Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαιρέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαιρέω διαιρήσω διαεῖλον διῃρέθην

Structure: δι (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to take one from another, to cleave in twain, to divide into parts, to cut, open, to break, open, to tear, to take down, make a breach, the breach
  2. to divide, into, to divide for themselves, to divide among themselves, divided
  3. to divide
  4. to distinguish
  5. to determine, decide
  6. to say distinctly, to define, interpret

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίρω διαίρεις διαίρει
Dual διαίρειτον διαίρειτον
Plural διαίρουμεν διαίρειτε διαίρουσιν*
SubjunctiveSingular διαίρω διαίρῃς διαίρῃ
Dual διαίρητον διαίρητον
Plural διαίρωμεν διαίρητε διαίρωσιν*
OptativeSingular διαίροιμι διαίροις διαίροι
Dual διαίροιτον διαιροίτην
Plural διαίροιμεν διαίροιτε διαίροιεν
ImperativeSingular διαῖρει διαιρεῖτω
Dual διαίρειτον διαιρεῖτων
Plural διαίρειτε διαιροῦντων, διαιρεῖτωσαν
Infinitive διαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρων διαιρουντος διαιρουσα διαιρουσης διαιρουν διαιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίρουμαι διαίρει, διαίρῃ διαίρειται
Dual διαίρεισθον διαίρεισθον
Plural διαιροῦμεθα διαίρεισθε διαίρουνται
SubjunctiveSingular διαίρωμαι διαίρῃ διαίρηται
Dual διαίρησθον διαίρησθον
Plural διαιρώμεθα διαίρησθε διαίρωνται
OptativeSingular διαιροίμην διαίροιο διαίροιτο
Dual διαίροισθον διαιροίσθην
Plural διαιροίμεθα διαίροισθε διαίροιντο
ImperativeSingular διαίρου διαιρεῖσθω
Dual διαίρεισθον διαιρεῖσθων
Plural διαίρεισθε διαιρεῖσθων, διαιρεῖσθωσαν
Infinitive διαίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρουμενος διαιρουμενου διαιρουμενη διαιρουμενης διαιρουμενον διαιρουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαιρήσω διαιρήσεις διαιρήσει
Dual διαιρήσετον διαιρήσετον
Plural διαιρήσομεν διαιρήσετε διαιρήσουσιν*
OptativeSingular διαιρήσοιμι διαιρήσοις διαιρήσοι
Dual διαιρήσοιτον διαιρησοίτην
Plural διαιρήσοιμεν διαιρήσοιτε διαιρήσοιεν
Infinitive διαιρήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρησων διαιρησοντος διαιρησουσα διαιρησουσης διαιρησον διαιρησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαιρήσομαι διαιρήσει, διαιρήσῃ διαιρήσεται
Dual διαιρήσεσθον διαιρήσεσθον
Plural διαιρησόμεθα διαιρήσεσθε διαιρήσονται
OptativeSingular διαιρησοίμην διαιρήσοιο διαιρήσοιτο
Dual διαιρήσοισθον διαιρησοίσθην
Plural διαιρησοίμεθα διαιρήσοισθε διαιρήσοιντο
Infinitive διαιρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιρησομενος διαιρησομενου διαιρησομενη διαιρησομενης διαιρησομενον διαιρησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῇρουν διῇρεις διῇρειν*
Dual διῄρειτον διῃρεῖτην
Plural διῄρουμεν διῄρειτε διῇρουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῃροῦμην διῄρου διῄρειτο
Dual διῄρεισθον διῃρεῖσθην
Plural διῃροῦμεθα διῄρεισθε διῄρουντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δίηἱλον δίηἱλες δίηἱλεν*
Dual διῆἱλετον διήἱλετην
Plural διῆἱλομεν διῆἱλετε δίηἱλον
ImperativeSingular διείλε διειλέτω
Dual διείλετον διειλέτων
Plural διείλετε διειλόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καθάπερ τὸ μαχαίριον ἓν μὲν ἐστιν ἄλλοτε δ’ ἄλλο διαιρεῖ, καὶ τὸ πῦρ ἐνεργεῖ περὶ ὕλασ διαφόρουσ μιᾷ φύσει χρώμενον. (Plutarch, De virtute morali, section 2 4:1)
  • καθάπερ τὸ μαχαίριον ἓν μέν ἐστιν ἄλλοτε δ’ ἄλλο διαιρεῖ, καὶ τὸ πῦρ ἐνεργεῖ περὶ ὕλασ διαφόρουσ μιᾷ φύσει χρώμενον. (Plutarch, De virtute morali, section 2 2:1)
  • "οὐδὲν γὰρ αὕτη δίδωσι μετὰ θάνατον , ἢ ὅσα λαμβάνει πρὸσ γένεσιν ἥλιοσ δὲ λαμβάνει μὲν οὐδὲν ἀπολαμβάνει δὲ τὸν νοῦν διδούσ, σελήνη δὲ καὶ λαμβάνει καὶ δίδωσι καὶ συντίθησι καὶ διαιρεῖ κατ’ ἄλλην καὶ ἄλλην δύναμιν , ὧν Εἰλείθυια μὲν ἣ συντίθησιν Ἄρτεμισ δ’ ἣ διαιρεῖ, καλεῖται. (Plutarch, De faciae quae in orbe lunae apparet, section 3029)
  • τοῦ γὰρ ἑξκαίδεκα τετραγώνου καὶ τοῦ ὀκτωκαίδεκα ἑτερομήκουσ, οἷσ μόνοισ ἀριθμῶν ἐπιπέδων συμβέβηκε τὰσ περιμέτρουσ ἴσασ ἔχειν τοῖσ περιεχομένοισ ὑπ’ αὐτῶν χωρίοισ, μέσοσ ὁ τῶν ἑπτακαίδεκα παρεμπίπτων ἀντιφράττει καὶ διαζεύγνυσιν ἀπ’ ἀλλήλων, καὶ διαιρεῖ τὸν ἐπόγδοον λόγον εἰσ ἄνισα διαστήματα τεμνόμενοσ. (Plutarch, De Iside et Osiride, section 42 2:1)
  • ὥστε μὴ διαίρει τὼ τέχνα· (Lucian, Piscator, (no name) 20:14)

Synonyms

  1. to divide

  2. to divide

  3. to distinguish

  4. to determine

  5. to say distinctly

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION