Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, anapests

(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, anapests)

Ὦ πρέσβυ, δόμων τῶνδε πάροιθεν στεῖχε. στείχω. τί δὲ καινουργεῖσ, Ἀγάμεμνον ἄναξ; σπεύσεισ; σπεύδω. μάλα τοι γῆρασ τοὐμὸν ἀύπνον καὶ ἐπ’ ὀφθαλμοῖσ ὀξὺ πάρεστιν. τίσ ποτ’ ἄρ’ ἀστὴρ ὅδε πορθμεύει; Σείριοσ ἐγγὺσ τῆσ ἑπταπόρου Πλειάδοσ ᾄσσων ἔτι μεσσήρησ. οὔκουν φθόγγοσ γ’ οὔτ’ ὀρνίθων οὔτε θαλάσσησ· σιγαὶ δ’ ἀνέμων τόνδε κατ’ Εὔριπον ἔχουσιν. τί δὲ σὺ σκηνῆσ ἐκτὸσ ἀίσσεισ, Ἀγάμεμνον ἄναξ; ἔτι δ’ ἡσυχία τῇδε κατ’ Αὖλιν καὶ ἀκίνητοι φυλακαὶ τειχέων. στείχωμεν ἔσω. ζηλῶ σέ, γέρον, ζηλῶ δ’ ἀνδρῶν ὃσ ἀκίνδυνον βίον ἐξεπέρασ’ ἀγνὼσ ἀκλεήσ· τοὺσ δ’ ἐν τιμαῖσ ἧσσον ζηλῶ. καὶ μὴν τὸ καλόν γ’ ἐνταῦθα βίου. τοῦτο δέ γ’ ἐστὶν τὸ καλὸν σφαλερόν, καὶ τὸ πρότιμον γλυκὺ μέν, λυπεῖ δὲ προσιστάμενον. τοτὲ μὲν τὰ θεῶν οὐκ ὀρθωθέντ’ ἀνέτρεψε βίον, τοτὲ δ’ ἀνθρώπων γνῶμαι πολλαὶ καὶ δυσάρεστοι διέκναισαν. οὐκ ἄγαμαι ταῦτ’ ἀνδρὸσ ἀριστέωσ. οὐκ ἐπὶ πᾶσίν σ’ ἐφύτευσ’ ἀγαθοῖσ, Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύσ. δεῖ δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι· θνητὸσ γὰρ ἔφυσ. κἂν μὴ σὺ θέλῃσ, τὰ θεῶν οὕτω βουλόμεν’ ἔσται. σὺ δὲ λαμπτῆροσ φάοσ ἀμπετάσασ δέλτον τε γράφεισ τήνδ’ ἣν πρὸ χερῶν ἔτι βαστάζεισ, καὶ ταὐτὰ πάλιν γράμματα συγχεῖσ καὶ σφραγίζεισ λύεισ τ’ ὀπίσω ῥίπτεισ τε πέδῳ πεύκην, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέων, καὶ τῶν ἀπόρων οὐδενὸσ ἐνδεῖσ μὴ οὐ μαίνεσθαι. τί πονεῖσ; τί νέον περὶ σοί, βασιλεῦ; φέρε κοίνωσον μῦθον ἐσ ἡμᾶσ. πρὸσ <δ’> ἄνδρ’ ἀγαθὸν πιστόν τε φράσεισ· σῇ γάρ μ’ ἀλόχῳ τότε Τυνδάρεωσ πέμπει φερνὴν συννυμφοκόμον τε δίκαιον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION