헬라어 문장 검색 - Λψσιασ́Σπεεξηέ07́

(리시아스, Speeches, Ἀρεοπαγιτικὸσ περὶ τοῦ σηκοῦ ἀπολογία)

πρότερον μέν, ὦ βουλή, ἐνόμιζον ἐξεῖναι τῷ βουλομένῳ, ἡσυχίαν ἄγοντι, μήτε δίκασ ἔχειν μήτε πράγματα· νυνὶ δὲ οὕτωσ ἀπροσδοκήτωσ αἰτίαισ καὶ πονηροῖσ συκοφάνταισ περιπέπτωκα, ὥστ’ εἴ πωσ οἱο͂́ν τε, δοκεῖ μοι δεῖν καὶ τοὺσ μὴ γεγονότασ ἤδη δεδιέναι περὶ τῶν μελλόντων ἔσεσθαι· διὰ γὰρ τοὺσ τοιούτουσ οἱ κίνδυνοι οἱ κοινοὶ γίγνονται καὶ τοῖσ μηδὲν ἀδικοῦσι καὶ τοῖσ πολλὰ ἡμαρτηκόσιν. οὕτω δ’ ἄποροσ ὁ ἀγών μοι καθέστηκεν, ὥστε ἀπεγράφην τὸ μὲν πρῶτον ἐλάαν ἐκ τῆσ γῆσ ἀφανίζειν, καὶ πρὸσ τοὺσ ἐωνημένουσ τοὺσ καρποὺσ τῶν μορίων πυνθανόμενοι προσῇσαν·

ἐπειδὴ δ’ ἐκ τούτου τοῦ τρόπου ἀδικοῦντά με οὐδὲν εὑρεῖν ἐδυνήθησαν, νυνί με σηκόν <φασιν> ἀφανίζειν, ἡγούμενοι ἐμοὶ μὲν ταύτην τὴν αἰτίαν ἀπορωτάτην εἶναι ἀπελέγξαι, αὐτοῖσ δὲ ἐξεῖναι μᾶλλον ὅ τι ἂν βούλωνται λέγειν. καὶ δεῖ με, περὶ ὧν οὗτοσ ἐπιβεβουλευκὼσ ἥκει, ἅμ’ ὑμῖν τοῖσ διαγνωσομένοισ περὶ τοῦ πράγματοσ ἀκούσαντα καὶ περὶ τῆσ πατρίδοσ καὶ περὶ τῆσ οὐσίασ ἀγωνίσασθαι.

ὅμωσ δὲ πειράσομαι ἐξ ἀρχῆσ ὑμᾶσ διδάξαι. ἦν μὲν γὰρ τοῦτο Πεισάνδρου τὸ χωρίον, δημευθέντων δὲ τῶν ὄντων ἐκείνου Ἀπολλόδωροσ ὁ Μεγαρεὺσ δωρειὰν παρὰ τοῦ δήμου λαβὼν τὸν μὲν ἄλλον χρόνον ἐγεώργει, ὀλίγῳ δὲ πρὸ τῶν τριάκοντα Ἀντικλῆσ παρ’ αὐτοῦ πριάμενοσ ἐξεμίσθωσεν·

ἐγὼ δὲ παρ’ Ἀντικλέουσ εἰρήνησ οὔσησ ὠνοῦμαι. ἡγοῦμαι τοίνυν, ὦ βουλή, ἐμὸν ἔργον ἀποδεῖξαι ὡσ ἐπειδὴ τὸ χωρίον ἐκτησάμην, οὔτ’ ἐλάα οὔτε σηκὸσ ἐνῆν ἐν αὐτῷ.

νομίζω γὰρ τοῦ μὲν προτέρου χρόνου, οὐδ’ εἰ πάλαι ἐνῆσαν μορίαι, οὐκ ἂν δικαίωσ ζημιοῦσθαι· εἰ γὰρ μὴ δι’ ἡμᾶσ εἰσιν ἠφανισμέναι, οὐδὲν προσήκει περὶ τῶν ἀλλοτρίων ἁμαρτημάτων ὡσ ἀδικοῦντασ κινδυνεύειν. πάντεσ γὰρ ἐπίστασθε ὅτι <ὁ> πόλεμοσ καὶ ἄλλων πολλῶν αἴτιοσ κακῶν γεγένηται, καὶ τὰ μὲν πόρρω ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἐτέμνετο, τὰ δ’ ἐγγὺσ ὑπὸ τῶν φίλων διηρπάζετο·

ὥστε πῶσ ἂν δικαίωσ ὑπὲρ τῶν <τότε> τῇ πόλει γεγενημένων συμφορῶν ἐγὼ νυνὶ δίκην διδοίην; ἄλλωσ τε καὶ τοῦτο τὸ χωρίον ἐν τῷ πολέμῳ δημευθὲν ἄπρατον ἦν πλεῖν ἢ τρία ἔτη.

οὐ θαυμαστὸν δ’ εἰ τότε τὰσ μορίασ ἐξέκοπτον, ἐν ᾧ οὐδὲ τὰ ἡμέτερ’ αὐτῶν φυλάττειν ἐδυνάμεθα. ἐπίστασθε δέ, ὦ βουλή, ὅσοι μάλιστα τῶν τοιούτων ἐπιμελεῖσθε, πολλὰ ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ δασέα ὄντα ἰδίαισ καὶ μορίαισ ἐλάαισ, ὧν νῦν τὰ πολλὰ ἐκκέκοπται καὶ ἡ γῆ ψιλὴ γεγένηται· καὶ τῶν αὐτῶν καὶ ἐν τῇ εἰρήνῃ καὶ ἐν τῷ πολέμῳ κεκτημένων οὐκ ἀξιοῦτε παρ’ αὐτῶν, ἑτέρων ἐκκοψάντων, δίκην λαμβάνειν. καίτοι εἰ τοὺσ διὰ παντὸσ τοῦ χρόνου γεωργοῦντασ τῆσ αἰτίασ ἀφίετε, ἦ που χρὴ τούσ γ’ ἐν τῇ εἰρήνῃ πριαμένουσ ἀφ’ ὑμῶν ἀζημίουσ γενέσθαι.

ἀλλὰ γάρ, ὦ βουλή, περὶ μὲν τῶν πρότερον γεγενημένων πολλὰ ἔχων εἰπεῖν ἱκανὰ νομίζω τὰ εἰρημένα·

ἐπειδὴ δ’ ἐγὼ παρέλαβον τὸ χωρίον, πρὶν ἡμέρασ πέντε γενέσθαι, ἀπεμίσθωσα Καλλιστράτῳ, ἐπὶ Πυθοδώρου ἄρχοντοσ· ὃσ δύο ἔτη ἐγεώργησεν, οὔτε ἰδίαν ἐλάαν οὔτε μορίαν οὔτε σηκὸν παραλαβών.

τρίτῳ δὲ ἔτει Δημήτριοσ οὑτοσὶ εἰργάσατο ἐνιαυτόν· τῷ δὲ τετάρτῳ Ἀλκίᾳ Ἀντισθένουσ ἀπελευθέρῳ ἐμίσθωσα, ὃσ τέθνηκε· κᾆτα τρία ἔτη ὁμοίωσ καὶ Πρωτέασ ἐμισθώσατο. καί μοι δεῦρ’ ἴτε, μάρτυρεσ. Μάρτυρεσ ἐπειδὴ τοίνυν ὁ χρόνοσ οὗτοσ ἐξήκει, αὐτὸσ γεωργῶ. φησὶ δὲ ὁ κατήγοροσ ἐπὶ Σουνιάδου ἄρχοντοσ σηκὸν ὑπ’ ἐμοῦ ἐκκεκόφθαι. ὑμῖν δὲ μεμαρτυρήκασιν οἱ πρότερον ἐργαζόμενοι καὶ πολλὰ ἔτη παρ’ ἐμοῦ μεμισθωμένοι μὴ εἶναι σηκὸν ἐν τῷ χωρίῳ.

καίτοι πῶσ ἄν τισ φανερώτερον ἐξελέγξειε ψευδόμενον τὸν κατήγορον; οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε, ἃ πρότερον μὴ ἦν, ταῦτα τὸν ὕστερον ἐργαζόμενον ἀφανίζειν. ἐγὼ τοίνυν, ὦ βουλή, ἐν μὲν τῷ τέωσ χρόνῳ, ὅσοι με φάσκοιεν δεινὸν εἶναι καὶ ἀκριβῆ καὶ οὐδὲν ἂν εἰκῇ καὶ ἀλογίστωσ ποιῆσαι, ἠγανάκτουν ἄν, ἡγούμενοσ μᾶλλον λέγεσθαι <ἢ> ὥσ μοι προσῆκε·

νῦν δὲ πάντασ ἂν ὑμᾶσ βουλοίμην περὶ ἐμοῦ ταύτην τὴν γνώμην ἔχειν, ἵνα ἡγῆσθέ με σκοπεῖν <ἄν>, εἴπερ τοιούτοισ ἔργοισ ἐπεχείρουν, καὶ ὅ τι κέρδοσ ἐγίγνετο <τῷ> ἀφανίσαντι καὶ ἥτισ ζημία περιποιήσαντι, καὶ τί ἂν λαθὼν διεπραξάμην καὶ τί ἂν φανερὸσ γενόμενοσ ὑφ’ ὑμῶν ἔπασχον. πάντεσ γὰρ ἄνθρωποι τὰ τοιαῦτα οὐχ ὕβρεωσ ἀλλὰ κέρδουσ ἕνεκα ποιοῦσι, καὶ ὑμᾶσ εἰκὸσ οὕτω σκοπεῖν, καὶ τοὺσ ἀντιδίκουσ ἐκ τούτων τὰσ κατηγορίασ ποιεῖσθαι, ἀποφαίνοντασ ἥτισ ὠφέλεια τοῖσ ἀδικήσασιν ἐγίγνετο.

οὗτοσ μέντοι οὐκ ἂν ἔχοι ἀποδεῖξαι οὔθ’ ὡσ ὑπὸ πενίασ ἠναγκάσθην τοιούτοισ ἔργοισ ἐπιχειρεῖν, οὔθ’ ὡσ τὸ χωρίον μοι διεφθείρετο τοῦ σηκοῦ ὄντοσ, οὔθ’ ὡσ ἀμπέλοισ ἐμποδὼν ἦν, οὔθ’ ὡσ οἰκίασ ἐγγύσ, οὔθ’ ὡσ ἐγὼ ἄπειροσ τῶν παρ’ ὑμῖν κινδύνων.

<ἐγὼ δ’> εἴ τι τοιοῦτον ἔπραττον, πολλὰσ ἂν καὶ μεγάλασ ἐμαυτῷ ζημίασ γενομένασ ἀποφήναιμι·

ὃσ πρῶτον μὲν μεθ’ ἡμέραν ἐξέκοπτον τὸν σηκόν, ὥσπερ οὐ πάντασ λαθεῖν δέον, ἀλλὰ πάντασ Ἀθηναίουσ εἰδέναι. καὶ εἰ μὲν αἰσχρὸν ἦν μόνον τὸ πρᾶγμα, ἴσωσ ἄν τισ τῶν παριόντων ἠμέλησε· νῦν δ’ οὐ περὶ αἰσχύνησ ἀλλὰ τῆσ μεγίστησ ζημίασ ἐκινδύνευον. πῶσ δ’ οὐκ ἂν ἦ ἀθλιώτατοσ ἀνθρώπων ἁπάντων, εἰ τοὺσ ἐμαυτοῦ θεράποντασ μηκέτι δούλουσ ἔμελλον ἕξειν ἀλλὰ δεσπότασ τὸν λοιπὸν βίον, τοιοῦτον ἔργον συνειδότασ;

ὥστε εἰ καὶ τὰ μέγιστα εἰσ ἐμὲ ἐξημάρτανον, οὐκ ἂν οἱο͂́ν τε ἦν δίκην με παρ’ αὐτῶν λαμβάνειν· εὖ γὰρ ἂν ᾔδη ὅτι ἐπ’ ἐκείνοισ ἦν καὶ ἐμὲ τιμωρήσασθαι καὶ αὐτοῖσ μηνύσασιν ἐλευθέροισ γενέσθαι. ἔτι τοίνυν, εἰ τῶν οἰκετῶν παρέστη μοι μηδὲν φροντίζειν, πῶσ ἂν ἐτόλμησα τοσούτων μεμισθωμένων καὶ ἁπάντων συνειδότων ἀφανίσαι τὸν σηκὸν βραχέοσ μὲν κέρδουσ ἕνεκα, προθεσμίασ δὲ οὐδεμιᾶσ οὔσησ τῷ κινδύνῳ τοῖσ εἰργασμένοισ ἅπασι τὸ χωρίον ὁμοίωσ προσῆκον εἶναι σῶν τὸν σηκόν ἵν’, εἴ τισ αὐτοὺσ ᾐτιᾶτο, εἶχον ἀνενεγκεῖν ὅτῳ παρέδοσαν;

νῦν δὲ καὶ ἐμὲ ἀπολύσαντεσ φαίνονται, καὶ σφᾶσ αὐτούσ, εἴπερ ψεύδονται, μετόχουσ τῆσ αἰτίασ καθιστάντεσ. εἰ τοίνυν καὶ ταῦτα παρεσκευασάμην, πῶσ ἂν οἱο͂́σ τ’ ἦ πάντασ πεῖσαι τοὺσ παριόντασ, ἢ τοὺσ γείτονασ, οἳ οὐ μόνον ἀλλήλων ταῦτ’ ἴσασιν ἃ πᾶσιν ὁρᾶν ἔξεστιν, ἀλλὰ καὶ περὶ ὧν ἀποκρυπτόμεθα μηδένα εἰδέναι, καὶ περὶ ἐκείνων πυνθάνονται;

ἐμοὶ τοίνυν τούτων οἱ μὲν φίλοι οἱ δὲ διάφοροι περὶ τῶν ἐμῶν τυγχάνουσιν ὄντεσ· οὓσ ἐχρῆν τοῦτον παρασχέσθαι μάρτυρασ, καὶ μὴ μόνον οὕτωσ τολμηρὰσ κατηγορίασ ποιεῖσθαι·

ὅσ φησιν ὡσ ἐγὼ μὲν παρειστήκη, οἱ δ’ οἰκέται ἐξέτεμνον τὰ πρέμνα, ἀναθέμενοσ δὲ ὁ βοηλάτησ ὤχετο ἀπάγων τὰ ξύλα. καίτοι, ὦ Νικόμαχε, χρῆν σε τότε καὶ παρακαλεῖν τοὺσ παρόντασ μάρτυρασ, καὶ φανερὸν ποιεῖν τὸ πρᾶγμα·

καὶ ἐμοὶ μὲν οὐδεμίαν ἂν ἀπολογίαν ὑπέλιπεσ, αὐτὸσ δέ, εἰ μέν σοι ἐχθρὸσ ἦ, ἐν τούτῳ τῷ τρόπῳ ἦσθα ἄν με τετιμωρημένοσ, εἰ δὲ τῆσ πόλεωσ ἕνεκα ἔραττεσ, οὕτωσ ἐξελέγξασ οὐκ ἂν ἐδόκεισ εἶναι συκοφάντησ, εἰ δὲ κερδαίνειν ἐβούλου, τότ’ ἂν πλεῖστον ἔλαβεσ· φανεροῦ γὰρ ὄντοσ τοῦ πράγματοσ οὐδεμίαν ἄλλην ἡγούμην ἂν εἶναί μοι σωτηρίαν ἢ σὲ πεῖσαι.

τούτων τοίνυν οὐδὲν ποιήσασ διὰ τοὺσ σοὺσ λόγουσ ἀξιοῖσ με ἀπολέσθαι, καὶ κατηγορεῖσ ὡσ ὑπὸ τῆσ ἐμῆσ δυνάμεωσ καὶ τῶν ἐμῶν χρημάτων οὐδεὶσ ἐθέλει σοι μαρτυρεῖν. καίτοι εἰ <ὅτε> φῄσ μ’ ἰδεῖν τὴν μορίαν ἀφανίζοντα τοὺσ ἐννέα ἄρχοντασ ἐπήγαγεσ ἢ ἄλλουσ τινὰσ τῶν ἐξ Ἀρείου πάγου, οὐκ ἂν ἑτέρων ἔδει σοι μαρτύρων·

οὕτω γὰρ ἄν σοι συνῄδεσαν ἀληθῆ λέγοντι, οἵπερ καὶ διαγιγνώσκειν ἔμελλον περὶ τοῦ πράγματοσ. δεινότατα οὖν πάσχω·

ὃσ εἰ μὲν παρέσχετο μάρτυρασ, τούτοισ ἂν ἠξίου πιστεύειν, ἐπειδὴ δὲ οὐκ εἰσὶν αὐτῷ ἐμοὶ καὶ ταύτην τὴν ζημίαν οἰέται χρῆναι γενέσθαι. καὶ τούτου μὲν οὐ θαυμάζω· οὐ γὰρ δήπου συκοφαντῶν ἅμα τοιούτων τε λόγων ἀπορήσει καὶ μαρτύρων· ὑμᾶσ δ’ οὐκ ἀξιῶ τὴν αὐτὴν τούτῳ γνώμην ἔχειν. ἐπίστασθε γὰρ ἐν τῷ πεδίῳ πολλὰσ μορίασ οὔσασ καὶ πυρκαϊὰσ ἐν τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ ἐμοῖσ χωρίοισ, ἅσ, εἴπερ ἐπεθύμουν, πολὺ ἦν ἀσφαλέστερον καὶ ἀφανίσαι καὶ ἐκκόψαι καὶ ἐπεργάσασθαι, ὅσῳπερ ἧττον τὸ ἀδίκημα πολλῶν οὐσῶν ἔμελλε δῆλον ἔσεσθαι.

νῦν δ’ οὕτωσ αὐτὰσ περὶ πολλοῦ ποιοῦμαι ὥσπερ <καὶ τὴν πατρίδα> καὶ τὴν ἄλλην οὐσίαν, ἡγούμενοσ περὶ ἀμφοτέρων τούτων εἶναί μοι τὸν κίνδυνον.

αὐτοὺσ τοίνυν ὑμᾶσ τούτων μάρτυρασ παρέξομαι, ἐπιμελουμένουσ μὲν ἑκάστου μηνόσ, ἐπιγνώμονασ δὲ πέμποντασ καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτόν· ὧν οὐδεὶσ πώποτ’ ἐζημίωσέ μ’ ὡσ ἐργαζόμενον τὰ περὶ τὰσ μορίασ χωρία. καίτοι οὐ δήπου τὰσ μὲν μικρὰσ ζημίασ οὕτω περὶ πολλοῦ ποιοῦμαι, τοὺσ δὲ περὶ τοῦ σώματοσ κινδύνουσ οὕτω περὶ οὐδενὸσ ἡγοῦμαι·

καὶ τὰσ μὲν πολλὰσ ἐλάασ, εἰσ ἃσ ἐξῆν μᾶλλον ἐξαμαρτάνειν, οὕτω θεραπεύων φαίνομαι, τὴν δὲ μορίαν, ἣν οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἦν λαθεῖν ἐξορύξαντα, ὡσ ἀφανίζων νυνὶ κρίνομαι. πότερον δέ μοι κρεῖττον ἦν, ὦ βουλή, δημοκρατίασ οὔσησ παρανομεῖν ἢ ἐπὶ τῶν τριάκοντα;

καὶ οὐ λέγω ὡσ τότε δυνάμενοσ ἢ ὡσ νῦν διαβεβλημένοσ, ἀλλ’ ὡσ τῷ βουλομένῳ τότε μᾶλλον ἐξὸν ἀδικεῖν ἢ νυνί. ἐγὼ τοίνυν οὐδ’ ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ οὔτε τοιοῦτον οὔτε ἄλλο οὐδὲν κακὸν ποιήσασ φανήσομαι. πῶσ δ’ ἄν, εἰ μὴ πάντων ἀνθρώπων ἐμαυτῷ κακονούστατοσ ἦ, ὑμῶν οὕτωσ ἐπιμελουμένων ἐκ τούτου τὴν μορίαν ἀφανίζειν ἐπεχείρησα τοῦ χωρίου, ἐν ᾧ δένδρον μὲν οὐδὲ ἕν ἐστι, μιᾶσ δὲ ἐλάασ σηκόσ, ὡσ οὗτόσ φησιν, ἦν, κυκλόθεν δὲ ὁδὸσ περιέχει, ἀμφοτέρωθεν δὲ γείτονεσ περιοικοῦσιν, ἀέρκτον δὲ καὶ πανταχόθεν κάτοπτόν ἐστιν;

ὥστε τίσ ἂν ἀπετόλμησε, τούτων οὕτωσ ἐχόντων, ἐπιχειρῆσαι τοιούτῳ πράγματι; οἷσ ὑπὸ τῆσ πόλεωσ τὸν ἅπαντα χρόνον προστέτακται τῶν μορίων ἐλαῶν ἐπιμελεῖσθαι, μήθ’ ὡσ ἐπεργαζόμενον πώποτε ζημιῶσαί <με> μήθ’ ὡσ ἀφανίσαντα εἰσ κίνδυνον καταστῆσαι, τοῦτον δ’ ὃσ οὔτε γεωργῶν ἐγγὺσ τυγχάνει οὔτ’ ἐπιμελητὴσ ᾑρημένοσ οὔθ’ ἡλικίαν ἔχων εἰδέναι περὶ τῶν τοιούτων, ἀπογράψαι με ἐκ γῆσ μορίαν ἀφανίζειν.

ἐγὼ τοίνυν δέομαι ὑμῶν μὴ τοὺσ τοιούτουσ λόγουσ πιστοτέρουσ ἡγήσασθαι τῶν ἔργων, μηδὲ περὶ ὧν αὐτοὶ σύνιστε, τοιαῦτ’ ἀνασχέσθαι τῶν ἐμῶν ἐχθρῶν λεγόντων, ἐνθυμουμένουσ καὶ ἐκ τῶν εἰρημένων καὶ ἐκ τῆσ ἄλλησ πολιτείασ.

ἐγὼ γὰρ τὰ ἐμοὶ προστεταγμένα ἅπαντα προθυμότερον πεποίηκα <ἢ> ὡσ ὑπὸ τῆσ πόλεωσ ἠναγκαζόμην, καὶ τριηραρχῶν καὶ εἰσφορὰσ εἰσφέρων καὶ χορηγῶν καὶ τἆλλα λῃτουργῶν οὐδενὸσ ἧττον πολυτελῶσ τῶν πολιτῶν.

καίτοι ταῦτα μὲν μετρίωσ ποιῶν ἀλλὰ μὴ προθύμωσ οὔτ’ ἂν περὶ φυγῆσ οὔτ’ ἂν περὶ τῆσ ἄλλησ οὐσίασ ἠγωνιζόμην, πλείω δ’ ἂν ἐκεκτήμην, οὐδὲν ἀδικῶν οὐδ’ ἐπικίνδυνον ἐμαυτῷ καταστήσασ τὸν βίον·

ταῦτα δὲ πράξασ, ἃ οὗτόσ μου κατηγορεῖ, ἐκέρδαινον μὲν οὐδέν, ἐμαυτὸν δ’ εἰσ κίνδυνον καθίστην. καίτοι πάντεσ ἂν ὁμολογήσαιτε δικαιότερον εἶναι τοῖσ μεγάλοισ χρῆσθαι τεκμηρίοισ περὶ τῶν μεγάλων, καὶ πιστότερα ἡγεῖσθαι περὶ ὧν ἅπασα ἡ πόλισ μαρτυρεῖ, μᾶλλον ἢ περὶ ὧν μόνοσ οὗτοσ κατηγορεῖ.

ἔτι τοίνυν, ὦ βουλή, ἐκ τῶν ἄλλων σκέψασθε.

μάρτυρασ γὰρ ἔχων αὐτῷ προσῆλθον, λέγων ὅτι μοι πάντεσ <ἔτι> εἰσὶν οἱ θεράποντεσ, οὓσ ἐκεκτήμην ἐπειδὴ παρέλαβον τὸ χωρίον, καὶ ἕτοιμόσ εἰμι, εἴ τινα βούλοιτο, παραδοῦναι βασανίζειν, ἡγούμενοσ οὕτωσ ἂν τὸν ἔλεγχον ἰσχυρότερον γενέσθαι τῶν τούτου λόγων καὶ τῶν ἔργων τῶν ἐμῶν. οὗτοσ δ’ οὐκ ἤθελεν, οὐδὲν φάσκων πιστὸν εἶναι τοῖσ θεράπουσιν. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ <θαυμαστὸν εἶναι, εἰ περὶ αὑτῶν μὲν οἱ βασανιζόμενοι κατηγοροῦσιν, εὖ εἰδότεσ ὅτι ἀποθανοῦνται, περὶ δὲ τῶν δεσποτῶν, οἷσ πεφύκασι κακονούστατοι, μᾶλλον ἂν ἕλοιντο ἀνέχεσθαι βασανιζόμενοι ἢ κατειπόντεσ ἀπηλλάχθαι τῶν παρόντων κακῶν.

καὶ μὲν δή, ὦ βουλή, φανερὸν οἶμαι εἶναι πᾶσιν ὅτι, εἰ Νικομάχου ἐξαιτοῦντοσ τοὺσ ἀνθρώπουσ μὴ παρεδίδουν, ἐδόκουν ἂν ἐμαυτῷ συνειδέναι·

ἐπειδὴ τοίνυν ἐμοῦ παραδιδόντοσ οὗτοσ παραλαβεῖν οὐκ ἤθελε, δίκαιον καὶ περὶ τούτου τὴν αὐτὴν γνώμην σχεῖν, ἄλλωσ τε καὶ τοῦ κινδύνου οὐκ ἴσου ἀμφοτέροισ ὄντοσ. περὶ ἐμοῦ μὲν γὰρ εἰ ἔλεγον ἃ οὗτοσ ἐβούλετο, οὐδ’ ἂν ἀπολογήσασθαί μοι ἐξεγένετο·

τούτῳ δ’ εἰ μὴ ὡμολόγουν, οὐδεμιᾷ ζημίᾳ ἔνοχοσ ἦν. ὥστε πολὺ μᾶλλον τοῦτον παραλαμβάνειν ἐχρῆν ἢ ἐμὲ παραδοῦναι προσῆκεν. ἐγὼ τοίνυν εἰσ τοῦτο προθυμίασ ἀφικόμην, ἡγούμενοσ μετ’ ἐμοῦ εἶναι καὶ ἐκ βασάνων καὶ ἐκ μαρτύρων καὶ ἐκ τεκμηρίων ὑμᾶσ περὶ τοῦ πράγματοσ τἀληθῆ πυθέσθαι. ἐνθυμεῖσθαι δὲ χρή, ὦ βουλή, ποτέροισ χρὴ πιστεύειν μᾶλλον, οἷσ πολλοὶ μεμαρτυρήκασιν ἢ ᾧ μηδεὶσ τετόλμηκε, καὶ πότερον εἰκὸσ μᾶλλον τοῦτον ἀκινδύνωσ ψεύδεσθαι ἢ μετὰ τοσούτου κινδύνου τοιοῦτον ἐμὲ ἔργον ἐργάσασθαι, καὶ πότερον οἰέσθε αὐτὸν ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ βοηθεῖν ἢ συκοφαντοῦντα αἰτιάσασθαι.

ἐγὼ μὲν <γὰρ> ὑμᾶσ ἡγοῦμαι νομίζειν ὅτι Νικόμαχοσ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν πεισθεὶσ τῶν ἐμῶν τοῦτον τὸν ἀγῶνα ἀγωνίζεται, οὐχ ὡσ ἀδικοῦντα ἐλπίζων ἀποδείξειν, ἀλλ’ ὡσ ἀργύριον παρ’ ἐμοῦ λήψεσθαι προσδοκῶν.

ὅσῳ γὰρ <οἱ> τοιοῦτοί εἰσιν ἐπαιτιώτατοι καὶ ἀπορώτατοι τῶν κινδύνων, τοσούτῳ πάντεσ αὐτοὺσ φεύγουσι μάλιστα. ἐγὼ δέ, ὦ βουλή, οὐκ ἠξίουν, ἀλλ’ ἐπειδήπερ με ᾐτιάσατο, παρέσχον ἐμαυτὸν ὅ τι βούλεσθε χρῆσθαι, καὶ τούτου ἕνεκα τοῦ κινδύνου οὐδενὶ ἐγὼ τῶν ἐχθρῶν διηλλάγην, οἳ ἐμὲ ἥδιον κακῶσ λέγουσιν ἢ σφᾶσ αὐτοὺσ ἐπαινοῦσι.

καὶ φανερῶσ μὲν οὐδεὶσ πώποτε ἐμὲ αὐτὸσ ἐπεχείρησε ποιῆσαι κακὸν οὐδέν, τοιούτουσ δὲ ἐπιπέμπουσί μοι, οἷσ ὑμεῖσ οὐκ ἂν δικαίωσ πιστεύοιτε. εἰ φυγὰσ ἀδίκωσ καταστήσομαι, ἄπαισ μὲν ὢν καὶ μόνοσ, ἐρήμου δὲ τοῦ οἴκου γενομένου, μητρὸσ δὲ πάντων ἐνδεοῦσ <οὔσησ>, πατρίδοσ δὲ τοιαύτησ ἐπ’ αἰσχίσταισ στερηθεὶσ αἰτίαισ, πολλὰσ μὲν ναυμαχίασ ὑπὲρ αὐτῆσ νεναυμαχηκώσ, πολλὰσ δὲ μάχασ μεμαχημένοσ, κόσμιον δ’ ἐμαυτὸν καὶ ἐν δημοκρατίᾳ καὶ ἐν ὀλιγαρχίᾳ παρασχών.

ἀλλὰ γάρ, ὦ βουλή, ταῦτα μὲν ἐνθάδε οὐκ οἶδ’ ὅ τι δεῖ λέγειν·

ἀπέδειξα δ’ ὑμῖν ὡσ οὐκ ἐνῆν σηκὸσ ἐν τῷ χωρίῳ, καὶ μάρτυρασ παρεσχόμην καὶ τεκμήρια. καὶ μάρτυρα οὐδένα παρασχόμενοσ ἐκ τῶν λόγων ζητεῖ πιστὸσ γενέσθαι, ἐξὸν αὐτοῖσ ἔργοισ ἀδικοῦντα ἀποδεῖξαι, καὶ ἐμοῦ ἅπαντασ διδόντοσ τοὺσ θεράποντασ, οὕσ φησι παραγενέσθαι, παραλαβεῖν οὐκ ἤθελεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lysias, Speeches, Ἀρεοπαγιτικὸσ περὶ τοῦ σηκοῦ ἀπολογία

(리시아스, Speeches, Ἀρεοπαγιτικὸσ περὶ τοῦ σηκοῦ ἀπολογία)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION