ἀριστεύς
Third declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
ἀριστεύς
Structure:
ἀριστευ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- the best man, the best or noblest, chiefs, princes
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καίτοι εἰ καὶ μηδὲν αὐτῇ τοιοῦτο ἐπέπρακτο, καλῶσ εἶχέ μοι ἀνδρὶ ἤδη τετταράκοντα ἔτη σχεδὸν γεγονότι θορύβων μὲν ἐκείνων καὶ δικῶν ἀπηλλάχθαι καὶ τοὺσ ἄνδρασ τοὺσ δικαστὰσ ἀτρεμεῖν ἐᾶν, τυράννων κατηγορίασ καὶ ἀριστέων ἐπαίνουσ ἐκφυγόντα, εἰσ δὲ τὴν Ἀκαδήμειαν ἢ εἰσ τὸ Λύκειον ἐλθόντα τῷ βελτίστῳ τούτῳ Διαλόγῳ συμπεριπατεῖν ἠρέμα διαλεγομένουσ, τῶν ἐπαίνων καὶ κρότων οὐ δεομένουσ. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 32:2)
- οὐδὲν γοῦν καὶ ἐν ἐκείνοισ μᾶλλον ἐπαινοῦμεν ἢ τὸ ^ ἐοικέναι τοῖσ ὑποκειμένοισ προσώποισ καὶ μὴ ἀπῳδὰ εἶναι τὰ λεγόμενα τῶν εἰσαγομένων ἀριστέων ἢ τυραννοκτόνων ἢ πενήτων ἢ γεωργῶν, ἀλλ’ ἐν ἑκάστῳ τούτων τὸ ἴδιον καὶ τὸ ἐξαίρετον δείκνυσθαι. (Lucian, De saltatione, (no name) 65:2)
- δείσασ δὲ μή τῳ παῖδ’ ἀριστέων τέκοι Ἀγαμέμνονοσ ποινάτορ’, εἶχεν ἐν δόμοισ Αἴγισθοσ οὐδ’ ἡρ́μοζε νυμφίῳ τινί. (Euripides, episode 1:8)
- ἑλοῦ τοίνυν θάτερον ἢ μισεῖσθαι ἀριστεὺσ εἶναι δοκῶν ἢ καθεύδειν μετὰ Ὑμνίδοσ ἐψεῦσθαι ὁμολογῶν. (Lucian, Dialogi meretricii, 6:5)
- οὐκ ἄγαμαι ταῦτ’ ἀνδρὸσ ἀριστέωσ. (Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, anapests19)
- "ἐκ δὲ τῶν Ἐπικούρου λόγων καὶ δογμάτων οὐ λέγω τίσ τυραννοκτόνοσ ἢ τίσ ἀριστεὺσ ἢ τίσ νομοθέτησ ἢ τίσ ἄρχων ἢ βασιλέωσ σύμβουλοσ ἢ δήμου προστάτησ ἢ βεβασανισμένοσ ὑπὲρ τῶν δικαίων ἢ τεθνηκώσ· (Plutarch, Adversus Colotem, section 331)
- Τενάγων τ’ ἀριστεὺσ Βακτρίων ἰθαιγενὴσ θαλασσόπληκτον νῆσον Αἰάντοσ πολεῖ. (Aeschylus, Persians, episode10)
- ἀλλὰ διὰ στέρνων ἴθι φάσγανον ὡσ γὰρ ἀριστεὺσ θνῄξομ’ ἀπωσάμενοσ καὶ νόσον ὡσ πόλεμον. (Unknown, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 3542)
- μετὰ τούτουσ ἱερεύσ τισ Ἀνανίασ υἱὸσ Μασβάλου τῶν ἐπισήμων καὶ ὁ γραμματεὺσ τῆσ βουλῆσ Ἀριστεύσ, γένοσ ἐξ Ἀμμαοῦσ, καὶ σὺν τούτοισ πεντεκαίδεκα τῶν ἀπὸ τοῦ δήμου λαμπρῶν ἀναιροῦνται. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 604:1)