Sense

1. of ill fortune, ill-fated

Examples

• τί δ ἐς Κιθαιρῶν ἦλθε δυσδαίμων ὅδε· (Euripides, episode 4:17)
• ἐξ ἀρχᾶς μοι δυσδαίμων δαίμων τᾶς ματρὸς ζώνας καὶ νυκτὸς κείνας: (Euripides, Iphigenia in Tauris, choral, anapests 3:1)
• τίς ἀνδρῶν ὧδε δυσδαίμων ἔφυ· (Euripides, Heracles, episode, lyric3)
• δυσδαίμων δ ἔρις ἄλλα θάλλει παίδων Οἰδιπόδα κατὰ δώματα καὶ πόλιν. (Euripides, Phoenissae, choral, antistrophe 13)
• κτανὼν δ ἐμαυτοῦ πατέρ ὁ δυσδαίμων ἐγὼ ἐς μητρὸς ἦλθον τῆς ταλαιπώρου λέχος, παῖδάς τ ἀδελφοὺς ἔτεκον, οὓς ἀπώλεσα, ἀρὰς παραλαβὼν Λαΐου καὶ παισὶ δούς. (Euripides, Phoenissae, episode, iambic 1:28)

Similar forms

• δυσδαίμων (9)
• δυσδαίμονα (7)
• δύσδαιμον (4)
• δυσδαίμονος (3)
• δυσδαίμονά (1)
• δυσδαιμονίας (1)
• δυσδαίμονι (1)
• δυσδαιμόνων (1)
• δυσδαιμονίαν (1)
• δυσδαίμονας (1)
• δυσδαίμον (1)
• δυσδαιμονία? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.