Ancient Greek-English Dictionary Language

διαιρέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαιρέω διαιρήσω διαεῖλον διῃρέθην

Structure: δι (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to take one from another, to cleave in twain, to divide into parts, to cut, open, to break, open, to tear, to take down, make a breach, the breach
  2. to divide, into, to divide for themselves, to divide among themselves, divided
  3. to divide
  4. to distinguish
  5. to determine, decide
  6. to say distinctly, to define, interpret

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίρω διαίρεις διαίρει
Dual διαίρειτον διαίρειτον
Plural διαίρουμεν διαίρειτε διαίρουσιν*
SubjunctiveSingular διαίρω διαίρῃς διαίρῃ
Dual διαίρητον διαίρητον
Plural διαίρωμεν διαίρητε διαίρωσιν*
OptativeSingular διαίροιμι διαίροις διαίροι
Dual διαίροιτον διαιροίτην
Plural διαίροιμεν διαίροιτε διαίροιεν
ImperativeSingular διαῖρει διαιρεῖτω
Dual διαίρειτον διαιρεῖτων
Plural διαίρειτε διαιροῦντων, διαιρεῖτωσαν
Infinitive διαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρων διαιρουντος διαιρουσα διαιρουσης διαιρουν διαιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίρουμαι διαίρει, διαίρῃ διαίρειται
Dual διαίρεισθον διαίρεισθον
Plural διαιροῦμεθα διαίρεισθε διαίρουνται
SubjunctiveSingular διαίρωμαι διαίρῃ διαίρηται
Dual διαίρησθον διαίρησθον
Plural διαιρώμεθα διαίρησθε διαίρωνται
OptativeSingular διαιροίμην διαίροιο διαίροιτο
Dual διαίροισθον διαιροίσθην
Plural διαιροίμεθα διαίροισθε διαίροιντο
ImperativeSingular διαίρου διαιρεῖσθω
Dual διαίρεισθον διαιρεῖσθων
Plural διαίρεισθε διαιρεῖσθων, διαιρεῖσθωσαν
Infinitive διαίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρουμενος διαιρουμενου διαιρουμενη διαιρουμενης διαιρουμενον διαιρουμενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "ὁ Πλάτων δὲ παρὼν καὶ μάλα πρᾴωσ, οὐδὲν ὀρινθείσ, ἐπέταξ’ αὐτοῖσ πάλιν ἐξ ἀρχῆσ τὴν κολοκύντην ἀφορίζεσθαι τίνοσ ἐστὶ γένουσ, οἱ δὲ διῄρουν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 5253)
  • ἀλλὰ διέλυον ἀμφοτέρουσ καὶ διῄρουν τὴν ἡγεμονίαν, ὁρ́ον ποιούμενοι τὸν Ιὄνιον, καὶ τὰ μὲν ἑῷα νέμοντεσ Ἀντωνίῳ, τὰ δ’ ἑσπέρια Καίσαρι, Λέπιδον δὲ Λιβύην ἔχειν ἐῶντεσ, ὑπατεύειν δὲ τάξαντεσ, ὅτε μὴ δόξειεν αὐτοῖσ, φίλουσ ἑκατέρων παρὰ μέροσ. (Plutarch, Antony, chapter 30 4:1)
  • ἔτι γὰρ αὐτῶν ἀναιρομένων τὰσ μαχαίρασ ὑποδύνοντεσ ὑπὸ τοὺσ βραχίονασ καὶ τοὺσ θυρεοὺσ εἰσ ὕψοσ ἀνατείνοντεσ, ἔπειτα γυροὶ καὶ βραχεῖσ γινόμενοι, τὰσ μὲν ἐκείνων πληγὰσ ὑπερπετεῖσ γινομένασ ἀπράκτουσ καὶ κενὰσ ἐποίουν, αὐτοὶ δὲ ὀρθὰ τὰ ξίφη φέροντεσ βουβῶνάσ τε αὐτῶν ἔπαιον καὶ λαγόνασ διῄρουν καὶ διὰ στέρνων ἐπὶ τὰ σπλάγχνα τὰσ πληγὰσ ἐξέτεινον· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 14, chapter 10 4:2)
  • ἐνταῦθα παρεσκευάζοντο τὴν ἄφοδον, καὶ τοὺσ μὲν σταυροὺσ ἕκαστοι τοὺσ καθ’ αὑτοὺσ διῄρουν, καὶ τοὺσ ἀχρείουσ καὶ φορτία ἔχοντάσ τε ἐξεπέμποντο καὶ τῶν ὁπλιτῶν τὸ πλῆθοσ, καταλιπόντεσ οἱ λοχαγοὶ οἷσ ἕκαστοσ ἐπίστευεν. (Xenophon, Anabasis, , chapter 2 23:1)
  • οἱ μὲν δὴ ἐπὶ τούτῳ ταχθέντεσ διῄρουν τε ταῦτα καὶ ἐδειπνοποίουν. (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 2 7:1)

Synonyms

  1. to divide

  2. to divide

  3. to distinguish

  4. to determine

  5. to say distinctly

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION