Sense

1. reproach, censure, blame, disgrace, of reproach
2. matter of reproach, a reproach, disgrace, the reproach

Examples

• ἔα δὲ ὅτι ἐπ̓ ἐμοὶ μεγαλύνεσθε, ἐνάλλεσθε δέ μοι ὀνείδει. (Septuagint, Liber Iob 19:5)
• ἰδοὺ γελῶ ὀνείδει καὶ οὐ λαλήσω. κεκράξομαι, καὶ οὐδαμοῦ κρίμα. (Septuagint, Liber Iob 19:7)
• καὶ ὁ δυσχεραίνων δέ, εἰ ἐπιτιμῷτο, ἐν μεγάλῳ ὀνείδει ἦν. (Plutarch, Instituta Laconica, section 82)
• μεγάλῳ ὀνείδει ἦν. (Plutarch, Instituta Laconica, section 8 2:1)
• θείνει δ’ ὀνείδει μάντιν Οἰκλείδην σοφόν, σαίνειν μόρον τε καὶ μάχην ἀψυχίᾳ. (Aeschylus, Seven Against Thebes, episode8)

Similar forms

• ὄνειδος (201)
• ὀνείδη (76)
• ὀνειδίζειν (49)
• ὀνειδίζων (39)
• ὀνειδισμὸν (37)
• ὀνείδει (20)
• ὀνειδῶν (18)
• ὀνείδους (18)
• ὀνειδισμοῦ (15)
• ὀνειδίζεις (15)
• ὀνειδίζει (15)
• ὀνειδίσαι (14)
• ὀνείδεσιν (11)
• ὄνειδός (11)
• ὀνείδεα (11)
• ὀνειδισμόν (11)
• ὀνειδίσας (7)
• ὀνειδιεῖ (6)
• ὀνειδισμὸς (6)
• ὀνειδείοις (5)
• ὀνειδίζω (4)
• ὀνειδίσῃ (4)
• ὀνείδεσι (4)
• ὀνείδεος (3)
• ὀνείδιζε (3)
• ὀνειδίζετε (3)
• ὀνειδιῶν (2)
• ὀνειδίζοι (2)
• ὀνείδισας (2)
• ὀνείδισμα (2)
• ὀνειδισμῶν (2)
• ὀνειδιῶ (2)
• ὀνειδίζῃ (2)
• ὀνείδειον (2)
• ὀνειδιεῖν (2)
• ὀνειδισμῷ (2)
• ὀνειδισμοὶ (2)
• ὀνειδίσειε (1)
• ὀνείδεά (1)
• ὀνειδίσω (1)
• ὀνειδῖσαι (1)
• ὀνείδεϊ (1)
• ὀνειδίξοι (1)
• ὀνειδίσει (1)
• ὀνείδεσί (1)
• ὀνειδισμοί (1)
• ὀνειδιστὰς (1)
• ὀνείδιζ (1)
• ὀνειδίζοις (1)
• ὀνειδίσασα (1)
• ὀνειδίσωσί (1)
• ὀνείδισον (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.