χρήστης
1군 변화 명사; 남성
자동번역
로마알파벳 전사:
고전 발음: []
신약 발음: []
기본형:
χρήστης
χρήστου
형태분석:
χρηστ
(어간)
+
ης
(어미)
어원: gen. pl. xrh/stwn (not xrhstw=n, to distinguish it from the gen. pl. of xrhsto/s.)
뜻
- 대금업자, 채권자
- 채무자
- a creditor, usurer, dun
- a debtor
곡용 정보
1군 변화
위에 제시된 변화형은 규칙에 따라 생성된 것이며 일부 형태는 실제 사용여부가 입증되지 않았으니, 참고용으로만 사용하시길 바랍니다.
현재 일부 변화형의 강세가 잘못 표기되는 오류가 있어 수정 중에 있으니 유의하시길 바랍니다.
- τούτου δὲ γενομένου προσῄεσάν μοι οἱ χρῆσται οἷσ ὠφείλετο παρὰ τῷ Μίδᾳ καὶ οἱ πληρωταὶ τῶν ἐράνων καὶ διελέγοντό μοι· (Hyperides, Speeches, 9:2)
(히페레이데스, Speeches, 9:2)
- ἔτυχεν δὲ οὑτοσὶ ὀφείλων ἐπὶ τῇ νηὶ τῇ ἑαυτοῦ τετταράκοντα μνᾶσ, καὶ οἱ χρῆσται κατήπειγον αὐτὸν ἀπαιτοῦντεσ καὶ ἐνεβάτευον εἰσ τὴν ναῦν, εἰληφότεσ τῇ ὑπερημερίᾳ. (Demosthenes, Speeches 31-40, 8:2)
(데모스테네스, Speeches 31-40, 8:2)
- Τοῦ δ’ αὐτοῦ χρόνου κατὰ τὸ ἄστυ οἱ χρῆσται πρὸσ ἀλλήλουσ ἐστασίασαν, οἱ μὲν πράττοντεσ τὰ χρέα σὺν τόκοισ, νόμου τινὸσ παλαιοῦ διαγορεύοντοσ μὴ δανείζειν ἐπὶ τόκοισ ἢ ζημίαν τὸν οὕτω δανείσαντα προσοφλεῖν. (Appian, The Civil Wars, book 1, chapter 6 11:1)
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 6 11:1)
- χρησταί, καί τινα κοινὴν μανίαν ταύτην ‐’· (Lucian, Abdicatus, (no name) 31:7)
(루키아노스, Abdicatus, (no name) 31:7)
- κυανόχρωσ δ’ ἀμίασ ἐπὶ τοῖσ μέγασ, ὅσ τε θαλάσσησ πάσησ βένθεα οἶδε, Ποσειδάωνοσ ὑποδμώσ, καρῖδὲσ θ’, αἳ Ζηνὸσ Ὀλυμπίου εἰσὶν ἀοιδή,1 αἳ δὴ γήραι κυφαὶ ἔσαν, χρησταὶ δὲ πάσασθαι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 12 11:4)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 12 11:4)
- ὅθεν οὐ δεῖ παντάπασιν ἐκταπεινοῦν οὐδὲ καταβάλλειν τὴν φύσιν, ὡσ μηδὲν ἰσχυρὸν μηδὲ μόνιμον μηδ’ ὑπὲρ τὴν τύχην ἔχουσαν, ἀλλὰ τοὐναντίον εἰδότασ ὅτι μικρόν ἐστι μέροσ τοῦ ἀνθρώπου τὸ σαθρὸν καὶ ἐπίκηρον, ᾧ δέχεται τὴν τύχην, τῆσ δὲ βελτίονοσ μερίδοσ αὐτοὶ κρατοῦμεν, ἐν ᾗ τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν ἱδρυθέντα, δόξαι τε χρησταὶ καὶ μαθήματα καὶ λόγοι τελευτῶντεσ εἰσ ἀρετήν, ἀναφαίρετον ἔχουσι τὴν οὐσίαν καὶ ἀδιάφθορον, ἀνεκπλήκτουσ πρὸσ τὸ μέλλον εἶναι καὶ θαρραλέουσ, πρὸσ τὴν τύχην λέγοντασ, ἃ Σωκράτησ δοκῶν πρὸσ τοὺσ κατηγόρουσ λέγειν πρὸσ τοὺσ δικαστὰσ ἔλεγεν, ὡσ ἀποκτεῖναι μὲν Ἄνυτοσ καὶ Μέλητοσ δύνανται, βλάψαι δ’ οὐ δύνανται. (Plutarch, De tranquilitate animi, section 17 2:1)
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17 2:1)
- ἀλλὰ τοὐναντίον εἰδότασ, ὅτι μικρόν ἐστι μέροσ τοῦ ἀνθρώπου τὸ σαθρὸν καὶ τὸ ἐπίκηρον, ὃ δέχεται τὴν τύχην, τῆσ δὲ βελτίονοσ μερίδοσ αὐτοὶ κρατοῦμεν, ἐν ᾗ τὰ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν ἱδρυθέντα, δόξαι τε χρησταὶ καὶ μαθήματα καὶ λόγοι τελευτῶντεσ εἰσ ἀρετήν, ἀναφαίρετον ἔχουσι τὴν οὐσίαν καὶ ἀδιάφθορον, ἀηττήτουσ πρὸσ τὸ μέλλον εἶναι καὶ θαρραλέουσ, πρὸσ τὴν τύχην λέγοντασ, ἃ Σωκράτησ δοκῶν πρὸσ τοὺσ κατηγόρουσ λέγειν πρὸσ τοὺσ δικαστὰσ ἔλεγεν, ὡσ ἀποκτεῖναι μὲν Ἄνυτοσ καὶ Μέλητοσ δύνανται, βλάψαι δ’ οὐ δύνανται. (Plutarch, De tranquilitate animi, section 17 8:1)
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17 8:1)