Sense

1. hated, abominated, loathed, hateful, abominable, loathsome, bearing hatred or malice
2. hateful, wretched, miserable
3. to one's sorrow, miserably

Examples

• Ζεύσ τ’ ἔθελεν Κρονίδασ, τιμῶν Δαναοῦ γενεὰν καὶ διωξίπποιο Λυγκέοσ, παῦσαι στυγερῶν ἀχέων. (Bacchylides, , epinicians, ode 11 6:1)
• δυσφροσύναισι θεῶν, ὅτε σὸσ γόνοσ ἔκφυγεν Αἵδαν, ὃσ λεχέων στυγερῶν χάριν ὤλεσε πέργαμα Τροίασ· (Euripides, The Trojan Women, episode, strophe 39)
• ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον οὐ μόνον ἄδιψον, ὥσ φησιν Ἱπποκράτησ, ἐν δὲ λοιδορίαισ σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον δ’ Ἡράκλειον , εἴ γε κἀκεῖνοσ οὐδ’ ὅσσον μυίασ στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων οὔτι μὴν τούτου σεμνότερον καὶ κάλλιόν ἐστι, τοῦ λοιδοροῦντοσ ἐχθροῦ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣσ παρανηχομένουσ, οὐδ’ ἄλλη μείζων ἄσκησισ. (Plutarch, De capienda ex inimicis utilitate, chapter, section 8 4:1)
• ὄφελε πρότερον αἰθέρα δῦναι μέγαν ἢ τὸν πολύκοινον Αἵδαν κεῖνοσ ἁνήρ, ὃσ στυγερῶν ἔδειξεν ὅπλων Ἕλλασιν κοινὸν Ἄρη. (Sophocles, Ajax, choral, antistrophe 11)
• ἀλλ’ οὐ μὲν δὴ λήξω θρήνων στυγερῶν τε γόων, ἔστ’ ἂν παμφεγγεῖσ ἄστρων ῥιπάσ, λεύσσω δὲ τόδ’ ἦμαρ, μὴ οὐ τεκνολέτειρ’ ὥσ τισ ἀηδὼν ἐπὶ κωκυτῷ τῶνδε πατρῴων πρὸ θυρῶν ἠχὼ πᾶσι προφωνεῖν. (Sophocles, episode, anapests 1:1)

Similar forms

• στυγερὸν (15)
• στυγερῷ (12)
• στυγέουσι (10)
• στυγερὴν (10)
• στυγερὸς (9)
• στυγερὰν (9)
• στυγεῖν (9)
• στυγεροῦ (9)
• στυγερῇ (8)
• στυγεῖς (8)
• στυγερὴ (8)
• στυγεῖ (7)
• στυγερῆς (7)
• στυγερὰς (7)
• στυγερῶν (6)
• στυγέει (5)
• στυγερῶς (5)
• στυγέων (4)
• στυγερὰ (4)
• στυγεροῖο (3)
• στυγερᾶς (3)
• στυγερήν (3)
• στυγερή (3)
• στυγερόν (3)
• στυγεροῖσιν (2)
• στύγει (2)
• στυγεροῖς (2)
• στυγέεσθαι (1)
• στυγέους (1)
• στυγερῇσιν (1)
• στυγέῃσι (1)
• στυγερωπὸς (1)
• στυγέεις (1)
• στυγεροῖν (1)
• στυγέω (1)
• στυγέῃ (1)
• στυγερώπης (1)
• στυγέειν (1)
• στυγεροὶ (1)
• στυγέῃσιν (1)
• στυγεραὶ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.