Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαστρέφω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαστρέφω διαστρέψω

Structure: δια (Prefix) + στρέφ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from diastre/fw

Sense

  1. to turn different ways, to twist about, distort, to be distorted, to have one's eyes distorted, to get a squint
  2. to distort, pervert

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαστρέφω διαστρέφεις διαστρέφει
Dual διαστρέφετον διαστρέφετον
Plural διαστρέφομεν διαστρέφετε διαστρέφουσιν*
SubjunctiveSingular διαστρέφω διαστρέφῃς διαστρέφῃ
Dual διαστρέφητον διαστρέφητον
Plural διαστρέφωμεν διαστρέφητε διαστρέφωσιν*
OptativeSingular διαστρέφοιμι διαστρέφοις διαστρέφοι
Dual διαστρέφοιτον διαστρεφοίτην
Plural διαστρέφοιμεν διαστρέφοιτε διαστρέφοιεν
ImperativeSingular διαστρέφε διαστρεφέτω
Dual διαστρέφετον διαστρεφέτων
Plural διαστρέφετε διαστρεφόντων, διαστρεφέτωσαν
Infinitive διαστρέφειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαστρεφων διαστρεφοντος διαστρεφουσα διαστρεφουσης διαστρεφον διαστρεφοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαστρέφομαι διαστρέφει, διαστρέφῃ διαστρέφεται
Dual διαστρέφεσθον διαστρέφεσθον
Plural διαστρεφόμεθα διαστρέφεσθε διαστρέφονται
SubjunctiveSingular διαστρέφωμαι διαστρέφῃ διαστρέφηται
Dual διαστρέφησθον διαστρέφησθον
Plural διαστρεφώμεθα διαστρέφησθε διαστρέφωνται
OptativeSingular διαστρεφοίμην διαστρέφοιο διαστρέφοιτο
Dual διαστρέφοισθον διαστρεφοίσθην
Plural διαστρεφοίμεθα διαστρέφοισθε διαστρέφοιντο
ImperativeSingular διαστρέφου διαστρεφέσθω
Dual διαστρέφεσθον διαστρεφέσθων
Plural διαστρέφεσθε διαστρεφέσθων, διαστρεφέσθωσαν
Infinitive διαστρέφεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαστρεφομενος διαστρεφομενου διαστρεφομενη διαστρεφομενης διαστρεφομενον διαστρεφομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαστρέψω διαστρέψεις διαστρέψει
Dual διαστρέψετον διαστρέψετον
Plural διαστρέψομεν διαστρέψετε διαστρέψουσιν*
OptativeSingular διαστρέψοιμι διαστρέψοις διαστρέψοι
Dual διαστρέψοιτον διαστρεψοίτην
Plural διαστρέψοιμεν διαστρέψοιτε διαστρέψοιεν
Infinitive διαστρέψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαστρεψων διαστρεψοντος διαστρεψουσα διαστρεψουσης διαστρεψον διαστρεψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαστρέψομαι διαστρέψει, διαστρέψῃ διαστρέψεται
Dual διαστρέψεσθον διαστρέψεσθον
Plural διαστρεψόμεθα διαστρέψεσθε διαστρέψονται
OptativeSingular διαστρεψοίμην διαστρέψοιο διαστρέψοιτο
Dual διαστρέψοισθον διαστρεψοίσθην
Plural διαστρεψοίμεθα διαστρέψοισθε διαστρέψοιντο
Infinitive διαστρέψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαστρεψομενος διαστρεψομενου διαστρεψομενη διαστρεψομενης διαστρεψομενον διαστρεψομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέστρεφον διέστρεφες διέστρεφεν*
Dual διεστρέφετον διεστρεφέτην
Plural διεστρέφομεν διεστρέφετε διέστρεφον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεστρεφόμην διεστρέφου διεστρέφετο
Dual διεστρέφεσθον διεστρεφέσθην
Plural διεστρεφόμεθα διεστρέφεσθε διεστρέφοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ἐρεῖσ. τάδε λέγει Κύριοσ. οὐαὶ ταῖσ συρραπτούσαισ προσκεφάλαια ὑπὸ πάντα ἀγκῶνα χειρὸσ καὶ ποιούσαισ ἐπιβόλαια ἐπὶ πᾶσαν κεφαλὴν πάσησ ἡλικίασ τοῦ διαστρέφειν ψυχάσ. αἱ ψυχαὶ διεστράφησαν τοῦ λαοῦ μου, καὶ ψυχὰσ περιεποιοῦντο. (Septuagint, Prophetia Ezechielis 13:18)
  • ὀψὲ μέντοι συνεῖδον ὅτι πρῶτον μὲν ἐκείνουσ ἀνεξικακίᾳ χείρονασ ποιεῖν βέλτιόν ἐστιν ἢ πικρίᾳ καὶ θυμῷ διαστρέφειν ἑαυτὸν εἰσ ἑτέρων ἐπανόρθωσιν ἔπειτα πολλοὺσ ὁρῶν αὐτῷ τῷ μὴ κολάζεσθαι πολλάκισ αἰδουμένουσ κακοὺσ εἶναι καὶ μεταβολῆσ ἀρχὴν τὴν συγγνώμην μᾶλλον ἢ τὴν τιμωρίαν λαμβάνοντασ, καὶ νὴ Δία δουλεύοντασ ἑτέροισ ἀπὸ νεύματοσ σιωπῇ προθυμότερον ἢ μετὰ πληγῶν καὶ στιγμάτων ἑτέροισ, ἐπειθόμην ἡγεμονικώτερον εἶναι τοῦ θυμοῦ τὸν λογισμόν. (Plutarch, De cohibenda ira, section 11 1:2)
  • ἐπιχειρεῖ τοῦ μηδισμοῦ παραιτεῖσθαι, λέγων ὡσ οὐ ταῦτ’ ἐβούλοντο, τῇ δὲ πρὸσ Φωκέασ διαφορᾷ τοῖσ Ἕλλησι προστιθεμένουσ ὁρῶντεσ αὐτοὶ παρὰ γνώμην ἐμήδισαν, ἆρ’ οὐκ ἂν αἴσχιστα κολακεύειν ἔδοξε καὶ πρὸσ ἑτέρων χάριν αἰτίασ χρηστὰσ ἐπὶ πράγμασι φαύλοισ πορίζων διαστρέφειν τὴν ἀλήθειαν; (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 35 10:1)
  • καὶ γὰρ οὐ λόγων ἐνδείᾳ μοι δοκεῖ τὰ πράγματ’ οὔτε νῦν οὔτ’ ἄλλοτε πώποτε φαύλωσ ἔχειν, ἀλλ’ ὅταν πάντ’ ἀκούσαντεσ ὑμεῖσ τὰ δέοντα, καὶ ὁμογνώμονεσ ὡσ ὀρθῶσ λέγεται γενόμενοι, τῶν λυμαίνεσθαι καὶ διαστρέφειν ταῦτα βουλομένων ἐξ ἴσου κάθησθ’ ἀκροώμενοι, οὐκ ἀγνοοῦντεσ αὐτούσ ἴστε γὰρ εὐθὺσ ἰδόντεσ ἀκριβῶσ, τίσ μισθοῦ λέγει καὶ τίσ ὑπὲρ Φιλίππου πολιτεύεται, καὶ τίσ ὡσ ἀληθῶσ ὑπὲρ τῶν βελτίστων, ἀλλ’ ἵν’ αἰτιασάμενοι τούτουσ καὶ τὸ πρᾶγμ’ εἰσ γέλωτα καὶ λοιδορίαν ἐμβαλόντεσ μηδὲν αὐτοὶ τῶν δεόντων ποιῆτε. (Demosthenes, Speeches, 85:2)
  • οὐ γὰρ δεῖ τὸν δικαστὴν διαστρέφειν εἰσ ὀργὴν προάγοντασ ἢ φθόνον ἢ ἔλεον· (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 1 5:2)

Synonyms

  1. to turn different ways

  2. to distort

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION