Plutarch, chapter 30 1:

(플루타르코스, chapter 30 1:)

τὸν δὲ Πύρρον ἔσχε μέν τισ ἀλκὴ καὶ φιλοτιμία μᾶλλον διὰ τοὺσ προσγεγονότασ κρατῆσαι τῆσ πόλεωσ· ὡσ δὲ οὐδὲν ἐπέραινε, πληγὰσ λαβὼν ἀπέστη καὶ τὴν χώραν ἐπόρθει διανοούμενοσ αὐτόθι χειμάσαι. τὸ δὲ χρεὼν ἦν ἄφυκτον. ἐν γὰρ Ἄργει στάσισ ἦν Ἀριστέου πρὸσ Ἀρίστιππον. ἐπεὶ δὲ ὁ Ἀρίστιπποσ ἐδόκει χρῆσθαι φίλῳ τῷ Ἀντιγόνῳ, φθάσασ ὁ Ἀριστέασ ἐκάλει τὸν Πύρρον εἰσ τὸ Ἄργοσ, ὁ δὲ ἐλπίδασ ἐξ ἐλπίδων ἀεὶ κυλίνδων, καὶ ταῖσ μὲν εὐτυχίαισ ἐπ’ ἄλλασ χρώμενοσ ἀφορμαῖσ, ἃ δὲ ἔπταιεν ἑτέροισ βουλόμενοσ ἀναπληροῦν πράγμασιν, οὔτε ἧτταν οὔτε νίκην ὁρ́ον ἐποιεῖτο τοῦ ταράττεσθαι καὶ ταράττειν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION