Sense

1. a calling to one's aid, summons
2. a calling upon, imploring, appealing

Examples

• ἀκούσατε ἀκούσατέ μου τῶν λόγων, ἵνα μὴ ᾖ μοι παῤ ὑμῶν αὕτη ἡ παράκλησισ. (Septuagint, Liber Iob 21:2)
• ἐκ χειρὸσ ᾅδου ρύσομαι καὶ ἐκ θανάτου λυτρώσομαι αὐτούσ, ποῦ ἡ δίκη σου, θάνατε̣ ποῦ τὸ κέντρον σου, ᾅδη̣ παράκλησισ κέκρυπται ἀπὸ ὀφθαλμῶν μου, (Septuagint, Prophetia Osee 13:14)
• Αἰγύπτιοι μάταια καὶ κενὰ ὠφελήσουσιν ὑμᾶσ. ἀπάγγειλον αὐτοῖσ, ὅτι ματαία ἡ παράκλησισ ὑμῶν αὕτη. ‐ (Septuagint, Liber Isaiae 30:7)
• ἔστι δ’ οὐ παράκλησισ Ἀθηναίων ἐπὶ τὸ καλὸν καὶ τὴν ἀρετήν, ὥσπερ παρὰ τῷ Πλάτωνι, ἀλλ’ ἐγκώμιον τῆσ πόλεωσ, ὅτι πάντα ἡγεῖται τἆλλα ἐλάττω τιμῆσ καὶ δόξησ, ἧσ φέρουσι καλαὶ πράξεισ, κἂν εἰ μή τισ αὐτὰσ μέλλοι κατορθοῦν. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 312)
• ὅτι δὲ πείθεταί πωσ ὑπὸ λόγου τὸ ἄλογον, μηνύει καὶ ἡ νουθέτησισ καὶ πᾶσα ἐπιτίμησίσ τε καὶ παράκλησισ. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 1 148:2)
• κἀν τοῖσ ἐπιλόγοισ δὲ τὸ μὲν ἀνακεφαλαιωτικὸν τῶν ῥηθέντων μέροσ μετρίωσ τε καὶ χαριέντωσ ἀπαριθμεῖ, τὸ δὲ παθητικὸν ἐκεῖνο, ἐν ᾧ παράκλησίσ τε καὶ ἔλεοσ καὶ δέησισ καὶ τὰ τούτοισ ἀδελφὰ ἔνεστι, τοῦ προσήκοντοσ ἐνδεεστέρωσ ἀποδίδωσι. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 19 2:3)

Similar forms

• παράκλησιν (46)
• παρακλήσεως (37)
• παρακλήσει (20)
• παράκλησις (17)
• παρακλήσεις (16)
• παράκλησίς (2)
• παρακλήσεων (2)
• παρακλήσεώς (1)
• παρακλήσεσι (1)
• παράκλησίν (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary