Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συντυγχάνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συντυγχάνω συντεύξομαι συνέτυχον

Structure: συν (Prefix) + τυγχάν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to meet with, fall in with, meeting, the first that meets one, any one, what first comes to hand, anything common, mean, bad
  2. having like others met with
  3. to happen to, befall, to happen, fall out, if things go, it happened that . .

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συντυγχάνω συντυγχάνεις συντυγχάνει
Dual συντυγχάνετον συντυγχάνετον
Plural συντυγχάνομεν συντυγχάνετε συντυγχάνουσιν*
SubjunctiveSingular συντυγχάνω συντυγχάνῃς συντυγχάνῃ
Dual συντυγχάνητον συντυγχάνητον
Plural συντυγχάνωμεν συντυγχάνητε συντυγχάνωσιν*
OptativeSingular συντυγχάνοιμι συντυγχάνοις συντυγχάνοι
Dual συντυγχάνοιτον συντυγχανοίτην
Plural συντυγχάνοιμεν συντυγχάνοιτε συντυγχάνοιεν
ImperativeSingular συντύγχανε συντυγχανέτω
Dual συντυγχάνετον συντυγχανέτων
Plural συντυγχάνετε συντυγχανόντων, συντυγχανέτωσαν
Infinitive συντυγχάνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συντυγχανων συντυγχανοντος συντυγχανουσα συντυγχανουσης συντυγχανον συντυγχανοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συντυγχάνομαι συντυγχάνει, συντυγχάνῃ συντυγχάνεται
Dual συντυγχάνεσθον συντυγχάνεσθον
Plural συντυγχανόμεθα συντυγχάνεσθε συντυγχάνονται
SubjunctiveSingular συντυγχάνωμαι συντυγχάνῃ συντυγχάνηται
Dual συντυγχάνησθον συντυγχάνησθον
Plural συντυγχανώμεθα συντυγχάνησθε συντυγχάνωνται
OptativeSingular συντυγχανοίμην συντυγχάνοιο συντυγχάνοιτο
Dual συντυγχάνοισθον συντυγχανοίσθην
Plural συντυγχανοίμεθα συντυγχάνοισθε συντυγχάνοιντο
ImperativeSingular συντυγχάνου συντυγχανέσθω
Dual συντυγχάνεσθον συντυγχανέσθων
Plural συντυγχάνεσθε συντυγχανέσθων, συντυγχανέσθωσαν
Infinitive συντυγχάνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συντυγχανομενος συντυγχανομενου συντυγχανομενη συντυγχανομενης συντυγχανομενον συντυγχανομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συντεύξομαι συντεύξει, συντεύξῃ συντεύξεται
Dual συντεύξεσθον συντεύξεσθον
Plural συντευξόμεθα συντεύξεσθε συντεύξονται
OptativeSingular συντευξοίμην συντεύξοιο συντεύξοιτο
Dual συντεύξοισθον συντευξοίσθην
Plural συντευξοίμεθα συντεύξοισθε συντεύξοιντο
Infinitive συντεύξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συντευξομενος συντευξομενου συντευξομενη συντευξομενης συντευξομενον συντευξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνετύγχανον συνετύγχανες συνετύγχανεν*
Dual συνετυγχάνετον συνετυγχανέτην
Plural συνετυγχάνομεν συνετυγχάνετε συνετύγχανον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνετυγχανόμην συνετυγχάνου συνετυγχάνετο
Dual συνετυγχάνεσθον συνετυγχανέσθην
Plural συνετυγχανόμεθα συνετυγχάνεσθε συνετυγχάνοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνέτυχον συνέτυχες συνέτυχεν*
Dual συνετύχετον συνετυχέτην
Plural συνετύχομεν συνετύχετε συνέτυχον
ImperativeSingular συντύχε συντυχέτω
Dual συντύχετον συντυχέτων
Plural συντύχετε συντυχόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ταῦτ’ οὐκ ἐχρῆν ἀγνοεῖν τὸν Ἐρασίστρατον, εἴπερ κἂν ὄναρ ποτὲ τοῖσ ἐκ τοῦ περιπάτου συνέτυχεν, ὥσπερ οὖν οὐδὲ τὰ περὶ τῆσ γενέσεωσ τῶν χυμῶν, ὑπὲρ ὧν οὐδὲν ἔχων εἰπεῖν οὐδὲ μέχρι τοῦ μετρίου πιθανὸν οἰέται παρακρούεσθαι σκηπτόμενοσ, ὡσ οὐδὲ χρήσιμοσ ὅλωσ ἐστὶν ἡ τῶν τοιούτων ἐπίσκεψισ. (Galen, On the Natural Faculties., B, section 81)
  • ἃ τοίνυν ἐν τοῖσ Πλάτωνοσ γενεθλίοισ πέρυσι καὶ ἀκοῦσαι καὶ εἰπεῖν συνέτυχεν ἡμῖν, πρῶτα τοῦτο περιέχει τὸ βιβλίον. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 8, chapter 0 10:1)
  • ἀποροῦσι δέ σφισιν ὅ τι ὁ χρησμὸσ ἐθέλοι συνέτυχεν ἐλαύνων ἀνὴρ ἡμίονον, ὁ δὲ ἕτεροσ διέφθαρτο τῷ ἡμιόνῳ τῶν ὀφθαλμῶν· (Pausanias, Description of Greece, , chapter 3 7:3)
  • περὶ ὧν δὴ τὰ πάντα ἐπ’ ἀκριβὲσ διηγησάμενοσ ἐκθήσομαι καὶ τὰσ αἰτίασ, ἀφ’ ὧν αὐτοῖσ τὸ πάθοσ συνέτυχεν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 18 368:2)
  • καὶ Χαιρέᾳ μὲν τοιαύτη τελευτὴ τοῦ βίου συνέτυχεν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 19 311:2)

Synonyms

  1. to happen to

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION