Sense

1. a calling, call
2. a calling into court, legal summons, prosecution
3. an invitation
4. a name, appellation

Examples

• ἐγὼ δὲ οὐδὲ ἀνθρώπῳ κλήσει, μήτι δὴ θεῷ, παρακελευσαίμην ἂν δρᾶν τοῦτο, θεῷ μέν, ὅτι παρὰ φύσιν προστάττοιμ’ ἄν, πόρρω γὰρ ἡδονῆσ ἵδρυται καὶ λύπησ τὸ θεῖον, ἀνθρώπῳ δέ, ὅτι τὰ πολλὰ βλάβην ἡδονὴ καὶ λύπη γεννᾷ, δυσμάθειαν καὶ λήθην καὶ ἀφροσύνην καὶ ὕβριν τίκτουσα ἐν τῇ ψυχῇ. (Plato, Epistles, Letter 3 4:1)
• ̔πολλοῖσ γέ τοι γένοσ ἓν ἄμφω ταῦτ’ ἐνομίσθη, κλήσει διαλλάττον οὐ φύσεἰ καὶ οὐχ ἥκιστα τῶν ἄλλοθί που συνωνυμίαισ ἐπικερασθέντων καὶ τὰ ἐν Ἰταλίᾳ ἔθνη . (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 29 2:1)
• ἔστι δὲ τοῦτο Ἑλληνικόν τε καὶ ἀρχαῖον ἐπὶ ταῖσ μισθαρνούσαισ τἀφροδίσια τιθέμενον, αἳ νῦν εὐπρεπεστέρᾳ κλήσει ἑταῖραι προσαγορεύονται. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 84 5:2)
• Θετταλοὶ δὲ πενέστασ ὀνειδίζοντεσ αὐτοῖσ εὐθὺσ ἐν τῇ κλήσει τὴν τύχην. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 9 5:1)
• βασιλέασ μὲν εἶναι Ῥωμαίων Ῥωμύλον καὶ Τάτιον ἰσοψήφουσ ὄντασ καὶ τιμὰσ καρπουμένουσ τὰσ ἴσασ, καλεῖσθαι δὲ τὴν μὲν πόλιν ἐπὶ τοῦ κτίσαντοσ τὸ αὐτὸ φυλάττουσαν ὄνομα Ῥώμην, καὶ ἕνα ἕκαστον τῶν ἐν αὐτῇ πολιτῶν Ῥωμαῖον, ὡσ πρότερον, τοὺσ δὲ σύμπαντασ ἐπὶ τῆσ Τατίου πατρίδοσ κοινῇ περιλαμβανομένουσ κλήσει Κυρίτασ· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 46 3:2)

Similar forms

• κλῆσιν (31)
• κλήσεως (16)
• κλήσεις (16)
• κλήσει (15)
• κλῆσις (15)
• Κλήσωνος (5)
• κλήσεσι (3)
• κλήσεων (2)
• κλῇσον (2)
• κλῄσας (2)
• κλήσω (2)
• κλήσεσιν (2)
• κλῆσιν̓ (1)
• Κλησὼ (1)
• κλῇσαι (1)
• κλῄσουσιν (1)
• κλῄσατε (1)
• κλησιν (1)
• κλῄσω (1)
• κλῂς (1)
• κλῆσίν (1)
• κλῄσωμεν (1)
• κλῆσισ· (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.