Ancient Greek-English Dictionary Language

φυλάττω

Non-contract Verb; 이형 Transliteration:

Principal Part: φυλάττω

Structure: φυλάττ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. Alternative spelling of φυλάσσω ‎(phulássō) (Attic)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φυλάττω φυλάττεις φυλάττει
Dual φυλάττετον φυλάττετον
Plural φυλάττομεν φυλάττετε φυλάττουσιν*
SubjunctiveSingular φυλάττω φυλάττῃς φυλάττῃ
Dual φυλάττητον φυλάττητον
Plural φυλάττωμεν φυλάττητε φυλάττωσιν*
OptativeSingular φυλάττοιμι φυλάττοις φυλάττοι
Dual φυλάττοιτον φυλαττοίτην
Plural φυλάττοιμεν φυλάττοιτε φυλάττοιεν
ImperativeSingular φύλαττε φυλαττέτω
Dual φυλάττετον φυλαττέτων
Plural φυλάττετε φυλαττόντων, φυλαττέτωσαν
Infinitive φυλάττειν
Participle MasculineFeminineNeuter
φυλαττων φυλαττοντος φυλαττουσα φυλαττουσης φυλαττον φυλαττοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φυλάττομαι φυλάττει, φυλάττῃ φυλάττεται
Dual φυλάττεσθον φυλάττεσθον
Plural φυλαττόμεθα φυλάττεσθε φυλάττονται
SubjunctiveSingular φυλάττωμαι φυλάττῃ φυλάττηται
Dual φυλάττησθον φυλάττησθον
Plural φυλαττώμεθα φυλάττησθε φυλάττωνται
OptativeSingular φυλαττοίμην φυλάττοιο φυλάττοιτο
Dual φυλάττοισθον φυλαττοίσθην
Plural φυλαττοίμεθα φυλάττοισθε φυλάττοιντο
ImperativeSingular φυλάττου φυλαττέσθω
Dual φυλάττεσθον φυλαττέσθων
Plural φυλάττεσθε φυλαττέσθων, φυλαττέσθωσαν
Infinitive φυλάττεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φυλαττομενος φυλαττομενου φυλαττομενη φυλαττομενης φυλαττομενον φυλαττομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὑμᾶσ δέ, οἵτινεσ οὐδὲ πεπονθότεσ πολλάκισ ἤδη φυλάττεσθε, τί τισ καλέσειεν ἄν; (Demosthenes, Speeches 51-61, 19:5)
  • λογιζόμενοι δὴ ταῦτα φυλάττεσθε τοὺσ ἀνθρώπουσ, καὶ πᾶσαν ἀπάτην αὐτῶν προβλέπετε. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 20 9:5)
  • τὸν δ’ ἄνθρωπον, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, φυλάττεσθε· (Demosthenes, Speeches 11-20, 141:5)
  • ὥσπερ τοίνυν, εἰ τῷ ὄντι τοῦθ’ ὑμῖν συνέβη, δικαίωσ ἂν αὐτοὺσ φυλάττεσθαι δεῖν ᾤεσθε τὸ λοιπὸν, οὕτωσ ἐπειδὴ συμβὰν ἂν, εἰ καιρὸσ ὑπῆρξε, φαίνεται, μηδὲν ἧττον φυλάττεσθε. (Aristides, Aelius, Orationes, 3:1)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION