Ancient Greek-English Dictionary Language

διαιρέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαιρέω διαιρήσω διαεῖλον διῃρέθην

Structure: δι (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to take one from another, to cleave in twain, to divide into parts, to cut, open, to break, open, to tear, to take down, make a breach, the breach
  2. to divide, into, to divide for themselves, to divide among themselves, divided
  3. to divide
  4. to distinguish
  5. to determine, decide
  6. to say distinctly, to define, interpret

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίρω διαίρεις διαίρει
Dual διαίρειτον διαίρειτον
Plural διαίρουμεν διαίρειτε διαίρουσιν*
SubjunctiveSingular διαίρω διαίρῃς διαίρῃ
Dual διαίρητον διαίρητον
Plural διαίρωμεν διαίρητε διαίρωσιν*
OptativeSingular διαίροιμι διαίροις διαίροι
Dual διαίροιτον διαιροίτην
Plural διαίροιμεν διαίροιτε διαίροιεν
ImperativeSingular διαῖρει διαιρεῖτω
Dual διαίρειτον διαιρεῖτων
Plural διαίρειτε διαιροῦντων, διαιρεῖτωσαν
Infinitive διαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρων διαιρουντος διαιρουσα διαιρουσης διαιρουν διαιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίρουμαι διαίρει, διαίρῃ διαίρειται
Dual διαίρεισθον διαίρεισθον
Plural διαιροῦμεθα διαίρεισθε διαίρουνται
SubjunctiveSingular διαίρωμαι διαίρῃ διαίρηται
Dual διαίρησθον διαίρησθον
Plural διαιρώμεθα διαίρησθε διαίρωνται
OptativeSingular διαιροίμην διαίροιο διαίροιτο
Dual διαίροισθον διαιροίσθην
Plural διαιροίμεθα διαίροισθε διαίροιντο
ImperativeSingular διαίρου διαιρεῖσθω
Dual διαίρεισθον διαιρεῖσθων
Plural διαίρεισθε διαιρεῖσθων, διαιρεῖσθωσαν
Infinitive διαίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρουμενος διαιρουμενου διαιρουμενη διαιρουμενης διαιρουμενον διαιρουμενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "οὗ ἡμιδεῆ ἅπαντα μερίδασ ποιήσαντεσ τῶν κρεῶν καὶ τῶν ἄρτων ἴσασ διαιροῦνται, ὥσπερ δὲ οἱ μισθοφόροι ἐν τῇ Ἑλλάδι μισθὸν ἀργύριον λαμβάνουσιν, οὕτωσ οὗτοι τὰ σιτία παρὰ τοῦ βασιλέωσ εἰσ ὑπόλογον λαμβάνουσιν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 26 1:13)
  • καὶ ὁ κύκλοσ καὶ τὸ ζῷον πρότερον ἢ εἰσ ἃ διαιροῦνται καὶ ἐξ ὧν εἰσί, τὰ μέρη, ὅτι οὐχ ἁπλῶσ. (Aristotle, Metaphysics, Book 7 164:1)
  • οὐ γὰρ ὅσον οὐσίασ ἀρετῆσ ἀπεσφαλμένοι τυγχάνουσιν οἱ πολλοί, τοσοῦτον καὶ τοῦ κρίνειν τοὺσ ἄλλουσ ὅσοι πονηροὶ καὶ χρηστοί, θεῖον δέ τι καὶ εὔστοχον ἔνεστι καὶ τοῖσιν κακοῖσ, ὥστε πάμπολλοι καὶ τῶν σφόδρα κακῶν εὖ τοῖσ λόγοισ καὶ ταῖσ δόξαισ διαιροῦνται τοὺσ ἀμείνουσ τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺσ χείρονασ. (Plato, Laws, book 12 62:2)
  • Αἱ τέχναι εἰσ τρία διαιροῦνται· (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 99:1)
  • Ἡ δ’ ὑπὸ Οὐεσπασιανοῦ πεμφθεῖσα Σεπφωρίταισ βοήθεια, χίλιοι μὲν ἱππεῖσ ἑξακισχίλιοι δὲ πεζοί, Πλακίδου χιλιαρχοῦντοσ αὐτῶν ἐν τῷ μεγάλῳ πεδίῳ στρατοπεδευσάμενοι διαιροῦνται, καὶ τὸ μὲν πεζὸν ἐν τῇ πόλει πρὸσ φυλακὴν αὐτῆσ, τὸ δ’ ἱππικὸν ἐπὶ τῆσ παρεμβολῆσ αὐλίζεται. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 76:1)

Synonyms

  1. to divide

  2. to divide

  3. to distinguish

  4. to determine

  5. to say distinctly

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION