Plutarch, chapter 3

(플루타르코스, chapter 3)

οὕτω δὲ σωθέντεσ καὶ φθάσαντεσ τὴν δίωξιν εἰσ Ἰλλυριοὺσ παρεγένοντο πρὸσ Γλαυκίαν τὸν βασιλέα· καὶ καθεζόμενον εὑρόντεσ οἴκοι μετὰ τῆσ γυναικὸσ ἐν μέσῳ τὸ παιδίον ἐπὶ τῆσ γῆσ κατέθεσαν, ὁ δὲ ἦν ἐπὶ γνώμησ, Κάσανδρον δεδοικὼσ ἐχθρὸν ὄντα τοῦ Αἰακίδου, καὶ σιωπὴν εἶχε πολὺν χρόνον βουλευόμενοσ. ἐν τούτῳ δὲ ὁ Πύρροσ ἀπ’ αὐτομάτου προσερπύσασ καὶ λαβόμενοσ τοῦ ἱματίου ταῖσ χερσὶ καὶ προσεξαναστὰσ πρὸσ τὰ γόνατα τοῦ Γλαυκίου γέλωτα πρῶτον, εἶτα οἶκτον παρέσχεν, ὥσπερ τισ ἱκέτησ ἐχόμενοσ καὶ δακρύων, ἔνιοι δέ φασιν οὐ τῷ Γλαυκίᾳ προσπεσεῖν αὐτόν, ἀλλὰ βωμοῦ θεῶν προσαψάμενον ἑστάναι πρὸσ αὐτὸν περιβαλόντα τὰσ χεῖρασ, καὶ τὸ πρᾶγμα τῷ Γλαυκίᾳ θεῖον φανῆναι.

διὸ καὶ παραυτίκα τὸν Πύρρον ἐνεχείρισε τῇ γυναικί, κελεύσασ ἅμα τοῖσ τέκνοισ τρέφεσθαι, καὶ μικρὸν ὕστερον ἐξαιτουμένων τῶν πολεμίων, Κασάνδρου δὲ καὶ διακόσια τάλαντα διδόντοσ, οὐκ ἐξέδωκεν, ἀλλὰ καὶ γενόμενον δυοκαίδεκα ἐτῶν καταγαγὼν εἰσ τὴν Ἤπειρον μετὰ δυνάμεωσ βασιλέα κατέστησεν.

ἦν δὲ ὁ Πύρροσ τῇ μὲν ἰδέᾳ τοῦ προσώπου φοβερώτερον ἔχων ἢ σεμνότερον τὸ βασιλικόν, πολλοὺσ δὲ ὀδόντασ οὐκ εἶχεν, ἀλλ’ ἓν ὀστέον συνεχὲσ ἦν ἄνωθεν, οἱο͂ν λεπταῖσ ἀμυχαῖσ τὰσ διαφυὰσ ὑπογεγραμμένον τῶν ὀδόντων.

τοῖσ δὲ σπληνιῶσιν ἐδόκει βοηθεῖν, ἀλεκτρυόνα θύων λευκόν, ὑπτίων τε κατακειμένων τῷ δεξιῷ ποδὶ πιέζων ἀτρέμα τὸ σπλάγχνον. οὐδεὶσ δὲ ἦν πένησ οὐδὲ ἄδοξοσ οὕτωσ ὥστε μὴ τυχεῖν τῆσ ἰατρείασ δεηθείσ. ἐλάμβανε δὲ καὶ τὸν ἀλεκτρυόνα θύσασ, καὶ τὸ γέρασ τοῦτο ἥδιστον ἦν αὐτῷ.

λέγεται δὲ τοῦ ποδὸσ ἐκείνου τὸν μείζονα δάκτυλον ἔχειν δύναμιν θείαν, ὥστε μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ λοιποῦ σώματοσ κατακαέντοσ ἀπαθῆ καὶ ἄθικτον ὑπὸ τοῦ πυρὸσ εὑρεθῆναι. ταῦτα μὲν οὖν ὕστερον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION