Sense

1. finding pity, pitied or moving pity, pitiable, piteous, piteous, piteous
2. shewing pity, pitying, of pity, feeling of pity
3. pitiably

Examples

• οὗτος τοίνυν τοῦτο μὲν ἐλεεινὸν ἐπεπόνθει, καὶ θεραπεύων τὴν δυστυχίαν ξυλίνους πόδας πεποίητο, καὶ τούτους ὑποδούμενος ἐβάδιζεν ἐπιστηριζόμενος ἅμα τοῖς οἰκέταις. (Lucian, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 6:2)
• καὶ γὰρ φωνὴ αὐταῖς γοερά τε καὶ ἐλεεινή ἐστιν, καὶ οὐχ ὡς θυμούμεναι ἄρα πρὸς τὸ θηρίον ἐπικλάζουσιν ἐν τῇ ἰχνείᾳ, ἀλλ᾿ ὡς οἰκτιζόμεναι καὶ λιπαροῦσαι. (Arrian, Cynegeticus, chapter 3 5:4)
• σημεῖον δὲ τῆς πρὸς τὰ γιγνόμενα οἰκειότητος καὶ τοῦ γνωρίζειν ἕκαστον τῶν ὁρώντων τὰ δεικνύμενα τὸ καὶ δακρύειν πολλάκις τοὺς θεατάς, ὁπόταν τι οἰκτρὸν καὶ ἐλεεινὸν φαίνηται. (Lucian, De saltatione, (no name) 79:2)
• ἔνθα δή, ὦ φιλότης, πολλὰ καὶ ἐλεεινὰ ἦν καὶ ἀκοῦσαι καὶ ἰδεῖν μαστίγων τε γὰρ ὁμοῦ ψόφος ἠκούετο καὶ οἰμωγὴ τῶν ἐπὶ τοῦ πυρὸς ὀπτωμένων καὶ στρέβλαι καὶ κύφωνες καὶ τροχοί, καὶ ἡ Χίμαιρα ἐσπάραττεν καὶ ὁ Κέρβερος ἐδάρδαπτεν. (Lucian, Necyomantia, (no name) 14:2)
• ὑμεῖς δ ἐν τοῖς ἔξω τὰς ἐλπίδας ἔχετε, ἁμιλλώμενοι ταῖς κολακείαις πρὸς τοὺς ὁμολογοῦντας ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου πράττειν καὶ δῶρ εἰληφέναι παρὰ τῶν αὐτῶν ὧνπερ νῦν ἀποπέφαγκεν ὑμᾶς ἡ βουλή, καὶ σύ, πάντων ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων διειλεγμένος Νικάνορι καὶ κεχρηματικὼς [ἐν Ὀλυμπίᾳ] περὶ ὧν ἐβουλήθης, ἐλεεινὸν νῦν σεαυτὸν κατασκευάζεις προδότης ὢν καὶ δωροδόκος, ὡς ἐπιλησομένους τούτους τῆς σῆς πονηρίας, καὶ οὐ δώσων δίκην ὑπὲρ ὧν εἴληψαι πεποιηκώς, τοσούτῳ τολμηρότερον Δημάδου, ὥσθ ὁ μὲν προειρηκὼς ἐν τῷ δήμῳ τὸν αὑτοῦ τρόπον καὶ τὴν ἀπόνοιαν, καὶ ὁμολογῶν λαμβάνειν καὶ λήψεσθαι, ὅμως οὐ τετόλμηκε τούτοις δεῖξαι τὸ πρόσωπον, οὐδ ἐναντία τῇ βουλῆς ἀποφάσει λέγειν ἠξίωσε - καίτοι οὐκ ἔγραψεν ἐκεῖνος περὶ αὑτοῦ κυρίαν εἶναι τὴν βουλήν, οὐδὲ θάνατον ὡρίσατο, ἐὰν ἀποφανθῇ χρήματ εἰληφώς - σὺ δ οὕτω σφόδρα πεπίστευκας τοῖς σεαυτοῦ λόγοις καὶ καταπεφρόνηκας τῆς τούτων εὐηθείας, ὥστε πείσειν οἰεί τοὺς δικαστὰς ὡς μόνου σοῦ κατέψευσται τὸ συνέδριον καὶ μόνον οὐκ εἰληφότα σε τὸ χρυσίον ἀποπέφαγκεν. (Dinarchus, Speeches, 124:1)
• μετενδὺς οὖν μέλαιναν ἐσθῆτα καὶ τὸ ξίφος ἀπαρτησάμενος ἐκ τοῦ αὐχένος καθ ὁδὸν ἑτέραν, ᾗ μηδένα μοι τῶν πολεμίων ὑπαντιάσειν ᾤμην, ᾔειν εἰς τὸν ἱππόδρομον, ἄφνω τε φανεὶς καὶ πρηνὴς πεσὼν καὶ τὴν γῆν δάκρυσιν φύρων ἐλεεινὸς ἔδοξα πᾶσιν. (Flavius Josephus, 166:2)
• ἔφη πρέπειν αὐτοῦ ταῖς τύχαις τὸν κόσμον, ἀλλ ἐσθῆτι φαύλῃ κεχρημένος καὶ κομῶν ἀφ ἧς ἔφυγεν ἡμέρας, ὑπὲρ ἑβδομήκοντα γεγονὼς ἔτη βάδην προσῄει, βουλόμενος μὲν ἐλεεινὸς εἶναι, τῷ δὲ οἴκτῳ συμμέμικτο τὸ οἰκεῖον τῆς ὄψεως αὐτοῦ πλέον τὸ φοβερόν, καὶ διέφαινεν ἡ κατήφεια τὸν θυμὸν οὐ τεταπεινωμένον, ἀλλ ἐξηγριωμένον ὑπὸ ; (Plutarch, Caius Marius, chapter 41 4:1)
• ἀλλά τις εἰήν μήτ ἄγαν εὐδαίμων, μήτ ἐλεεινὸς ἐγώ. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 10, chapter 512)
• "νῦν μὲν δή μοι, ξεῖνε, πάρος περ ἐὼν ἐλεεινός, ἐν μεγάροισιν ἐμοῖσι φίλος τ ἔσῃ αἰδοῖός τε: (Homer, Odyssey, Book 19 31:1)
• ἐλεεινός ετ ἀποφράδες ἡμέραι. (Appian, The Foreign Wars, chapter 5:19)

Similar forms

• ἐλεεῖν (49)
• ἐλέει (23)
• ἐλεεινὸν (20)
• ἐλεεῖσθαι (18)
• ἐλεεινὰ (16)
• ἐλεεῖς (10)
• ἐλεεινόν (10)
• ἐλεεῖ (9)
• ἐλεεῖτε (8)
• ἐλεεινῶς (7)
• ἑλέειν (7)
• ἐλεεινοὶ (5)
• ἐλεεινὸς (5)
• ἐλεεινοί (4)
• ἐλεεινὴ (4)
• ἐλεεινά (4)
• ἐλεεινοὺς (4)
• ἐλεεινός (3)
• ἐλεεινὴν (2)
• ἐλεεινοτάτῳ (2)
• ἐλεεινῷ (2)
• ἐλεεινότερα (2)
• ἐλεεινή (2)
• ἐλεειναῖς (1)
• ἐλεεινοτέρα (1)
• ἐλεεινὼ (1)
• ἐλεεινέ (1)
• ἐλεεινοῦ (1)
• ἐλεεῖσθαί (1)
• ἐλεειναὶ (1)
• ἐλεείτω (1)
• ἐλεεινάς (1)
• ἐλεεινοῖς (1)
• ἐλεεινήν (1)
• ἐλεεινότατα (1)
• ἐλεεινῶν? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.