Ancient Greek-English Dictionary Language

μοναδικός

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: μοναδικός μοναδική μοναδικόν

Structure: μοναδικ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: mona/s

Sense

  1. consisting of units, abstract

Examples

  • εἰσι ψυχῆσ αἳ δ’ εἰσ θνητὰ καὶ παθητὰ παρεισίασιν ὄργανα ἄφθαρτοι φθαρτῶν αὐταὶ σωμάτων, ἐν ταύταισ τὸ τῆσ δυαδικῆσ καὶ ἀορίστου μερίδοσ ἐπιφαίνεται μᾶλλον εἶδοσ, τὸ δὲ τῆσ ἁπλῆσ καὶ μοναδικῆσ ἀμυδρότερον ὑποδέδυκεν. (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 26 1:1)
  • Σωκράτησ καὶ Πλάτων τὸ ἕν, τὸ μονοφυὲσ καὶ αὐτοφυὲσ τὸ μοναδικόν, τὸ ὄντωσ ἀγαθὸν πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ὀνομάτων εἰσ τὸν νοῦν σπεύδει νοῦσ οὖν ὁ θεόσ, χωριστὸν εἶδοσ, τουτέστι τὸ ἀμιγὲσ πάσησ ὕλησ καὶ μηδενὶ παθητῷ συμπεπλεγμένον. (Pseudo-Plutarch, Placita Philosophorum, book 1, 22:1)
  • τὸ γὰρ ἀνάλογον οὐ μόνον ἐστὶ μοναδικοῦ ἀριθμοῦ ἴδιον, ἀλλ’ ὅλωσ ἀριθμοῦ· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 5 40:1)
  • τὸν γὰρ ὅλον οὐρανὸν κατασκευάζουσιν ἐξ ἀριθμῶν, πλὴν οὐ μοναδικῶν, ἀλλὰ τὰσ μονάδασ ὑπολαμβάνουσιν ἔχειν μέγεθοσ· (Aristotle, Metaphysics, Book 13 97:1)
  • μοναδικοὺσ δὲ τοὺσ ἀριθμοὺσ εἶναι πάντεσ τιθέασι, πλὴν τῶν Πυθαγορείων, ὅσοι τὸ ἓν στοιχεῖον καὶ ἀρχήν φασιν εἶναι τῶν ὄντων· (Aristotle, Metaphysics, Book 13 100:1)
  • ἀλλὰ μὴν ὅ γ’ ἀριθμητικὸσ ἀριθμὸσ μοναδικόσ ἐστιν. (Aristotle, Metaphysics, Book 13 161:2)
  • καὶ ἀεὶ ὁ ἀριθμὸσ ὃσ ἂν ᾖ τινῶν ἐστιν, ἢ πύρινοσ ἢ γήϊνοσ ἢ μοναδικόσ, ἀλλ’ ἡ οὐσία τὸ τοσόνδ’ εἶναι πρὸσ τοσόνδε κατὰ τὴν μῖξιν· (Aristotle, Metaphysics, Book 14 120:5)
  • οὔτε οὖν τῷ ποιῆσαι αἴτιοσ ὁ ἀριθμόσ, οὔτε ὅλωσ ὁ ἀριθμὸσ οὔτε ὁ μοναδικόσ, οὔτε ὕλη οὔτε λόγοσ καὶ εἶδοσ τῶν πραγμάτων. (Aristotle, Metaphysics, Book 14 121:2)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION