Sense

1. to feed in a certain way, to diet
2. to lead a certain course of life, to live, to live in the observance of
3. to be arbiter or umpire
4. to determine, decide

Similar forms

• δίαιταν (335)
• διαίτης (172)
• διαίτῃ (98)
• δίαιτα (61)
• διαίτας (45)
• διαιτητῇ (40)
• διαίταις (37)
• διαιτητὴν (33)
• διαιτᾶσθαι (26)
• διαιτᾶν (23)
• διαιτητὴς (19)
• δίαιται (15)
• διαιτητῶν (14)
• διαιτητοῦ (13)
• διαιτῶν (10)
• διαιτητήν (9)
• διαιτῆσαι (8)
• διαιτηταὶ (8)
• διαιτήματα (8)
• δίαιτάν (6)
• διαιτᾷν (6)
• διαιτηταῖς (5)
• διαιτᾶται (5)
• διαιτητὰς (5)
• διαιτῶνται (4)
• διαιτᾶτο (4)
• διαιτητάς (4)
• διαιτητής (4)
• διαιτωμένῳ (3)
• διαιτᾷ (3)
• διαίτῃσι (2)
• διαιτηθείη (2)
• διαιτητική (2)
• διαιτῶντες (2)
• διαιτήσειν (2)
• δίαιτᾳ (1)
• διαιτᾷν‧ (1)
• διαιτάσθων (1)
• διαιτήμασί (1)
• διαιτῆντοῦ (1)
• διαιτωμένῃ (1)
• διαιτῶσι (1)
• διαίτῃ· (1)
• διαιτῆν (1)
• διαιτηθῇ (1)
• διαιτήσει (1)
• διαιτώμεθα (1)
• δίαιτά (1)
• διαιτάσθω (1)
• διαίτη (1)
• διαιτῇν (1)
• διαίτῃσιν‧ (1)
• διαιτῶμαι (1)
• διαιτώντων (1)
• δίαιτ (1)
• διαίτασεν (1)
• διαίτην (1)
• διαιτηθεὶς (1)
• διαιτήσεις (1)
• δίαιταν‧ (1)
• διαιτήμασι (1)
• διαιτηθείη‧ (1)
• διαιτήσας (1)
• διαιτηταί (1)
• διαιτῷτο (1)
• δίαιτὰν (1)
• διαιτᾶσθαί (1)
• διαίτῃ‧ (1)
• διαιτῇν‧ (1)
• διαιτήθη (1)
• διαίτῃσιν (1)
• διαιτῳή (1)
• διαιτᾷς (1)
• διαιτέοντο (1)
• διαιτήματι (1)
• διαιτηθείς (1)
• διαιτητικὴ (1)
• διαιτώμην (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.