἐξελέγξω. ἀπόκριναι δή μοι. Ἐρώτησισ ἐβούλοντο τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἔτι πλειόνων αὐτὸν τὰ ὀνόματα ἀπογράψαι· οὕτω ἔρρωτο ἡ βουλὴ κακόν τι ἐργάζεσθαι αὐτὸν ὥστ’ οὐκ ἐδόκει αὐτοῖσ ἅπαντα τἀληθῆ πω κατηγορηκέναι.

τούτουσ μὲν οὖν ἅπαντασ ἑκὼν ἀπογράφει, οὐδεμιᾶσ αὐτῶνἀνάγκησ οὔσησ. μετὰ τοῦτο προσαπογράφει ἑτέρουσ τῶν πολιτῶν. ἐπειδὴ δὲ ἡ ἐκκλησία Μουνιχίασιν ἐν τῷ θεάτρῳ ἐγίγνετο, οὕτω σφόδρα τινὲσ ἐπεμελοῦντο ὅπωσ καὶ ἐν τῷ δήμῳ περὶ τῶν στρατηγῶν καὶ τῶν ταξιάρχων μήνυσισ γένοιτο περὶ δὲ τῶν ἄλλων ἀπέχρη ἐν τῇ βουλῇ μήνυσισ μόνῃ γεγενημένη, ὥστε καὶ ἐκεῖ παράγουσιν <αὐτὸν> εἰσ τὸν δῆμον.

καί μοι ἀπόκριναι, ὦ Ἀγόρατε· οὐ γὰρ οἶμαί σε ἔξαρνον γενήσεσθαι ἃ ἐναντίον Ἀθηναίων ἁπάντων ἐποίησασ. Ἐρώτησισ ὁμολογεῖ μὲν καὶ αὐτόσ, ὅμωσ δὲ καὶ τὰ ψηφίσματα ὑμῖν τοῦ δήμου ἀναγνώσεται. Ψηφίσματα ὅτι μὲν ἀπέγραψεν Ἀγόρατοσ οὑτοσὶ τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τὰ ὀνόματα, καὶ τὰ ἐν τῇ βουλῇ καὶ τὰ ἐν τῷ δήμῳ, καὶ ἔστι φονεὺσ ἐκείνων, σχεδόν τι οἶμαι ὑμᾶσ ἐπίστασθαι·

ὡσ τοίνυν ἁπάντων τῶν κακῶν αἴτιοσ τῇ πόλει ἐγένετο καὶ οὐδ’ ὑφ’ ἑνὸσ αὐτὸν προσήκει ἐλεεῖσθαι, ἐγὼ οἶμαι ὑμῖν ἐν κεφαλαίοισ ἀποδείξειν.

ἐπειδὴ γὰρ ἐκεῖνοι συλληφθέντεσ ἐδέθησαν, τότε καὶ ὁ Λύσανδροσ εἰσ τοὺσ λιμένασ τοὺσ ὑμετέρουσ εἰσέπλευσε, καὶ αἱ νῆεσ αἱ ὑμέτεραι Λακεδαιμονίοισ παρεδόθησαν, καὶ τὰ τείχη κατεσκάφη, καὶ οἱ τριάκοντα κατέστησαν, καὶ τί οὐ τῶν δεινῶν τῇ πόλει ἐγένετο.

ἐπειδὴ τοίνυν οἱ τριάκοντα κατεστάθησαν εὐθέωσ κρίσιν τοῖσ ἀνδράσι τούτοισ ἐποίουν ἐν τῇ βουλῇ, ὁ δὲ δῆμοσ "ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἐν δισχιλίοισ" ἐψήφιστο.

καί μοι ἀνάγνωθι τὸ ψήφισμα. Ψήφισμα εἰ μὲν οὖν ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἐκρίνοντο, ῥαδίωσ ἂν ἐσῴζοντο· ἅπαντεσ γὰρ ἤδη ἐγνωκότεσ ἦτε οὗ ἦν κακοῦ ἡ πόλισ, ἐν ᾧ οὐδὲν ἔτι ὠφελεῖν ἐδύνασθε νῦν δ’ εἰσ τὴν βουλὴν αὐτοὺσ τὴν ἐπὶ τῶν τριάκοντα εἰσάγουσιν.

ἡ δὲ κρίσισ τοιαύτη ἐγίγνετο, οἱάν καὶ ὑμεῖσ αὐτοὶ ἐπίστασθε. οἱ μὲν γὰρ τριάκοντα ἐκάθηντο ἐπὶ τῶν βάθρων, οὗ νῖν οἱ πρυτάνεισ καθέζονται·

δύο δὲ τράπεζαι ἐν τῷ πρόσθεν τῶν τριάκοντα ἐκείσθην· τὴν δὲ ψῆφον οὐκ εἰσ καδίσκουσ ἀλλὰ φανερὰν ἐπὶ τὰσ τραπέζασ ταύτασ ἔδει τίθεσθαι, τὴν μὲν καθαιροῦσαν ἐπὶ τὴν ὑστέραν, ὥστε ἐκ τίνοσ τρόπου ἔμελλέ τισ αὐτῶν σωθήσεσθαι; ἑνὶ δὲ λόγῳ, ὅσοι εἰσ τὸ βουλευτήριον ἐπὶ τῶν τριάκοντα εἰσῆλθον κριθησόμενοι, ἁπάντων θάνατοσ κατεγιγνώσκετο καὶ οὐδενὸσ ἀπεψηφίσαντο, πλὴν Ἀγοράτου τουτουί· τοῦτον δὲ ἀφεῖσαν ὡσ εὐεργέτην ὄντα·

ἵνα δὲ εἰδῆτε ὡσ πολλοὶ ὑπὸ τούτου τεθνᾶσι, βούλομαι ὑμῖν τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἀναγνῶναι. ἐπειδὴ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, θάνατοσ αὐτῶν κατεγνώσθη καὶ ἔδει αὐτοὺσ ἀποθνήσκειν, μεταπέμπονται εἰσ τὸ δεσμωτήριον ὁ μὲν ἀδελφήν, ὁ δὲ μητέρα, ὁ δὲ γυναῖκα, ὁ δ’ ἥ τισ ἦν ἑκάστῳ αὐτῶν προσήκουσα, ἵνα τὰ ὕστατα ἀσπασάμενοι τοὺσ αὑτῶν οὕτω τὸν βίον τελευτήσειαν.

καὶ δὴ καὶ Διονυσόδωροσ μεταπέμπεται τὴν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν εἰσ τὸ δεσμωτήριον, γυναῖκα ἑαυτοῦ οὖσαν.

ὡσ εἰκὸσ ἦν ἐπὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆσ τοιαύτῃ συμφορᾷ κεχρημένῳ.

ἐναντίον δὲ τῆσ ἀδελφῆσ τῆσ ἐμῆσ Διονυσόδωροσ τά τε οἰκεῖα τὰ αὑτοῦ διέθετο ὅπωσ αὐτῷἐδόκει, καὶ περὶ Ἀγοράτου τουτουὶ ἔλεγεν ὅτι <οἱ> αἴτιοσ ἦν τοῦ θανάτου, καὶ ἐπέσκηπτεν ἐμοὶ καὶ Διονυσίῳ τουτῳί, τῷ ἀδελφῷ τῷ αὑτοῦ, καὶ τοῖσ φίλοισ πᾶσι τιμωρεῖν ὑπὲρ αὑτοῦ Ἀγόρατον· καὶ τῇ γυναικὶ τῇ αὑτοῦ ἐπέσκηπτε, νομίζων αὐτὴν κυεῖν ἐξ αὑτοῦ, ἐὰν γένηται αὐτῇ παιδίον, φράζειν τῷ γενομένῳ ὅτι τὸν πατέρα αὐτοῦ Ἀγόρατοσ ἀπέκτεινε, καὶ κελεύειν τιμωρεῖν ὑπὲρ αὑτοῦ ὡσ φονέα ὄντα.

ὡσ οὖν ἀληθῆ λέγω, μάρτυρασ τούτων παρέξομαι. Μάρτυρεσ οὗτοι μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὑπ’ Ἀγοράτου ἀπογραφέντεσ ἀπέθανον· ἐπειδὴ δὲ τούτουσ ἐκποδὼν ἐποιήσαντο οἱ τριάκοντα, σχεδὸν οἶμαι ὑμᾶσ ἐπίστασθαι ὡσ πολλὰ καὶ δεινὰ μετὰ ταῦτα τῇ πόλει ἐγένετο·

ὧν οὗτοσ ἁπάντων αἴτιόσ ἐστιν ἀποκτείνασ ἐκείνουσ. ἀνιῶμαι μὲν οὖν ὑπομιμνῄσκων τὰσ γεγενημένασ συμφορὰσ τῇ πόλει, ἀνάγκη δ’ ἐστίν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐν τῷ παρόντι καιρῷ, ἵν’ εἰδῆτε ὡσ σφόδρα ὑμῖν ἐλεεῖν προσήκει Ἀγόρατον. ἴστε μὲν γὰρ τοὺσ ἐκ Σαλαμῖνοσ τῶν πολιτῶν κομισθέντασ, οἱοῖ ἦσαν καὶ ὅσοι, καὶ οἱῴ ὀλέθρῳ ὑπὸ τῶν τριάκοντα ἀπώλοντο·

ἴστε δὲ τοὺσ ἐξ Ἐλευσῖνοσ, ὡσ πολλοὶ ταύτῃ τῇ συμφορᾷ ἐχρήσαντο· μέμνησθε δὲ καὶ τοὺσ ἐνθάδε διὰ τὰσ ἰδίασ ἔχθρασ ἀπαγομένουσ εἰσ τὸ δεσμωτήριον· οἵ οὐδὲν κακὸν τὴν πόλιν ποιήσαντεσ ἠναγκάζοντο αἰσχίστῳ καὶ ἀκλεεστάτῳ ὀλέθρῳ ἀπόλλυσθαι, οἱ μὲν γονέασ σφετέρουσ αὐτῶν πρεσβύτασ καταλιπόντεσ, οἳ ἤλπιζον ὑπὸ τῶν σφετέρων αὐτῶν παίδων γηροτροφηθέντεσ, ἐπειδὴ τελευτήσειαν τὸν βίον, ταφήσεσθαι, οἱ δὲ ἀδελφὰσ ἀνεκδότουσ, οἱ δὲ παῖδασ μικροὺσ πολλῆσ ἔτι θεραπείασ δεομένουσ·

οὕσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ποίαν τινὰ οἰέσθε γνώμην περὶ τούτου ἔχειν, ἢ ποίαν τινὰ ἂν ψῆφον θέσθαι, εἰ ἐπ’ ἐκείνοισ γένοιτο, ἀποστερηθέντασ διὰ τοῦτον τῶν ἡδίστων;

ἔτι δὲ τὰ τείχη ὡσ κατεσκάφη καὶ αἱ νῆεσ τοῖσ πολεμίοισ παρεδόθησαν καὶ <τὰ> νεώρια καθῃρέθη καὶ Λακεδαιμόνιοι τὴν ἀκρόπολιν ἡμῶν εἶχον καὶ ἡ δύναμισ ἅπασα τῆσ πόλεωσ παρελύθη, ὥστε μηδὲν διαφέρειν τῆσ ἐλαχίστησ πόλεωσ τὴν πόλιν. πρὸσ δὲ τούτοισ τὰσ ἰδίασ <οὐσίασ> ἀπωλέσατε, καὶ τὸ τελευταῖον συλλήβδην ἅπαντεσ ὑπὸ τῶν τριάκοντα ἐκ τῆσ πατρίδοσ ἐξηλάθητε.

ταῦτα ἐκεῖνοι οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρεσ αἰσθόμενοι οὐκ ἔφασαν ἐπιτρέψειν τὴν εἰρήνην, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ποιήσασθαι· οὓσ σύ, Ἀγόρατε, βουλομένουσ ἀγαθόν τι πρᾶξαι τῇ πόλει ἀπέκτεινασ, μηνύσασ αὐτοὺσ τῇ πόλει ἐπιβουλεύειν τῷ πλήθει τῷ ὑμετέρῳ, καὶ αἴτιοσ εἶ ἁπάντων τῇ πόλει τῶν κακῶν τῶν γεγενημένων.

νῦν οὖν μνησθέντεσ καὶ τῶν ἰδίων ἕκαστοσ δυστυχημάτων καὶ τῶν κοινῶν τῆσ πόλεωσ τιμωρεῖσθε τὸν αἴτιον τούτων. θαυμάζω δ’ ἔγωγε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅ τί ποτε τολμήσει πρὸσ ὑμᾶσ ἀπολογεῖσθαι·

δεῖ γὰρ αὐτὸν ἀποδεῖξαι ὡσ οὐ κατεμήνυσε τῶν ἀνδρῶν τούτων οὐδ’ αἴτιοσ αὐτοῖσ ἐστι τοῦ θανάτου, ὃ οὐκ ἂν δύναιτο οὐδέποτε ἀποδεῖξαι. πρῶτον μὲν γὰρ τὰ ψηφίσματα αὐτοῦ τὰ ἐκ τῆσ βουλῆσ καὶ <τὸ> τοῦ δήμου καταμαρτυρεῖ, διαρρήδην ἀγορεύοντα Ψήφισμα "περὶ ὧν Ἀγόρατοσ κατείρηκεν.

" ἔπειτα ἡ κρίσισ, ἣν ἐκρίθη ἐπὶ τῶν τριάκοντα καὶ ἀφείθη, διαρρήδην λέγει, Γνῶσισ "διότι" φησίν "ἔδοξε τἀληθῆ εἰσαγγεῖλαι. " καί μοι ἀνάγνωθι. ΨηφίσματαΓνῶσισΓραφαί ὡσ μὲν οὖν οὐκ ἀπέγραψεν, οὐδενὶ τρόπῳ δύναιτ’ ἂν ἀποδεῖξαι· δεῖ τοίνυν αὐτὸν ὡσ δικαίωσ ἐμήνυσε ταῦτα ἀποφαίνειν, ὁρῶν αὐτοὺσ πονηρὰ καὶ οὐκ ἐπιτήδεια τῷ δήμῳ τῷ ὑμετέρῳ πράττοντασ.

οἰόμαι δ’ οὐδ’ ἂν τοῦτο αὐτὸν ἐπιχειρῆσαι ἀποδεικνύναι. οὐ γὰρ δήπου, εἴ τι κακὸν τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων εἰργάσαντο, οἱ τριάκοντα, δεδιότεσ μὴ καταλυθείη ἂν ὁ δῆμοσ, τιμωροῦντεσ ὑπὲρ τοῦ δήμου ἂν αὐτοὺσ ἀπέκτειναν, ἀλλ’ οἶμαι πολὺ τοὐναντίον τούτου. ἀλλ’ ἴσωσ φήσει ἄκων τοσαῦτα κακὰ ἐργάσασθαι.

ἐγὼ δ’ οὐκ οἶμαι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐδ’ ἐάν τισ ὑμᾶσ ὡσ μάλιστα ἄκων μεγάλα κακὰ ἐργάσηται, ὧν μὴ οἱο͂́ν τε γενέσθαι ἐστὶν ὑπερβολήν, οὐ τούτου ἕνεκα οὐ δεῖν ὑμᾶσ ἀμύνεσθαι. εἶτα δὲ καὶ ἐκείνων μέμνησθε, ὅτι ἐξῆν Ἀγοράτῳ τουτῳί, πρὶν εἰσ τὴν βουλὴν κομισθῆναι· καὶ γὰρ πλοῖα παρεσκεύαστο Μουνιχίασι, σωθῆναι· καὶ γὰρ πλοῖα παρεσκεύαστο καὶ <οἱ> ἐγγυηταὶ ἕτοιμοι ἦσαν συναπιέναι. καίτοι εἰ ἐκείνοισ ἐπίθου καὶ ἠθέλησασ ἐκπλεῦσαι μετ’ ἐκείνων, οὔτ’ ἂν ἑκὼν οὔτε ἄκων τοσούτουσ Ἀθηναίων ἀπέκτεινασ·

νῦν δὲ πεισθεὶσ ὑφ’ ὧν τότε ἐπείσθησ, εἰ τῶν στρατηγῶν καὶ τῶν ταξιάρχων τὰ ὀνόματα μόνον εἴποισ, μέγα τι ᾤου παρ’ αὐτῶν διαπράξεσθαι. οὔκουν τούτου ἕνεκα δεῖ σε παρ’ ἡμῶν συγγνώμησ τινὸσ τυχεῖν, ἐπεὶ οὐδὲ ἐκεῖνοι παρὰ σοῦ οὐδεμιᾶσ ἔτυχον, οὓσ σὺ ἀπέκτεινασ. καὶ Ἱππίασ μὲν ὁ Θάσιοσ καὶ Ξενοφῶν ὁ Κουριεύσ, οἳ ἐπὶ τῇ αὐτῇ αἰτία τούτῳ ὑπὸ τῆσ βουλῆσ μετεπέμφθησαν, οὗτοι μὲν ἀπέθανον, ὁ μὲν στρεβλωθείσ, Ξενοφῶν, ὁ δὲ Ἱππίασ οὕτω, διότι οὐκ ἄξιοι ἐδόκουν τοῖσ τριάκοντα σωτηρίασ εἶναι οὐδένα γὰρ Ἀθηναίων ἀπώλλυσαν·

Ἀγόρατοσ δὲ ἀφείθη, διότι ἐδόκει ἐκείνοισ τὰ ἥδιστα πεποιηκέναι. ἀκούω δ’ αὐτὸν καὶ εἰσ Μενέστρατον ἀναφέρειν τι περὶ τῶν ἀπογραφῶν τούτων.

τὸ δὲ τοῦ Μενεστράτου πρᾶγμα τοιοῦτον ἐγένετο. ὁ Μενέστρατοσ οὗτοσ ἀπεγράφη ὑπὸ τοῦ Ἀγοράτου καὶ συλληφθεὶσ ἐδέδετο· Ἁγνόδωροσ δ’ ἦν Ἀμφιτροπαιεύσ, δημότησ τοῦ Μενεστράτου, Κριτίου κηδεστὴσ τοῦ τῶν τριάκοντα. οὗτοσ οὖν, ὅτε ἡ ἐκκλησία Μουνιχίασιν ἐν τῷ θεάτρῳ ἐγίγνετο, ἅμα μὲν βουλόμενοσ τὸν Μενέστρατον σωθῆναι, ἅμα δὲ ὡσ πλείστουσ ἀπογραφέντασ ἀπολέσθαι, παράγει αὐτὸν εἰσ τὸν δῆμον, καὶ εὑρίσκονται αὐτῷ κατὰ τὸ ψήφισμα τουτὶ ἄδειαν. ἐπειδὴ δὲ τοῦτο τὸ ψήφισμα ἐγένετο, μηνύει ὁ Μενέστρατοσ καὶ προσαπογράφει ἑτέρουσ τῶν πολιτῶν.

τοῦτον μέντοι οἱ μὲν τριάκοντα ἀφεῖσαν ὥσπερ Ἀγόρατον τουτονί, δόξαντα τἀληθῆ εἰσαγγεῖλαι, ὑμεῖσ δὲ πολλῷ χρόνω ὕστερον λαβόντεσ ἐν δικαστηρίῳ ὡσ ἀνδροφόνον ὄντα, θάνατον δικαίωσ καταψηφισάμενοι τῷ δημίῳ παρέδοτε καὶ ἀπετυμπανίσθη. καίτοι εἰ ἐκεῖνοσ ἀπέθανεν, ἦ που Ἀγόρατόσ γε δικαίωσ ἀποθανεῖται, ὅσ γε τόν τε Μενέστρατον ἀπογράψασ αἴτιοσ ἐκείνῳ ἐστὶ τοῦ θανάτου, καὶ τοῖσ ὑπὸ Μενεστράτου ἀπογραφεῖσι τίσ αἰτιώτεροσ ἢ ὁ εἰσ τοιαύτην ἀνάγκην ἐκεῖνον καταστήσασ;

ἀνόμοιοσ δέ μοι δοκεῖ Ἀριστοφάνει γενέσθαι τῷ Χολλείδῃ, ὃσ ἐγγυητὴσ τότε τούτου ἐγένετο καὶ τὰ πλοῖα παρασκευάσασ Μουνιχίασιν ἕτοιμοσ ἦν συνεκπλεῖν μετὰ τούτου.

καὶ τό γε ἐπ’ ἐκεῖνον εἶναι ἐσώθησ, καὶ οὔτ’ ἂν Ἀθηναίων οὐδένα ἀπώλεσασ οὔτ’ ἂν αὐτὸσ σὺ εἰσ τοιούτουσ κινδύνουσ κατέστησ· νῦν δὲ καὶ τὸν σωτῆρα τὸν σαυτοῦ ἐτόλμησασ ἀπογράψαι, καὶ ἀπογράψασ <ἀπέκτεινασ> καὶ ἐκεῖνον καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἐγγυητάσ.

τοῦτον μέντοι ὡσ οὐ καθαρῶσ Ἀθηναῖον ὄντα ἐβούλοντό τινεσ βασανισθῆναι, καὶ τουτὶ τὸ ψήφισμα τὸν δῆμον ἀναπείθουσι ψηφίζεσθαι. Ψήφισμα μετὰ τοῦτο τοίνυν προσιόντεσ τῷ Ἀριστοφάνει οἱ πράττοντεσ τότε τὰ πράγματα ἐδέοντο αὐτοῦ κατειπεῖν καὶ σῴζεσθαι, καὶ μὴ κινδυνεύειν ἀγωνισάμενον τῆσ ξενίασ τὰ ἔσχατα παθεῖν. ὁ δὲ οὐκ ἔφη οὐδέποτε· οὕτω χρηστὸσ ἦν καὶ περὶ τοὺσ δεδεμένουσ καὶ περὶ τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων, ὥστε εἵλετο μᾶλλον ἀποθανεῖν ἢ κατειπεῖν καὶ ἀδίκωσ τινὰσ ἀπολέσαι.

ἐκεῖνοσ μὲν τοίνυν καὶ ὑπὸ σοῦ ἀπολλύμενοσ τοιουτοσὶ ἐγένετο καὶ Ξενοφῶν ὁ στρεβλωθεὶσ καὶ Ἱππίασ ὁ Θάσιοσ.

σὺ δ’ οὐδὲν τοῖσ ἀνδράσιν ἐκείνοισ συνειδώσ, πεισθεὶσ δὲ ὡσ σύ γε, ἐὰν ἐκεῖνοι ἀπόλωνται, μεθέξεισ τῆσ τότε πολιτείασ καθισταμένησ, ἀπέγραψασ καὶ ἀπέκτεινασ Ἀθηναίων πολλοὺσ καὶ ἀγαθούσ. βούλομαι δ’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπιδεῖξαι οἱών ἀνδρῶν ὑπ’ Ἀγοράτου ἀπεστέρησθε.

εἰ μὲν οὖν οὐ πολλοὶ ἦσαν, καθ’ ἕκαστον ἂν περὶ αὐτῶν ἠκούετε, νῦν δὲ συλλήβδην περὶ πάντων. οἱ μὲν γὰρ στρατηγήσαντεσ ὑμῖν πολλάκισ μείζω τὴν πόλιν τοῖσ διαδεχομένοισ στρατηγοῖσ παρεδίδοσαν· οἱ δ’ ἑτέρασ μεγάλασ ἀρχὰσ ἄρξαντεσ καὶ τριηραρχίασ πολλὰσ τριηραρχήσαντεσ οὐδεπώποτε ὑφ’ ὑμῶν οὐδεμίαν αἰτίαν αἰσχρὰν ἔσχον.

οἱ δ’ αὐτῶν περιγενόμενοι καὶ σωθέντεσ, οὓσ οὗτοσ μὲν ἀπέκτεινεν ὁμοίωσ καὶ θάνατοσ αὐτῶν κατεγνώσθη, ἡ δὲ τύχη καὶ ὁ δαίμων περιεποίησε, φυγόντεσ γὰρ ἐνθένδε καὶ οὐ συλληφθέντεσ οὐδὲ ὑπομείναντεσ μείναντεσ τὴν κρίσιν, κατελθόντεσ ἀπὸ Φυλῆσ τιμῶνται ὑφ’ ὑμῶν ὡσ ἄνδρεσ ἀγαθοὶ ὄντεσ. τούτουσ μέντοι τοιούτουσ ὄντασ Ἀγόρατοσ τοὺσ μὲν ἀπέκτεινε, τοὺσ δὲ φυγάδασ ἐντεῦθεν ἐποίησε, τίσ ὢν αὐτόσ;

δεῖ γὰρ ὑμᾶσ εἰδέναι ὅτι δοῦλοσ καὶ ἐκ δούλων ἐστίν, ἵν’ εἰδῆτε οἱο͂σ ὢν ὑμᾶσ ἐλυμαίνετο. τουτῳὶ μὲν γὰρ πατὴρ ἦν Εὐμάρησ, ἐγένετο δὲ ὁ Εὐμάρησ οὗτοσ Νικοκλέουσ καὶ Ἀντικλέουσ. καί μοι ἀνάβητε μάρτυρεσ. Μάρτυρεσ ἦσαν τοίνυν οὗτοι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τέτταρεσ ἀδελφοί. τούτων εἷσ μὲν ὁ πρεσβύτατοσ ἐν Σικελία παραφρυκτωρευόμενοσ τοῖσ πολεμίοισ ληφθεὶσ ὑπὸ Λαμάχου ἀπετυμπανίσθη· ὁ δὲ ἕτεροσ εἰσ Κόρινθον μὲν ἐντευθενὶ ἀνδράποδον ἐξήγαγεν, ἐκεῖθεν δὲ παιδίσκην αὖθισ ἐξάγων ἁλίσκεται, καὶ ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ δεδεμένοσ ἀπέθανε·

τὸν δὲ τρίτον Φαινιππίδησ ἐνθάδε λωποδύτην ἀπήγαγε, καὶ ὑμεῖσ κρίναντεσ αὐτὸν ἐν τῷ δικαστηρίῳ καὶ καταγνόντεσ αὐτοῦ θάνατον ἀποτυμπανίσαι παρέδοτε. ὡσ δὲ ἀληθῆ λέγω, καὶ αὐτὸν οἶμαι ὁμολογήσειν τοῦτον καὶ μάρτυρασ παρεξόμεθα.

Μάρτυρεσ τἆλλα τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅσα κακὰ καὶ αἰσχρὰ καὶ τούτῳ καὶ τοῖσ τούτου ἀδελφοῖσ ἐπιτετήδευται, πολὺ ἂν εἰή ἔργον λέγειν. περὶ δὲ συκοφαντίασ, ὅσασ οὗτοσ ἢ δίκασ ἰδίασ συκοφαντῶν ἐδικάζετο ἢ γραφὰσ ὅσασ ἐγράφετο ἢ ἀπογραφὰσ ἀπέγραφεν, οὐδὲν με δεῖ καθ’ ἕκαστον λέγειν·

συλλήβδην γὰρ ὑμεῖσ ἅπαντεσ καὶ ἐν τῷ δήμῳ καὶ ἐν τῷ δικαστηρίῳ συκοφαντίασ αὐτοῦ κατέγνωτε καὶ ὦφλεν ὑμῖν μυρίασ δραχμάσ, ὥστε τοῦτο μὲν ἱκανῶσ ὑπὸ ὑμῶν ἁπάντων μεμαρτύρηται. γυναῖκασ τοίνυν τῶν πολιτῶν τοιοῦτοσ ὢν μοιχεύειν καὶ διαφθείρειν ἐλευθέρασ ἐπεχείρησε, καὶ ἐλήφθη μοιχόσ·

καὶ τούτου θάνατοσ ἡ ζημία ἐστίν. ὡσ δὲ ἀληθῆ λέγω, μάρτυρασ κάλει. Μάρτυρεσ πῶσ οὖν οὐχ ἅπασι προσήκει ὑμῖν τούτου καταψηφίζεσθαι; εἰ γὰρ τούτων ἕκαστοσ δι’ ἓν ἁμάρτημα θανάτου ἠξιώθη, ἦ που τοῦ γε πολλὰ ἐξημαρτηκότοσ καὶ δημοσίᾳ εἰσ τὴν πόλιν καὶ ἰδίᾳ εἰσ ἕκαστον ὑμῶν, ὧν ἑκάστου ἁμαρτήματοσ ἐν τοῖσ νόμοισ θάνατοσ ἡ ζημία ἐστί, δεῖ ὑμᾶσ σφόδρα θάνατον αὐτοῦ καταψηφίσασθαι.

λέξει δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ ἐξαπατῆσαι ὑμᾶσ πειράσεται, ὡσ ἐπὶ τῶν τετρακοσίων Φρύνιχον ἀπέκτεινε, καὶ ἀντὶ τούτου φησιν αὐτὸν Ἀθηναῖον τὸν δῆμον ποιήσασθαι, ψευδόμενοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί·

οὔτε γὰρ Φρύνιχον ἀπέκτεινεν οὔτε Ἀθηναῖον αὐτὸν ὁ δῆμοσ ἐποιήσατο. Φρυνίχῳ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, κοινῇ Θρασύβουλόσ τε ὁ Καλυδώνιοσ καὶ Ἀπολλόδωροσ ὁ Μεγαρεὺσ ἐπεβούλευσαν·

ἐπειδὴ δὲ ἐπετυχέτην αὐτῷ βαδίζοντι, ὁ μὲν Θρασύβουλοσ τύπτει τὸν Φρύνιχον καὶ καταβάλλει πατάξασ, ὁ δὲ Ἀπολλόδωροσ οὐχ ἥψατο· ἀλλ’ ἐν τούτῳ κραυγὴ γίγνεται καὶ ᾤχοντο φεύγοντεσ. Ἀγόρατοσ δὲ οὑτοσὶ οὔτε παρεκλήθη οὔτε παρεγένετο οὔτε οἶδε τοῦ πράγματοσ οὐδέν. ὡσ δὲ ἀληθῆ λέγω, αὐτὸ ὑμῖν τὸ ψήφισμα δηλώσει. Ψήφισμα ὅτι μὲν οὐκ ἀπέκτεινε Φρύνιχον, ἐξ αὐτοῦ τοῦ ψηφίσματοσ δῆλον· οὐδαμοῦ γάρ ἐστιν "Ἀγόρατον Ἀθηναῖον εἶναι" ὥσπερ Θρασύβουλον καὶ Ἀπολλόδωρον.

καίτοι εἴπερ ἀπέκτεινε Φρύνιχον, ἔδει αὐτὸν ἐν τῇ αὐτῇ στήλῃ, ἵνα περ Θρασύβουλον καὶ Ἀπολλόδωρον, Ἀθηναῖον πεποιημένον <ἐγγεγράφθαι>· τὰ μέντοι ὀνόματα διαπράττονται σφῶν αὐτῶν, δόντεσ ἀργύριον τῷ ῥήτορι, προσγραφῆναι εἰσ τὴν στήλην ὡσ εὐεργέτασ ὄντασ. καὶ ὡσ ἀληθῆ λέγω, τοῦτο τὸ ψήφισμα ἐλέγξει. Ψήφισμα οὕτω μέντοι οὑτοσὶ πολὺ ὑμῶν κατεφρόνει, ὥστε οὐκ ὢν Ἀθηναῖοσ καὶ ἐδίκαζε καὶ ἠκκλησίαζε καὶ γραφὰσ τὰσ ἐξ ἀνθρώπων ἐγράφετο, ἐπιγραφόμενοσ Ἀναγυράσιοσ, εἶναι. ἔπειτα δὲ καὶ ἕτερον μέγα τεκμήριον ὡσ οὐκ ἂν ἀπέκτεινε Φρύνιχον, δι’ ὃ Ἀθηναῖόσ φησι γεγενῆσθαι.

ὁ Φρύνιχοσ γὰρ οὗτοσ τοὺσ τετρακοσίουσ κατέστησεν· ἐπειδὴ δ’ ἐκεῖνοσ ἀπέθανεν, οἱ πολλοὶ τῶν τετρακοσίων ἔφυγον. πότερον οὖν δοκοῦσιν ὑμῖν οἱ τριάκοντα καὶ ἡ βουλὴ ἡ τότε βουλεύουσα, οἳ αὐτοὶ ἦσαν ἅπαντεσ τῶν τετρακοσίων τῶν φυγόντων, ἀφεῖναι ἂν λαβόντεσ τὸν Φρύνιχον ἀποκτείναντα, ἢ τιμωρήσασθαι ὑπὲρ Φρυνίχου καὶ τῆσ φυγῆσ ἧσ αὐτοὶ ἔφυγον;

ἐγὼ μὲν οἶμαι τιμωρεῖσθαι ἄν.

εἰ μὲν οὖν μὴ ἀποκτείνασ προσποιεῖται, ὡσ ἐγώ φημι, ἀδικεῖ· εἰ δὲ ἀμφισβητεῖσ καὶ φῂσ Φρύνιχον ἀποκτεῖναι, δῆλον ὅτι μείζω τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων κακὰ ποιήσασ τὴν ὑπὲρ Φρυνίχου αἰτίαν πρὸσ τοὺσ τριάκοντα ἀπελύσω· οὐδέποτε γὰρ πείσεισ οὐδένα ἀνθρώπων ὡσ Φρύνιχον ἀποκτείνασ ἀφείθησ ἂν ὑπὸ τῶν τριάκοντα, εἰ μὴ μεγάλα τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων καὶ ἀνήκεστα κακὰ εἰργάσω. ἐὰν μὲν οὖν φάσκῃ Φρύνιχον ἀποκτεῖναι, τούτων μέμνησθε καὶ τοῦτον τιμωρεῖσθε ἀνθ’ ὧν ἐποίησεν·

ἐὰν δ’ οὐ φάσκῃ, ἔρεσθε αὐτὸν δι’ ὅ τι φησὶν Ἀθηναῖοσ ποιηθῆναι. ἐὰν δὲ μὴ ἔχῃ ἀποδεῖξαι, τιμωρεῖσθε αὐτὸν ὅτι καὶ ἐδίκαζε καὶ ἠκκλησίαζε καὶ ἐσυκοφάντει πολλοὺσ ὡσ Ἀθηναῖοσ τοὔνομα ἐπιγραφόμενοσ. ἀκούω δὲ αὐτὸν παρασκευάζεσθαι ἀπολογεῖσθαι, ὡσ ἐπὶ Φυλήν τε ᾤχετο καὶ συγκατῆλφεν ἀπὸ Φυλῆσ, καὶ τοῦτο μέγιστον ἀγώνισμα εἶναι.

ἐγένετο δὲ τοιοῦτον· ἦλθεν οὗτοσ ἐπὶ Φυλήν· καίτοι πῶσ ἂν γένοιτο ἄνθρωποσ μιαρώτεροσ; ὅστισ εἰδὼσ ὅτι εἰσί τινεσ ἐπὶ Φυλῇ τῶν ὑπὸ τούτου ἐκπεπτωκότων ἐτόλμησεν ἐλθεῖν ὡσ τούτουσ. ἐπειδὴ δὲ εἶδον αὐτὸν τάχιστα, συλλαβόντεσ ἄγουσιν ἄντικρυσ ὡσ ἀποκτενοῦντεσ, οὗπερ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἀπέσφαττον, εἴ τινα λῃστὴν ἢ κακοῦργον συλλάβοιεν. στρατηγῶν δὲ Ἄνυτοσ ἐπὶ Φυλὴν οὐκ ἔφη χρῆναι ποιεῖν αὐτοὺσ ταῦτα, λέγων ὅτι <οὔπω οὕτω διακέοιντο, ὥστε τιμωρεῖσθαί τινασ τῶν ἐχθρῶν, ἀλλὰ νῦν μὲν δεῖν αὐτοὺσ ἡσυχίαν ἔχειν.

εἰ δέ ποτε οἴκαδε κατέλθοιεν, τότε καὶ τιμωρήσοιντο τοὺσ ἀδικοῦντασ. ταῦτα λέγων αἴτιοσ ἐγένετο τοῦ ἀποφυγεῖν τοῦτον ἐπὶ Φυλῇ·

ἀνάγκη δὲ ἦν στρατηγοῦ ἀνδρὸσ ἀκροᾶσθαι, εἴπερ ἔμελλον σωθήσεσθαι. ἀλλ’ ἕτερον· οὔτε γὰρ συσσιτήσασ τούτῳ οὐδεὶσ φανήσεται οὔτε σύσκηνοσ γενόμενοσ οὔτε <ὁ> ταξίαρχοσ εἰσ τὴν φυλὴν κατατάξασ, ἀλλ’ ὥσπερ ἀλιτηρίῳ οὐδεὶσ ἀνθρώπων αὐτῷ διελέγετο. καί μοι κάλει τὸν ταξίαρχον. Μάρτυρεσ ἐπειδὴ δὲ <αἱ> διαλλαγαὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ἐγένοντο καὶ ἔπεμψαν οἱ πολῖται ἐκ Πειραιῶσ τὴν πομπὴν εἰσ πόλιν, ἡγεῖτο μὲν Αἴσιμοσ τῶν πολιτῶν, οὗτοσ δὲ οὕτω τολμηρὸσ καὶ ἐκεῖ ἐγένετο· συνηκολούθει γὰρ λαβὼν τὰ ὅπλα καὶ συνέπεμπε τὴν πομπὴν μετὰ τῶν ὁπλιτῶν πρὸσ τὸ ἄστυ.

ἐπειδὴ δὲ πρὸσ ταῖσ πύλαισ ἦσαν καὶ ἔθεντο τὰ ὅπλα, πρὶν εἰσιέναι εἰσ τὸ ἄστυ, ὁ μὲν Αἴσιμοσ αἰσθάνεται καὶ προσελθὼν τήν τε ἀσπίδα αὐτοῦ λαβὼν ἔρριψε, καὶ ἀπιέναι ἐκέλευσεν ἐσ κόρακασ ἐκ τῶν πολιτῶν.

οὐ γὰρ ἔφη δεῖν ἀνδροφόνον αὐτὸν ὄντα συμπέμπειν τὴν πομπὴν τῇ Ἀθηνᾷ. τούτῳ τῷ τρόπῳ ὑπὸ Αἰσίμου ἀπηλάθη. ὡσ δ’ ἀληθῆ λέγω, μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ τούτῳ τῷ τρόπῳ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ ἐπὶ Φυλῇ καὶ ἐν Πειραιεῖ πρὸσ τοὺσ ὁπλίτασ διέκειτο· οὐδεὶσ γὰρ αὐτῷ διελέγετο ὡσ ἀνδροφόνῳ ὄντι, τοῦ τε μὴ ἀποθανεῖν Ἄνυτοσ ἐγένετο αὐτῷ αἴτιοσ.

ἐὰν οὖν τῇ ἐπὶ Φυλὴν ὁδῷ ἀπολογίᾳ χρῆται, ὑπολαμβάνειν χρὴ εἰ Ἄνυτοσ αὐτῷ ἐγένετο αἴτιοσ μὴ ἀποθανεῖν ἑτοίμων ὄντων τιμωρεῖσθαι, καὶ ἔρριψεν αὐτοῦ Αἴσιμοσ τὴν ἀσπίδα καὶ οὐκ εἰά μετὰ τῶν πολιτῶν συμπέμπειν τὴν πομπήν, καὶ εἴ τισ αὐτὸν ταξίαρχοσ εἰσ τάξιν τινὰ κατέταξε. μήτε οὖν ταῦτα αὐτοῦ ἀποδέχεσθε, μήτ’ ἐὰν λέγῃ ὅτι πολλῷ χρόνῳ ὕστερον τιμωρούμεθα.

οὐ γὰρ οἶμαι οὐδεμίαν τῶν τοιούτων ἀδικημάτων προθεσμίαν εἶναι, ἀλλ’ ἐγὼ μὲν οἶμαι, εἴτ’ εὐθὺσ εἴτε χρόνῳ τισ τιμωρεῖται, τοῦτον δεῖν ἀποδεικνύναι ὡσ οὐ πεποίηκε περὶ ὧν ἐστιν ἡ αἰτία. οὗτοσ τοίνυν τοῦτο ἀποφαινέτω, ἢ ὡσ οὐκ ἀπέκτεινεν ἐκείνουσ ἢ ὡσ δικαίωσ, κακόν τι ποιοῦντασ τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων.

εἰ δὲ πάλαι δέον τιμωρεῖσθαι ὕστερον ἡμεῖσ τιμωρούμεθα, τὸν χρόνον κερδαίνει ὃν ἔζη οὐ προσῆκον αὐτῷ, οἱ δὲ ἄνδρεσ ὑπὸ τούτου οὐδὲν ἧττον τεθνήκασιν. ἀκούω δ’ αὐτὸν καὶ <τούτῳ> διισχυρίζεσθαι, ὅτι "ἐπ’ αὐτοφώρῳ" τῇ ἀπαγωγῇ ἐπιγέγραπται, ὃ πάντων ἐγὼ οἶμαι εὐηθέστατον·

ὡσ εἰ μὲν τὸ ἐπ’ αὐτοφώρῳ μὴ προσεγέγραπτο, ἔνοχοσ <ἂν> ὢν τῇ ἀπαγωγῇ· διότι δὲ τοῦτο προσγέγραπται, ἔνοχοσ ὢν ῥᾳστώνην τινὰ οἰέται αὑτῷ εἶναι. τοῦτο δὲ οὐδὲν ἄλλο ἐοίκεν ἢ ὁμολογεῖν ἀποκτεῖναι, μὴ ἐπ’ αὐτοφώρῳ δέ, καὶ περὶ τούτου διισχυρίζεσθαι, ὥσπερ, εἰ μὴ ἐπ’ αὐτοφώρῳ μέν, ἀπέκτεινε δέ, τούτου ἕνεκα δέον αὐτὸν σῴζεσθαι. δοκοῦσι δ’ ἔμοιγε οἱ ἕνδεκα οἱ παραδεξάμενοι τὴν ἀπαγωγὴν ταύτην, <οὐκ> οἰόμενοι Ἀγοράτῳ συμπράττειν καὶ τότε διισχυριζομένῳ, σφόδρα ὀρθῶσ ποιῆσαι Διονύσιον τὴν ἀπαγωγὴν ἀπάγοντ’ ἀναγκάζοντεσ τό γε προσγράψασθαι ἐπ’ αὐτοφώρῳ·

ἢ πῶσ οὐκ ἂν εἰή <ὃσ> πρῶτον μὲν ἐναντίον πεντακοσίων <ἐν τῇ βουλῇ>, εἶτα πάλιν ἐναντίον Ἀθηναίων ἁπάντων ἐν τῷ δήμῳ ἀπογράψασ τινὰσ ἀποκτείνειε καὶ αἴτιοσ γένοιτο τοῦ θανάτου; οὐ γὰρ δήπου τοῦτο μόνον οἰεί τὸ ἐπ’ αὐτοφώρῳ, ἐάν τισ ξύλῳ ἢ μαχαίρᾳ πατάξασ καταβάλῃ, ἐπεὶ ἔκ γε τοῦ σοῦ λόγου οὐδεὶσ φανήσεται ἀποκτείνασ τοὺσ ἄνδρασ οὓσ σὺ ἀπέγραψασ·

οὔτε γὰρ ἐπάταξεν αὐτοὺσ οὐδεὶσ οὔτ’ ἀπέσφαξεν, ἀλλ’ ἀναγκασθέντεσ ὑπὸ τῆσ σῆσ ἀπογραφῆσ ἀπέθανον. οὐκ οὖν <ὁ> αἴτιοσ τοῦ θανάτου, οὗτοσ ἐπ’ αὐτοφώρῳ ἐστί; τίσ οὖν ἄλλοσ αἴτιοσ ἢ σὺ ἀπογράψασ; ὥστε πῶσ οὐκ ἐπ’ αὐτοφώρῳ σὺ εἶ ὁ ἀποκτείνασ; πυνθάνομαι δ’ αὐτὸν καὶ περὶ τῶν ὁρ́κων καὶ περὶ τῶν συνθηκῶν μέλλειν λέγειν, ὡσ παρὰ τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ τὰσ συνθήκασ ἀγωνίζεται ἃσ συνεθέμεθα πρὸσ τοὺσ ἐν ἄστει οἱ ἐν τῷ Πειραιεῖ.

σχεδὸν μὲν οὖν τούτοισ ἰσχυριζόμενοσ ὁμολογεῖ ἀνδροφόνοσ εἶναι· ἐμποδὼν γοῦν ἢ ὁρ́κουσ ἢ συνθήκασ ἢ χρόνον ἢ <τὸ> ἐπ’ αὐτοφώρῳ τι ποιεῖται, αὐτῷ δὲ τῷ πράγματι οὔ τι πιστεύει καλῶσ ἀγωνιεῖσθαι. ὑμῖν δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐ προσήκει περὶ τούτων ἀποδέχεσθαι·

ἀλλ’ ὡσ οὐκ ἀπέγραψεν οὐδὲ οἱ ἄνδρεσ τεθνᾶσι, περὶ τούτων κελεύετε αὐτὸν ἀπολογεῖσθαι. ἔπειτα τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ τὰσ συνθήκασ οὐδὲν ἡγοῦμαι προσήκειν ἡμῖν πρὸσ τοῦτον. οἱ γὰρ ὁρ́κοι τοῖσ ἐν ἄστει πρὸσ τοὺσ ἐν Πειραιεῖ γεγένηνται. εἰ μὲν οὖν οὗτοσ μὲν ἐν ἄστει ἡμεῖσ δ’ ἐν Πειραιεῖ ἦμεν, εἶχον <ἄν> τινα λόγον αὐτῷ αἱ συνθῆκαι·

νῦν δὲ καὶ οὗτοσ ἐν Πειραιεῖ ἦν καὶ ἐγὼ καὶ Διονύσιοσ καὶ οὗτοι ἅπαντεσ οἱ τοῦτον τιμωρούμενοι, ὥστε οὔκ εἰσιν ἡμῖν ἐμποδὼν <οὐδέν>· οὐδένα γὰρ ὁρ́κον οἱ ἐν Πειραιεῖ τοῖσ ἐν Πειραιεῖ ὤμοσαν. ἐκ παντὸσ δὲ τρόπου ἔμοιγε δοκεῖ οὐχ ἑνὸσ θανάτου ἄξιοσ εἶναι, ὅστισ φησὶ μὲν ὑπὸ τοῦ δήμου <πεποιῆσθαι>, τὸν δὲ δῆμον, ὃν αὐτόσ φησι πατέρα αὑτοῦ εἶναι, φαίνεται κακώσασ, καθυφεὶσ καὶ προδοὺσ ἐξ ὧν ἐκεῖνοσ μείζων καὶ ἰσχυρότεροσ ἐγίγνετο.

ὅστισ οὖν τόν τε γόνῳ πατέρα τὸν αὑτοῦ ἔτυπτε καὶ οὐδὲν παρεῖχε τῶν ἐπιτηδείων, τόν τε ποιητὸν πατέρα ἀφείλετο ἃ ἦν ὑπάρχοντα ἐκείνῳ ἀγαθά, πῶσ οὐ καὶ διὰ τοῦτο κατὰ τὸν τῆσ κακώσεωσ νόμον ἄξιόσ ἐστι θανάτῳ ζημιωθῆναι; προσήκει δ’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἅπασι τιμωρεῖν ὑπὲρ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ὁμοίωσ ὥσπερ ἡμῶν ἑνὶ ἑκάστῳ.

ἀποθνῄσκοντεσ γὰρ ὑμῖν ἐπέσκηψαν καὶ ἡμῖν καὶ τοῖσ φίλοισ ἅπασι τιμωρεῖν ὑπὲρ σφῶν αὐτῶν Ἀγόρατον τουτονὶ ὡσ φονέα ὄντα, καὶ κακῶσ ποιεῖν καθ’ ὅσον ἂν ἔμβραχυ ἕκαστοσ δύνηται. εἰ τοίνυν τι ἐκεῖνοι ἀγαθὸν τὴν πόλιν ἢ τὸ πλῆθοσ τὸ ὑμέτερον φανεροί εἰσι πεποιηκότεσ, ὃ καὶ αὐτοὶ ὑμεῖσ ὁμολογεῖτε, ἀνάγκη ὑμᾶσ ἐστι πάντασ ἐκείνοισ φίλουσ καὶ ἐπιτηδείουσ εἶναι, ὥστε οὐδὲν μᾶλλον ἡμῖν ἢ καὶ ὑμῶν ἑνὶ ἑκάστῳ ἐπέσκηψαν. οὔκουν οὔτε ὅσιον οὔτε νόμιμον ὑμῖν ἐστιν ἀνεῖναι Ἀγόρατον τουτονί.

ὑμεῖσ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, νυνὶ δή, ἐπεὶ ἐν τῷ τότε χρόνῳ, ἐν ᾧ ἐκεῖνοι ἀπέθνῃσκον, οὐχ οἱοῖ́ τε ἦστε ἐπαρκέσαι διὰ τὰ πράγματα τὰ περιεστηκότα, νυνί, ἐν ᾧ δύνασθε, τιμωρήσατε τὸν ἐκείνων φονέα. ἐνθυμεῖσθε δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅπωσ μὴ πάντων ἔργον σχετλιώτατον ἐργάσησθε. εἰ γὰρ ἀποψηφιεῖσθε Ἀγοράτου τουτουί, οὐ μόνον τοῦτο διαπράττεσθε, ἀλλὰ καὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν, οὓσ ὁμολογεῖτε ὑμῖν εὔνουσ εἶναι, τῇ αὐτῇ ψήφῳ ταύτῃ θάνατον καταψηφίζεσθε· ἀπολύοντεσ γὰρ τὸν αἴτιον ὄντα ἐκείνοισ τοῦ θανάτου οὐδὲν ἄλλο γιγνώσκετε ἢ ἐκείνουσ δικαίωσ ὑπὸ τούτου τεθνηκέναι.

καὶ οὕτωσ ἂν δεινότατα πάντων πάθοιεν, εἰ οἷσ ἐπέσκηπτον ἐκεῖνοι ὡσ φίλοισ οὖσι τιμωρεῖν ὑπὲρ αὑτῶν, οὗτοι ὁμόψηφοι κατ’ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν τοῖσ τριάκοντα γενήσονται. μηδαμῶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρὸσ θεῶν Ὀλυμπίων, μήτε τέχνῃ μήτε μηχανῇ μηδεμιᾷ θάνατον ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν καταψηφίσησθε, οἳ πολλὰ κἀγαθὰ ὑμᾶσ ποιήσαντεσ διὰ ταῦτα ὑπὸ τῶν τριάκοντα καὶ Ἀγοράτου τουτουὶ ἀπέθανον.

ἀναμνησθέντεσ οὖν ἁπάντων τῶν δεινῶν, καὶ τῶν κοινῶν τῇ πόλει καὶ τῶν ἰδίων, ὅσα ἑκάστῳ ἐγένετο ἐπειδὴ ἐκεῖνοι οἱ ἄνδρεσ ἐτελεύτησαν, τιμωρήσατε τὸν αἴτιον τούτων. ἀποδέδεικται δ’ ὑμῖν ἅπαντα καὶ ἐκ τῶν ψηφισμάτων καὶ ἐκ τῶν ἀπογραφῶν καὶ ἐκ τῶν ἄλλων ἁπάντων Ἀγόρατοσ ὢν αὐτοῖσ τοῦ θανάτου. ἔτι δὲ καὶ προσήκει ὑμῖν ἐναντία τοῖσ τριάκοντα ψηφίζεσθαι·

ὧν μὲν τοίνυν ἐκεῖνοι θάνατον κατέγνωσαν, ὑμεῖσ ἀποψηφίσασθε· ὧν δ’ ἐκεῖνοι θάνατον οὐ κατέγνωσαν, ὑμεῖσ καταψηφίσασθε. οἱ τριάκοντα τοίνυν τῶν μὲν ἀνδρῶν τούτων, οἳ ἦσαν ὑμέτεροι φίλοι, θάνατον κατέγνωσαν, ὧν δεῖ ὑμᾶσ ἀποψηφίζεσθαι· Ἀγοράτου δὲ ἀπεψηφίσαντο, διότι ἐδόκει προθύμωσ τούτουσ ἀπολλύναι· οὗ προσήκει καταψηφίζεσθαι. ἐὰν οὖν τὰ ἐναντία τοῖσ τριάκοντα ψηφίζησθε, πρῶτον μὲν οὐχ ὁμόψηφοι <τοῖσ ἐχθροῖσ> γίγνεσθε, ἔπειτα τοῖσ ὑμετέροισ αὐτῶν φίλοισ τετιμωρηκότεσ ἔσεσθε, ἔπειτα τοῖσ πᾶσιν ἀνθρώποισ δόξετε δίκαια καὶ ὅσια ψηφίσασθαι.

상위

Lysias (리시아스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION