Sense

1. to be beforehand in, to make a beginning of, to begin with, benefits formerly received
2. to exist or be there before, what happened before, past events

Examples

• καὶ γὰρ ἀρχαιότητι προϋπάρχον ἐπέδειξα τὸ γένοσ, τῶν κατηγόρων ὅτι νεώτατόν ἐστιν εἰρηκότων, [καὶ γὰρ] καὶ πολλοὺσ ἐν τοῖσ συγγράμμασιν ἐμνημονευκότασ ἡμῶν ἀρχαίουσ παρέσχομεν μάρτυρασ, ἐκείνων ὅτι μηδείσ ἐστιν διαβεβαιουμένων. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 263:2)
• δεινὴ γὰρ ἡ ἀνάγκη, καὶ ὁ περὶ τῶν ἐσχάτων κίνδυνοσ ἱκανὸσ θάρσοσ ἐνθεῖναί τινι καὶ μὴ προϋπάρχον φύσει. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 26 9:4)
• πᾶν γὰρ κακίασ ἔργον ἐξεμιμήσαντο, μηδ’ εἴ τι πρότερον προϋπάρχον ἡ μνήμη παραδέδωκεν αὐτοὶ παραλιπόντεσ ἀζήλωτον. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 307:1)
• κατοπτεύσαντεσ οὖν τὸν φωλεὸν αὐτοῦ καὶ τὴν ὡρ́αν τῆσ τε ἐπὶ τὴν νομὴν ἐξόδου καὶ πάλιν τῆσ ἐπανόδου, ὡσ τάχισθ’ ὡρ́μησεν ἐπὶ τὴν ἄγραν τὴν συνήθη τῶν ἑτερογενῶν ζῴων, τὸ μὲν προϋπάρχον τοῦ φωλεοῦ στόμα λίθοισ εὐμεγέθεσι καὶ γῇ συνῳκοδόμησαν, τὸν δὲ πλησίον τῆσ λόχμησ τόπον ὑπόνομον ποιήσαντεσ καὶ τὸ πλόκανον εἰσ αὐτὸν ἐνθέντεσ ἐναντίον ἐποίησαν τὸ στόμιον, ὥστε ἐξ ἑτοίμου τῷ θηρίῳ τὴν εἴσοδον ὑπάρχειν. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 37 2:1)
• τοσοῦτον εὐνοίασ οὐδὲ πρὸσ ἑτέρουσ ἄνωθεν προϋπάρχον ἐστί μοι. (Aristides, Aelius, Orationes, 1:2)

Similar forms

• προϋπάρξασαν (8)
• προϋπάρχειν (8)
• προϋπάρχον (7)
• προϋπάρχοντα (6)
• προϋπάρχουσι (5)
• προϋπάρχουσα (3)
• προϋπάρχει (2)
• προϋπαρχούσῃ (2)
• προϋπάρχῃ (2)
• προϋπάρχων (2)
• προϋπάρχοι (2)
• προϋπάρξαντι (1)
• προϋπαρχὴν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.