Sense

1. divided, separated, distributed
2. distinguishable

Examples

• εἰσὶ δὲ ἀμφορεῖς δύο κείμενοι ἐν τῷ δικαστηρίῳ, ὁ μὲν χαλκοῦς, ὁ δὲ ξύλινος, διαιρετοὶ ὅπως μὴ λάθῃ ὑποβάλλων τις ψήφους, εἰς οὓς ψηφίζονται οἱ δικασταί, ὁ μὲν χαλκοῦς κύριος, ὁ δὲ ξύλινος ἄκυρος, ἔχων ὁ χαλκοῦς ἐπίθημα διερρινημένον, ὥστ αὐτὴν μόνην χωρεῖν τὴν ψῆφον, ἵνα μὴ δύο ὁ αὐτὸς ἐμβάλλῃ. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 68 3:1)
• διωρισμένων δὲ τούτων, ληπτέον ὅτι ἐν ἅπαντι συνεχεῖ καὶ διαιρετῷ ἐστιν ὑπεροχὴ καὶ ἔλλειψις καὶ μέσον, καὶ ταῦτα ἢ πρὸς ἄλληλα ἢ πρὸς ἡμᾶς, οἱο῀ν ἐν γυμναστικῇ, ἐν ἰατρικῇ, ἐν οἰκοδομικῇ, ἐν κυβερνητικῇ, καὶ ἐν ὁποιᾳοῦν πράξει, καὶ ἐπιστημονικῇ καὶ ἀνεπιστημονικῇ, καὶ τεχνικῇ καὶ ἀτέχνῳ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 49:1)
• οὐδὲ διαιρετὸν τὸ ἀγαθὸν ἑκατέρῳ, ἀλλὰ τὸ ἀμφοτέρων τοῦ ἑνὸς οὗ ἕνεκα ἐστίν. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 160:4)
• ἀλλ οὐθέν τε ἧττον βούλεται ὥσπερ αὐτὸς διαιρετὸς εἶναι ὁ φίλος. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 243:2)
• νῦν δ ὡς ἔτ οὐκ ὢν εἶπε μὲν λέχους ὅ τι χρείη μ ἑλέσθαι κτῆσιν εἶπε δ ἣν τέκνοις μοῖραν πατρῴας γῆς διαιρετὸν νέμοι, χρόνον προτάξας ὡς τρίμηνον ἡνίκα χώρας ἀπείη κἀνιαύσιον βεβώς, τότ ἢ θανεῖν χρείη σφε τῷδε τῷ χρόνῳ ἢ τοῦθ ὑπεκδραμόντα τοῦ χρόνου τέλος τὸ λοιπὸν ἤδη ζῆν ἀλυπήτῳ βίῳ. (Sophocles, Trachiniae, episode8)
• πᾶς λόγος διαιρετός. (Aristotle, Metaphysics, Book 5 76:1)
• διαιρετός τε γὰρ καὶ εἰς ἀδιαίρετα οὐ γὰρ ἄπειροι οἱ λόγοι, καὶ ὁ ἀριθμὸς δὲ τοιοῦτον. (Aristotle, Metaphysics, Book 8 44:1)
• ὥστε τί ἄλλο ἢ διαιρετὸς ἱπποκένταυρος καὶ πάλιν σύνθετος γίγνομαι· (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 3 24:3)

Similar forms

• διαιρεῖται (86)
• διαίρεσιν (77)
• διαιρεῖν (67)
• διαιρέσεως (45)
• διαιρέσεις (39)
• διαιρεῖ (36)
• διαίρεσις (25)
• διαιρετέον (22)
• διαιρεῖσθαι (19)
• διαιρέσει (19)
• διαιρέσεων (12)
• διαιρετὸν (10)
• διαιρεθῆναι (7)
• διαίρειν (6)
• διαιρεθέντα (6)
• διαιρέσεσιν (5)
• διαιρετικὸν (5)
• διαιρετόν (4)
• διαίρει (4)
• διαιρέσεσι (3)
• διαιρετά (3)
• διαιρεθεῖσα (3)
• διαιρετὰ (3)
• διαιρείσθω (2)
• διαιρεθὲν (2)
• διαιρέαι (2)
• διαιρεῖς (2)
• διαιρεθῶσιν (2)
• διαιρεθῇ (2)
• διαιρετικόν (2)
• διαιρετός (2)
• διαιρετήν (2)
• διαιρετῷ (2)
• διαιρετὸς (2)
• διαιρεθείη (2)
• διαιρέεσθαι (1)
• διαίρεσθαι (1)
• διαιρετικά (1)
• διαιρέοντο (1)
• διαιρέσιος (1)
• διαιρετοὶ (1)
• διαιρέω (1)
• διαιρεῖτε (1)
• διαιρέεις (1)
• διαιρεῖσθαί (1)
• διαίρεσίς (1)
• διαιρέοντες (1)
• διαιρεθῆναί (1)
• διαιρετὰς (1)
• διαιρετικῷ (1)
• διαιρετικὴ (1)
• διαίρεε (1)
• διαιρετὴ (1)
• διαιρετοῖς (1)
• διαιρέομεν (1)
• διαιρεταὶ (1)
• διαιρετοῦ? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.