Plutarch, chapter 2

(플루타르코스, chapter 2)

ἐπεὶ δὲ στασιάσαντεσ οἱ Μολοσσοὶ καὶ τὸν Αἰακίδην ἐκβαλόντεσ ἐπηγάγοντο τοὺσ Νεοπτολέμου παῖδασ, οἱ μὲν φίλοι τοῦ Αἰακίδου διεφθάρησαν καταληφθέντεσ, τὸν δὲ Πύρρον ἔτι νήπιον ὄντα καὶ ζητούμενον ὑπὸ τῶν πολεμίων ἐκκλέψαντεσ οἱ περὶ Ἀνδροκλείδην καὶ Ἄγγελον ἔφευγον, οἰκέτασ ὀλίγουσ καὶ γύναια τιθηνούμενα τὸ παιδίον ἀναγκαίωσ ἐφελκόμενοι. καὶ διὰ τοῦτο τῆσ φυγῆσ αὐτοῖσ γινομένησ δυσέργου καὶ βραδείασ καταλαμβανόμενοι τὸ μὲν παιδίον ἐγχειρίζουσιν Ἀνδροκλείωνι καὶ Ἱππίᾳ καὶ Νεάνδρῳ, νεανίσκοισ οὖσι πιστοῖσ καὶ ῥωμαλέοισ, ἀνὰ κράτοσ φεύγειν καὶ Μεγάρων ἔχεσθαι χωρίου Μακεδονικοῦ προστάξαντεσ, αὐτοὶ δὲ τὰ μὲν δεόμενοι, τὰ δὲ ἀπομαχόμενοι τοῖσ διώκουσιν ἐμποδὼν ἦσαν ἄχρι δείλησ ὀψίασ.

ἀποτραπομένων δὲ μόλισ ἐκείνων μετέθεον τοὺσ τὸν Πύρρον κομίζοντασ, ἤδη δὲ τοῦ ἡλίου καταδεδυκότοσ ἐγγὺσ γενόμενοι τῆσ ἐλπίδοσ ἐξαίφνησ ἀπεκόπησαν, ἐντυχόντεσ τῷ παρὰ τὴν πόλιν παραρρέοντι ποταμῷ, χαλεπῷ μὲν ὀφθῆναι καὶ ἀγρίῳ, πειρωμένοισ δὲ διαβαίνειν παντάπασιν ἀπορωτάτῳ.

πολύ τε γὰρ ἐξέπιπτε ῥεῦμα καὶ θολερὸν ὄμβρων ἐπιγενομένων, καὶ τὸ σκότοσ ἐποίει πάντα φοβερώτερα. καθ’ αὑτοὺσ μὲν οὖν ἀπέγνωσαν ἐπιχειρεῖν παιδίον φερόμενοι καὶ γύναια τὰ τρέφοντα τὸ παιδίον, αἰσθόμενοι δὲ τῶν ἐπιχωρίων τινὰσ ἐν τῷ πέραν ἑστῶτασ ἐδέοντο συλλαβέσθαι πρὸσ τὴν διάβασιν, καὶ τὸν Πύρρον ἀνεδείκνυσαν βοῶντεσ καὶ ἱκετεύοντεσ.

ἀλλ’ ἦν διατριβὴ τῶν μὲν βοώντων, τῶν δὲ μὴ συνιέντων, ἄχρι τισ ἐννοήσασ καὶ περιελὼν δρυὸσ φλοιὸν ἐνέγραψε πόρπῃ γράμματα φράζοντα τήν τε χρείαν καὶ τὴν τύχην τοῦ παιδόσ, εἶτα λίθῳ τὸν φλοιὸν περιελίξασ καὶ χρησάμενοσ οἱο͂ν ἑρ́ματι τῆσ βολῆσ ἀφῆκεν εἰσ τὸ πέραν ἔνιοι δέ φασι σαυνίῳ περιπήξαντασ ἀκοντίσαι τὸν φλοιόν.

ὡσ δ̓ οὖν ἀνέγνωσαν οἱ πέραν τὰ γράμματα καὶ συνεῖδον τὴν ὀξύτητα τοῦ καιροῦ, κόπτοντεσ ξύλα καὶ πρὸσ ἄλληλα συνδέοντεσ ἐπεραιοῦντο.

καὶ κατὰ τύχην ὁ πρῶτοσ αὐτῶν περαιωθεὶσ Ἀχιλλεὺσ τοὔνομα τὸν Πύρρον ἐδέξατο· τοὺσ δὲ ἄλλουσ ὡσ ἔτυχον ἄλλοι διεκόμιζον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION