ἀνώλεθρος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἀνώλεθρος
Structure:
ἀνωλεθρ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- indestructible, having escaped ruin
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "σοφώτεροσ δὲ τοῦ Πλάτωνοσ ὁ Ἐπίκουροσ, πάνθ’ ὁμοίωσ ὄντα προσαγορεύει, τὸ ἀναφὲσ κενόν, τὸ ἀντερεῖδον σῶμα, τὰσ ἀρχάσ, τὰ συγκρίματα κοινῆσ ναὶ μὰ Δί’ ἡγούμενοσ οὐσίασ μετέχειν τὸ ἀίδιον τῷ γιγνομένῳ, τὸ ἀνώλεθρον τῷ φθειρομένῳ, τὰσ ἀπαθεῖσ καὶ διαρκεῖσ καὶ ἀμεταβλήτουσ καὶ μηδέποτε τοῦ εἶναι δυναμένασ ἐκπεσεῖν φύσεισ ταύταισ ὧν ἐν τῷ πάσχειν καὶ μεταβάλλειν τὸ εἶναι, ταῖσ μηδένα χρόνον ὡσαύτωσ; (Plutarch, Adversus Colotem, section 163)
- ἡ μὲν οὖν ἐν Φαίδρῳ διάλεκτοσ ὀλίγου δεῖν ἅπασι διὰ στόματόσ ἐστι, τῷ ἀγενήτῳ τὸ ἀνώλεθρον τῷ δ’ αὐτοκινήτῳ πιστουμένη τὸ ἀγένητον αὐτῆσ· (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 8 3:1)
- Μέλαιναχολὴ, ἐν μὲν ὀξέσι ἄνωθεν φανεῖσα, κάρτα ὀλέθριον· κάτω δὲ ἐξιοῦσα οὐ κάρτα ἀνώλεθρον· ἐν δὲ τοῖσι χρονίοισι, ἢν μὲν ὑπίῃ κάτω, ἐσ δυσεντερίην καὶ ἥπατοσ πόνον τελευτᾷ · γυναιξὶ δὲ κάθαρσισ ἀντὶ τῶν ἐπιμηνίων, ἢν τὰ ἄλλα ἀνώλεθροι ἐώσι· ἢν δὲ ἄνω Ῥέπῃ ἐσ στόμαχον, ἢ ἐσ φρένασ, μελαγχολίην τεύχει. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 32)
- οὐ γὰρ ἀσινὲσ οὐδ’ ἀνώλεθρον τρωθὲν ἔντερον. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 45)
- εἰ γάρ τισ καὶ πλέον ἔτι τῷ λέγοντι ἢ ἃ σὺ λέγεισ συγχωρήσειεν, δοὺσ αὐτῷ μὴ μόνον ἐν τῷ πρὶν καὶ γενέσθαι ἡμᾶσ χρόνῳ εἶναι ἡμῶν τὰσ ψυχάσ, ἀλλὰ μηδὲν κωλύειν καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν ἐνίων ἔτι εἶναι καὶ ἔσεσθαι καὶ πολλάκισ γενήσεσθαι καὶ ἀποθανεῖσθαι αὖθισ ‐ οὕτω γὰρ αὐτὸ φύσει ἰσχυρὸν εἶναι, ὥστε πολλάκισ γιγνομένην ψυχὴν ἀντέχειν ‐ δοὺσ δὲ ταῦτα ἐκεῖνο μηκέτι συγχωροῖ, μὴ οὐ πονεῖν αὐτὴν ἐν ταῖσ πολλαῖσ γενέσεσιν καὶ τελευτῶσάν γε ἔν τινι τῶν θανάτων παντάπασιν ἀπόλλυσθαι, τοῦτον δὲ τὸν θάνατον καὶ ταύτην τὴν διάλυσιν τοῦ σώματοσ ἣ τῇ ψυχῇ φέρει ὄλεθρον μηδένα φαίη εἰδέναι ‐ ἀδύνατον γὰρ εἶναι ὁτῳοῦν αἰσθέσθαι ἡμῶν ‐ εἰ δὲ τοῦτο οὕτωσ ἔχει, οὐδενὶ προσήκει θάνατον θαρροῦντι μὴ οὐκ ἀνοήτωσ θαρρεῖν, ὃσ ἂν μὴ ἔχῃ ἀποδεῖξαι ὅτι ἔστι ψυχὴ παντάπασιν ἀθάνατόν τε καὶ ἀνώλεθρον· (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 531:1)