Ancient Greek-English Dictionary Language

διαιρέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαιρέω διαιρήσω διαεῖλον διῃρέθην

Structure: δι (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to take one from another, to cleave in twain, to divide into parts, to cut, open, to break, open, to tear, to take down, make a breach, the breach
  2. to divide, into, to divide for themselves, to divide among themselves, divided
  3. to divide
  4. to distinguish
  5. to determine, decide
  6. to say distinctly, to define, interpret

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίρω διαίρεις διαίρει
Dual διαίρειτον διαίρειτον
Plural διαίρουμεν διαίρειτε διαίρουσιν*
SubjunctiveSingular διαίρω διαίρῃς διαίρῃ
Dual διαίρητον διαίρητον
Plural διαίρωμεν διαίρητε διαίρωσιν*
OptativeSingular διαίροιμι διαίροις διαίροι
Dual διαίροιτον διαιροίτην
Plural διαίροιμεν διαίροιτε διαίροιεν
ImperativeSingular διαῖρει διαιρεῖτω
Dual διαίρειτον διαιρεῖτων
Plural διαίρειτε διαιροῦντων, διαιρεῖτωσαν
Infinitive διαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρων διαιρουντος διαιρουσα διαιρουσης διαιρουν διαιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίρουμαι διαίρει, διαίρῃ διαίρειται
Dual διαίρεισθον διαίρεισθον
Plural διαιροῦμεθα διαίρεισθε διαίρουνται
SubjunctiveSingular διαίρωμαι διαίρῃ διαίρηται
Dual διαίρησθον διαίρησθον
Plural διαιρώμεθα διαίρησθε διαίρωνται
OptativeSingular διαιροίμην διαίροιο διαίροιτο
Dual διαίροισθον διαιροίσθην
Plural διαιροίμεθα διαίροισθε διαίροιντο
ImperativeSingular διαίρου διαιρεῖσθω
Dual διαίρεισθον διαιρεῖσθων
Plural διαίρεισθε διαιρεῖσθων, διαιρεῖσθωσαν
Infinitive διαίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρουμενος διαιρουμενου διαιρουμενη διαιρουμενης διαιρουμενον διαιρουμενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • κρείσσων πραΰθυμοσ μετὰ ταπεινώσεωσ ἢ ὃσ διαιρεῖται σκῦλα μετὰ ὑβριστῶν. (Septuagint, Liber Proverbiorum 16:15)
  • πῶσ οὖν ἑκάτεροσ διαιρεῖται καὶ τάττει τὰ λεγόμενα; (Dionysius of Halicarnassus, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 3 13:2)
  • ἐπισκεπτέον οὖν τὰ μὲν αὐτόν, τὰ δὲ τὴν γυναῖκα, ὡσ ἑκατέροισ διαιρεῖται τὰ ἔργα τῆσ οἰκονομίασ. (Aristotle, Economics, Book 1 38:1)
  • ὅτι μὲν οὖν ἅπασα λέξισ εἰσ δύο μέρη διαιρεῖται τὰ πρῶτα, εἴσ τε τὴν ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων, ὑφ’ ὧν δηλοῦται τὰ πράγματα, καὶ εἰσ τὴν σύνθεσιν τῶν ἐλαττόνων τε καὶ μειζόνων μορίων, καὶ ὅτι τούτων αὖθισ ἑκάτερον εἰσ ἕτερα μόρια διαιρεῖται, ἡ μὲν ἐκλογὴ τῶν στοιχειωδῶν μορίων ὀνοματικῶν λέγω καὶ ῥηματικῶν καὶ συνδετικῶν εἴσ τε τὴν κυρίαν φράσιν καὶ εἰσ τὴν τροπικήν, ἡ δὲ σύνθεσισ εἴσ τε τὰ κόμματα καὶ τὰ κῶλα καὶ τὰσ περιόδουσ, καὶ ὅτι τούτοισ ἀμφοτέροισ συμβέβηκε λέγω δὴ τοῖσ τε ἁπλοῖσ καὶ ἀτόμοισ ὀνόμασι καὶ τοῖσ ἐκ τούτων συνθέτοισ τὰ καλούμενα σχήματα, καὶ ὅτι τῶν καλουμένων ἀρετῶν αἳ μέν εἰσιν ἀναγκαῖαι καὶ ἐν ἅπασιν ὀφείλουσι παρεῖναι τοῖσ λόγοισ, αἳ δ’ ἐπίθετοι καὶ ὅταν ὑποστῶσιν αἱ πρῶται, τότε τὴν ἑαυτῶν ἰσχὺν λαμβάνουσιν, εἴρηται πολλοῖσ πρότερον. (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 221)

Synonyms

  1. to divide

  2. to divide

  3. to distinguish

  4. to determine

  5. to say distinctly

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION