Lysias, Speeches, Ἀπολογία δωροδοκίασ ἀπαράσημος

(리시아스, Speeches, Ἀπολογία δωροδοκίασ ἀπαράσημος)

περὶ μὲν τῶν κατηγορημένων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἱκανῶσ ὑμῖν ἀποδέδεικται· ἀκοῦσαι δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων ὑμᾶσ ἀξιῶ, ἵν’ ἐπίστησθε περὶ οἱού τινὸσ ὄντοσ ἐμοῦ ψηφιεῖσθε. ἐγὼ γὰρ ἐδοκιμάσθην μὲν ἐπὶ Θεοπόμπου ἄρχοντοσ, καταστὰσ δὲ χορηγὸσ τραγῳδοῖσ ἀνήλωσα τριάκοντα μνᾶσ καὶ τρίτῳ μηνὶ Θαργηλίοισ νικήσασ ἀνδρικῷ χορῷ δισχιλίασ δραχμάσ, ἐπὶ δὲ Γλαυκίππου ἄρχοντοσ εἰσ πυρριχιστὰσ Παναθηναίοισ τοῖσ μεγάλοισ ὀκτακοσίασ. ἔτι δ’ ἀνδράσι χορηγῶν εἰσ Διονύσια ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ ἄρχοντοσ ἐνίκησα, καὶ ἀνήλωσα σὺν τῇ τοῦ τρίποδοσ ἀναθέσει πεντακισχιλίασ δραχμάσ, καὶ ἐπὶ Διοκλέουσ Παναθηναίοισ τοῖσ μικροῖσ κυκλίῳ χορῷ τριακοσίασ.

τὸν δὲ μεταξὺ χρόνον ἐτριηράρχουν ἑπτὰ ἔπτὰ ἔτη, καὶ ἓξ τάλαντα ἀνήλωσα. καὶ τοσαύτασ δαπάνασ δαπανώμενοσ καὶ καθ’ ἡμέραν ὑπὲρ ὑμῶν κινδυνεύων καὶ ἀποδημῶν, ὅμωσ εἰσφορὰσ τὴν μὲν τριάκοντα μνᾶσ τὴν δὲ τετρακισχιλίασ δραχμὰσ εἰσενήνοχα.

ἐπειδὴ δὲ κατέπλευσα ἐπὶ Ἀλεξίου ἄρχοντοσ, εὐθὺσ ἐγυμνασιάρχουν εἰσ Προμήθεια, καὶ ἐνίκων ἀναλώσασ δώδεκα μνᾶσ. καὶ ὕστερον κατέστην χορηγὸσ παιδικῷ χορῷ καὶ ἀνήλωσα πλέον ἢ πεντεκαίδεκα μνᾶσ.

ἐπὶ δὲ Εὐκλείδου ἄρχοντοσ κωμῳδοῖσ χορηγῶν Κηφισοδώρῳ ἐνίκων, καὶ ἀνήλωσα σὺν τῇ τῆσ σκευῆσ ἀναθέσει ἑκκαίδεκα μνᾶσ, καὶ Παναθηναίοισ τοῖσ μικροῖσ ἐχορήγουν πυρριχισταῖσ ἀγενείοισ, καὶ ἀνήλωσα ἑπτὰ μνᾶσ. νενίκηκα δὲ τριήρει μὲν ἁμιλλώμενοσ ἐπὶ Σουνίῳ, ἀναλώσασ πεντεκαίδεκα μνᾶσ·

χωρὶσ δὲ ἀρχιθεωρίασ καὶ Ἐρρηφορίασ καὶ ἄλλα τοιαῦτα, εἰσ ἃ ἐμοὶ δεδαπάνηται πλέον ἢ τριάκοντα μναῖ. καὶ τούτων ὧν κατέλεξα, εἰ ἐβουλόμην κατὰ τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ λῃτουργεῖν, οὐδ’ ἂν τὸ τέταρτον μέροσ ἀνήλωσα. τὸν δὲ χρόνον ὃν ἐτριηράρχουν, ἡ ναῦσ ἄριστά μοι ἔπλει παντὸσ τοῦ στρατοπέδου. τεκμήριον δὲ τούτου ὑμῖν μέγιστον ἐρῶ.

πρῶτον μὲν γὰρ Ἀλκιβιάδησ, ὃν ἐγὼ περὶ πολλοῦ ἂν ἐποιησάμην μὴ συμπλεῖν μοι, οὔτε φίλοσ ὢν οὔτε συγγενὴσ οὔτε φυλέτησ ἔπλει ἐπὶ τῆσ ἐμῆσ νεώσ. καίτοι ὑμᾶσ οἶμαι εἰδέναι ὅτι στρατηγὸσ ὤν, ᾧ ἐξῆν ποιεῖν ὅ τι ἐβούλετο, οὐκ ἄν ποτε ἀνέβη ἐπ’ ἄλλην ναῦν εἰ μὴ τὴν ἄριστα πλέουσαν, μέλλων αὐτὸσ κινδυνεύσειν.

ἐπειδὴ δὲ ἐκείνουσ μὲν ὑμεῖσ ἐπαύσατε τῆσ ἀρχῆσ, τοὺσ δὲ μετὰ Θρασύλλου δέκα ἕλεσθε, οὗτοι πάντεσ ἐβούλοντο ἐπὶ τῆσ ἐμῆσ νεὼσ πλεῖν, ἀνέβη μέντοι πολλῶν λοιδοριῶν αὐτοῖσ γενομένων Ἀρχέστρατοσ ὁ Φρεάρριοσ· ἀποθανόντοσ δὲ τούτου ἐν Μυτιλήνῃ Ἐρασινίδησ μετ’ ἐμοῦ συνέπλει.

καίτοι οὕτω παρεσκευασμένην τριήρη πόσα οἰέσθε ἀνηλωκέναι χρήματα; ἢ πόσα τοὺσ πολεμίουσ εἰργάσθαι κακά;

ἢ πόσα τὴν πόλιν εὖ πεποιηκέναι; τεκμήριον δὲ τούτου μέγιστον· ὅτε γὰρ ἐν τῇ τελευταίᾳ ναυμαχία αἱ νῆεσ διεφθάρησαν, οὐδενόσ μοι συμπλέοντοσ στρατηγοῦ ἵνα καὶ τούτου μνησθῶ, ἐπειδὴ καὶ τοῖσ τριηράρχοισ ὠργίσθητε διὰ τὴν γενομένην συμφοράν ἐγὼ τήν τε ἐμαυτοῦ ναῦν ἐκόμισα καὶ τὴν Ναυσιμάχου τοῦ Φαληρέωσ ἔσωσα. καὶ ταῦτα οὐκ ἀπὸ τύχησ ἐγίγνετο, ἀλλ’ ἀπὸ παρασκευῆσ τῆσ ἐμῆσ·

εἶχον γὰρ χρήμασι πείσασ κυβερνήτην Φαντίαν ἅπαντα τὸν χρόνον, ὃσ ἐδόκει τῶν Ἑλλήνων ἄριστοσ εἶναι, παρεσκευασάμην δὲ καὶ τὸ πλήρωμα πρὸσ ἐκεῖνον καὶ τὴν ἄλλην ὑπηρεσίαν ἀκόλουθον. καὶ ταῦθ’ ὅτι ἀληθῆ λέγω, πάντεσ ἐπίστασθε, ὅσοι ἐτυγχάνετε ὄντεσ ἐκεῖ τῶν στρατιωτῶν. κάλεσον δὲ καὶ Ναυσίμαχον. Μαρτυρία αἱ μὲν τοίνυν σωθεῖσαι τῶν νεῶν δώδεκα ἦσαν· ἐγὼ δ’ ὑμῖν δύο ἐκόμισα, τὴν ἐμαυτοῦ καὶ τὴν Ναυσιμάχου τριήρη.

καὶ οὕτω πολλοὺσ κινδύνουσ ὑπὲρ ὑμῶν κεκινδυνευκὼσ καὶ τοσαῦτα ἀγαθὰ εἰργασμένοσ τὴν πόλιν, νυνὶ δέομαι οὐ δωρεὰν ὥσπερ ἕτεροι ἀντὶ τούτων παρ’ ὑμῶν λαβεῖν, ἀλλὰ μὴ στερηθῆναι τῶν ἐμαυτοῦ, ἡγούμενοσ καὶ ὑμῖν αἰσχρὸν εἶναι παρά τε ἑκόντοσ ἐμοῦ καὶ παρ’ ἄκοντοσ λαμβάνειν.

καὶ οὐ τοσοῦτόν μοι μέλει εἴ με δεῖ τὰ ὄντα ἀπολέσαι·

ἀλλ’ οὐκ ἂν δεξαίμην ὑβρισθῆναι, οὐδὲ παραστῆναι τοῖσ διαδυομένοισ τὰσ λῃτουργίασ ἐμοὶ μὲν ἀχάριστα εἶναι τὰ εἰσ ὑμᾶσ ἀνηλωμένα, ἐκείνουσ δὲ δοκεῖν ὀρθῶσ βεβουλεῦσθαι ὅτι ὑμῖν οὐδὲν προεῖνται τῶν σφετέρων αὐτῶν. ἐὰν οὖν ἐμοὶ πεισθῆτε, τά τε δίκαια ψηφιεῖσθε καὶ τὰ λυσιτελοῦντα ὑμῖν αὐτοῖσ αἱρήσεσθε. ὁρᾶτε γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὰ προσιόντα τῇ πόλει ὡσ ὀλίγα ἐστί, καὶ ταῦτα ὡσ ὑπὸ τῶν ἐφεστηκότων ἁρπάζεται·

ὥστ’ ἄξιον ταύτην ἡγεῖσθαι πρόσοδον βεβαιοτάτην τῇ πόλει, τὰσ οὐσίασ τῶν ἐθελόντων λῃτουργεῖν. ἐὰν οὖν εὖ βουλεύσησθε, οὐδὲν ἧττον ἐπιμελήσεσθε τῶν ἡμετέρων χρημάτων ἢ τῶν ἰδίων τῶν ὑμετέρων αὐτῶν, εἰδότεσ ὅτι ἕξετε πᾶσι χρῆσθαι τοῖσ ἡμετέροισ ὥσπερ καὶ πρότερον· οἶμαι δὲ πάντασ ὑμᾶσ ἐπίστασθαι ὅτι τῶν ἐμῶν ἐγὼ πολὺ βελτίων ὑμῖν ἔσομαι ταμίασ τῶν τὰ τῆσ πόλεωσ ὑμῖν ταμιευόντων.

ἐὰν δ’ ἐμὲ πένητα ποιήσητε, καὶ ὑμᾶσ αὐτοὺσ ἀδικήσετε· ἕτεροι δὲ καὶ ταῦτα διανεμοῦνται, ὥσπερ καὶ τἆλλα. ἄξιον δέ ἐστιν ἐνθυμηθῆναι ὅτι πολὺ μᾶλλον ὑμῖν προσήκει τῶν ὑμετέρων ἐμοὶ διδόναι ἢ τῶν ἐμῶν ἐμοὶ ἀμφισβητῆσαι, καὶ πένητα γενόμενον ἐλεῆσαι μᾶλλον ἢ πλουτοῦντι φθονῆσαι, καὶ τοῖσ θεοῖσ εὔχεσθαι τοὺσ ἄλλουσ εἶναι τοιούτουσ πολίτασ, ἵνα τῶν μὲν ὑμετέρων <μὴ> ἐπιθυμήσωσι, τὰ δὲ σφέτερα αὐτῶν εἰσ ὑμᾶσ ἀναλίσκωσιν.

ἡγοῦμαι δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί καὶ μηδεὶσ ὑμῶν ἀχθεσθῇ, πολὺ ἂν δικαιότερον ὑμᾶσ ὑπὸ τῶν ζητητῶν ἀπογραφῆναι τὰ ἐμὰ ἔχειν, ἢ ἐμὲ νυνὶ κινδυνεύειν ὡσ τοῦ δημοσίου χρήματα ἔχοντα.

τοιοῦτον γὰρ ἐμαυτὸν τῇ πόλει παρέχω, ὥστε ἰδίᾳ μὲν τῶν <ὄντων> φείδομαι, δημοσίᾳ δὲ λῃτουργῶν ἥδομαι, καὶ οὐκ ἐπὶ τοῖσ περιοῦσι μέγα φρονῶ, ἀλλ’ ἐπὶ τοῖσ εἰσ ὑμᾶσ ἀνηλωμένοισ, ἡγούμενοσ τούτων μὲν αὐτὸσ αἴτιοσ εἶναι, τὴν δ’ οὐσίαν ἑτέρουσ μοι καταλιπεῖν, καὶ διὰ ταύτην μὲν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἀδίκωσ συκοφαντεῖσθαι, δι’ ἐκεῖνα δὲ ὑφ’ ὑμῶν δικαίωσ σῴζεσθαι. ὥστ’ οὐκ ἂν εἰκότωσ ἕτεροί με ἐξῃτήσαντο παρ’ ὑμῶν, ἀλλὰ καὶ εἴ τισ τῶν ἐμῶν φίλων τοιοῦτον ἀγῶνα ἠγωνίζετο, ὑμᾶσ ἂν ἠξίουν ἐμοὶ δοῦναι τὴν χάριν, καὶ εἰ παρ’ ἄλλοισ ἐκινδύνευον, ὑμᾶσ εἶναι τοὺσ δεομένουσ ὑπὲρ ἐμοῦ.

<οὐ γὰρ ἂν> τοῦτό γε εἰπεῖν ἔχοι τισ, ὡσ πολλὰσ ἀρχὰσ ἄρξασ ἐκ τῶν ὑμετέρων ὠφέλημαι, ἢ ὡσ αἰσχρὰσ δίκασ δεδίκασμαι, ἢ ὡσ αἰσχροῦ τινοσ αἴτιόσ εἰμι, ἢ ὡσ τὰσ τῆσ πόλεωσ συμφορὰσ ἀσμένωσ εἶδον·

ὑπὲρ ἁπάντων δὲ καὶ <τῶν> ἰδίων καὶ τῶν δημοσίων οὕτωσ ἡγοῦμαί μοι πεπολιτεῦσθαι καὶ ὑμᾶσ εἰδέναι, ὥστε οὐδὲν δεῖν με ἀπολογήσασθαι περὶ αὐτῶν. δέομαι οὖν ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὴν αὐτὴν νῦν περὶ ἐμοῦ γνώμην ἔχειν ἥνπερ καὶ ἐν τῷ τέωσ χρόνῳ, καὶ μὴ μόνον τῶν δημοσίων λῃτουργιῶν μεμνῆσθαι, ἀλλὰ τῶν ἰδίων ἐπιτηδευμάτων ἐνθυμεῖσθαι, ἡγουμένουσ ταύτην εἶναι τὴν λῃτουργίαν ἐπιπονωτάτην, διὰ τέλουσ τὸν πάντα χρόνον κόσμιον εἶναι καὶ σώφρονα καὶ μήθ’ ὑφ’ ἡδονῆσ ἡττηθῆναι μήθ’ ὑπὸ κέρδουσ ἐπαρθῆναι, ἀλλὰ τοιοῦτον παρασχεῖν ἑαυτὸν ὥστε μηδένα τῶν πολιτῶν μήτε μέμψασθαι μήτε δίκην τολμῆσαι προσκαλέσασθαι.

οὔκουν ἄξιον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πειθομένουσ κατηγόροισ τοιούτοισ ἐμοῦ καταψηφίσασθαι, οἳ περὶ ἀσεβείασ μὲν ἀγωνιζόμενοι τηλικοῦτοι γεγόνασιν, οὐκ ἂν δυνάμενοι δ’ ὑπὲρ τῶν σφετέρων ἁμαρτημάτων ἀπολογήσασθαι ἑτέρων κατηγορεῖν τολμῶσι.

καὶ ὧν Κινησίασ οὕτω διακείμενοσ πλείουσ στρατείασ ἐστράτευται, οὗτοι περὶ τῶν τῆσ πόλεωσ ἀγανακτοῦσι. καὶ ἐξ ὧν μὲν ἡ πόλισ εὐδαίμων ἔσται, οὐ συμβάλλονται, πάντα δὲ ποιοῦσιν ὅπωσ ὑμεῖσ τοῖσ εὖ πεποιηκόσιν ὀργισθήσεσθε. οὗτοι μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐν τῷ δήμῳ κατείποιεν ὑμῖν τὰ σφέτερ’ αὐτῶν ἐπιτηδεύματα·

οὐ γὰρ ἂν ἔχοιμι ὅ τι τούτου μεῖζον αὐτοῖσ εὐξαίμην κακόν· ἐγὼ δ’ ὑμῶν δέομαι καὶ ἱκετεύω καὶ ἀντιβολῶ μὴ καταγνῶναι δωροδοκίαν ἐμοῦ, μηδ’ ἡγήσασθαι τοσαῦτα χρήματα εἶναι, <δι’> ἃ ἐγὼ βουληθείην ἄν τι κακὸν τῇ πόλει γενέσθαι. μαινοίμην γὰρ <ἄν>, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ τὴν μὲν πατρῴαν οὐσίαν φιλοτιμούμενοσ εἰσ ὑμᾶσ ἀναλίσκοιμι, ἐπὶ δὲ τῷ τῆσ πόλεωσ κακῷ παρὰ τῶν ἄλλων δωροδοκοίην.

ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐκ οἶδ’ οὕστινασ ἢ ὑμᾶσ ἐβουλήθην περὶ ἐμοῦ δικαστὰσ γενέσθαι, εἴπερ χρὴ τοὺσ εὖ πεπονθότασ περὶ τῶν εὖ πεποιηκότων εὔχεσθαι τὴν ψῆφον φέρειν. καὶ μὲν δή, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐπιθυμῶ γὰρ καὶ τούτων μνησθῆναι οὐδεπώποτε λῃτουργεῖν ὑπὲρ ὑμῶν δέον <δεινὸν ἡγούμην>, εἰ τοσούτῳ πενεστέρουσ τοὺσ παῖδασ καταλείψω, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον εἰ μὴ προθύμωσ ποιήσω τὰ προσταχθέντα·

οὐδ’ εἴ ποτε κινδυνεύσειν ἐν ταῖσ ναυμαχίαισ μέλλοιμι, οὐδεπώποτ’ ἠλέησα οὐδ’ ἐδάκρυσα οὐδ’ ἐμνήσθην γυναικὸσ οὐδὲ παίδων τῶν ἐμαυτοῦ, οὐδ’ ἡγούμην δεινὸν εἶναι εἰ τελευτήσασ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ τὸν βίον ὀρφανοὺσ καὶ πατρὸσ ἀπεστερημένουσ αὐτοὺσ καταλείψω, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον εἰ σωθεὶσ αἰσχρῶσ ὀνείδη καὶ ἐμαυτῷ καὶ ἐκείνοισ περιάψω.

ἀνθ’ ὧν ὑμᾶσ ἀπαιτῶ νῦν τὴν χάριν, καὶ ἀξιῶ, ἐν τοῖσ κινδύνοισ ἐμοῦ τοιαύτην περὶ ὑμῶν γνώμην ἔχοντοσ, ὑμᾶσ νυνὶ ἐν τῷ θαρραλέῳ ὄντασ ἐμὲ καὶ τοὺσ παῖδασ τούτουσ περὶ πολλοῦ ποιήσασθαι, ἡγουμένουσ ἡμῖν μὲν δεινὸν ὑμῖν δὲ αἰσχρὸν εἶναι, εἰ ἀναγκασθησόμεθα ἐπὶ τοιαύταισ αἰτίαισ ἄτιμοι γενέσθαι, ἢ στερηθέντεσ τῶν ὑπαρχόντων πένητεσ εἶναι καὶ πολλῶν ἐνδεεῖσ ὄντεσ περιιέναι, ἀνάξια μὲν ἡμῶν αὐτῶν πεπονθότεσ, ἀνάξια δὲ τῶν εἰσ ὑμᾶσ ὑπηργμένων.

μηδαμῶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί· ἀλλ’ ἀποψηφισάμενοι τοιούτοισ ἡμῖν χρῆσθε πολίταισ οἱοίσπερ ἐν τῷ πρόσθεν χρόνῳ.

상위

Lysias (리시아스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION