Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Μέλαιναχολὴ, ἐν μὲν ὀξέσι ἄνωθεν φανεῖσα, κάρτα ὀλέθριον· κάτω δὲ ἐξιοῦσα οὐ κάρτα ἀνώλεθρον· ἐν δὲ τοῖσι χρονίοισι, ἢν μὲν ὑπίῃ κάτω, ἐσ δυσεντερίην καὶ ἥπατοσ πόνον τελευτᾷ · γυναιξὶ δὲ κάθαρσισ ἀντὶ τῶν ἐπιμηνίων, ἢν τὰ ἄλλα ἀνώλεθροι ἐώσι· ἢν δὲ ἄνω Ῥέπῃ ἐσ στόμαχον, ἢ ἐσ φρένασ, μελαγχολίην τεύχει.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.32)
οὐ γὰρ ἀσινὲσ οὐδ’ ἀνώλεθρον τρωθὲν ἔντερον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.45)
καὶ γὰρ καθαρὸν καὶ ἀτάραχον καὶ πότιμον καὶ νόστιμον καὶ κοινωνικὸν καὶ πλούσιον καὶ ἀβλαβὲσ καὶ ἀνώλεθρον.
(에픽테토스, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 3-4) 2:2)
ὄφεισ δὲ οὔτε ἐπὶ συμφορᾷ τῇ ἀνθρώπων οὔτε ὅσον ἀνώλεθρον αὐτῶν, οὐδὲ οἱ λύκοι τρέφεσθαι πεφύκασιν.
(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 17 19:1)
εἰ γάρ τισ καὶ πλέον ἔτι τῷ λέγοντι ἢ ἃ σὺ λέγεισ συγχωρήσειεν, δοὺσ αὐτῷ μὴ μόνον ἐν τῷ πρὶν καὶ γενέσθαι ἡμᾶσ χρόνῳ εἶναι ἡμῶν τὰσ ψυχάσ, ἀλλὰ μηδὲν κωλύειν καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν ἐνίων ἔτι εἶναι καὶ ἔσεσθαι καὶ πολλάκισ γενήσεσθαι καὶ ἀποθανεῖσθαι αὖθισ ‐ οὕτω γὰρ αὐτὸ φύσει ἰσχυρὸν εἶναι, ὥστε πολλάκισ γιγνομένην ψυχὴν ἀντέχειν ‐ δοὺσ δὲ ταῦτα ἐκεῖνο μηκέτι συγχωροῖ, μὴ οὐ πονεῖν αὐτὴν ἐν ταῖσ πολλαῖσ γενέσεσιν καὶ τελευτῶσάν γε ἔν τινι τῶν θανάτων παντάπασιν ἀπόλλυσθαι, τοῦτον δὲ τὸν θάνατον καὶ ταύτην τὴν διάλυσιν τοῦ σώματοσ ἣ τῇ ψυχῇ φέρει ὄλεθρον μηδένα φαίη εἰδέναι ‐ ἀδύνατον γὰρ εἶναι ὁτῳοῦν αἰσθέσθαι ἡμῶν ‐ εἰ δὲ τοῦτο οὕτωσ ἔχει, οὐδενὶ προσήκει θάνατον θαρροῦντι μὴ οὐκ ἀνοήτωσ θαρρεῖν, ὃσ ἂν μὴ ἔχῃ ἀποδεῖξαι ὅτι ἔστι ψυχὴ παντάπασιν ἀθάνατόν τε καὶ ἀνώλεθρον·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 531:1)
ἀξιοῖσ ἐπιδειχθῆναι ἡμῶν τὴν ψυχὴν ἀνώλεθρόν τε καὶ ἀθάνατον οὖσαν, εἰ φιλόσοφοσ ἀνὴρ μέλλων ἀποθανεῖσθαι, θαρρῶν τε καὶ ἡγούμενοσ ἀποθανὼν ἐκεῖ εὖ πράξειν διαφερόντωσ ἢ εἰ ἐν ἄλλῳ βίῳ βιοὺσ ἐτελεύτα, μὴ ἀνόητόν τε καὶ ἠλίθιον θάρροσ θαρρήσει.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 661:4)
οὐκοῦν εἰ καὶ τὸ ἄθερμον ἀναγκαῖον ἦν ἀνώλεθρον εἶναι, ὁπότε τισ ἐπὶ χιόνα θερμὸν ἐπάγοι, ὑπεξῄει ἂν ἡ χιὼν οὖσα σῶσ καὶ ἄτηκτοσ;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 835:1)
ὣσ δ’ αὔτωσ οἶμαι κἂν εἰ τὸ ἄψυκτον ἀνώλεθρον ἦν, ὁπότε ἐπὶ τὸ πῦρ ψυχρόν τι ἐπῄει, οὔποτ’ ἂν ἀπεσβέννυτο οὐδ’ ἀπώλλυτο, ἀλλὰ σῶν ἂν ἀπελθὸν ᾤχετο.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 837:1)
εἰ μὲν τὸ ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν, ἀδύνατον ψυχῇ, ὅταν θάνατοσ ἐπ’ αὐτὴν ἰῄ, ἀπόλλυσθαι·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 840:2)
τὸ γὰρ ἀνάρτιον οὐκ ἀνώλεθρόν ἐστιν·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 841:2)
οὐκοῦν καὶ νῦν περὶ τοῦ ἀθανάτου, εἰ μὲν ἡμῖν ὁμολογεῖται καὶ ἀνώλεθρον εἶναι, ψυχὴ ἂν εἰή πρὸσ τῷ ἀθάνατοσ εἶναι καὶ ἀνώλεθροσ·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 843:1)
ἀνώλεθρον, καὶ τῷ ὄντι ἔσονται ἡμῶν αἱ ψυχαὶ ἐν Αἵδου.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 855:1)
τούτων δὲ οὕτωσ ἐχόντων ὁμολογητέον ἓν μὲν εἶναι τὸ κατὰ ταὐτὰ εἶδοσ ἔχον, ἀγέννητον καὶ ἀνώλεθρον, οὔτε εἰσ ἑαυτὸ εἰσδεχόμενον ἄλλο ἄλλοθεν οὔτε αὐτὸ εἰσ ἄλλο ποι ἰόν, ἀόρατον δὲ καὶ ἄλλωσ ἀναίσθητον, τοῦτο ὃ δὴ νόησισ εἴληχεν ἐπισκοπεῖν·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 217:6)
ἐπειδὴ κατεῖδεν ἡμῶν ὁ βασιλεὺσ ἐμψύχουσ οὔσασ τὰσ πράξεισ ἁπάσασ καὶ πολλὴν μὲν ἀρετὴν ἐν αὐταῖσ οὖσαν, πολλὴν δὲ κακίαν, ἀνώλεθρον δὲ ὂν γενόμενον, ἀλλ’ οὐκ αἰώνιον, ψυχὴν καὶ σῶμα, καθάπερ οἱ κατὰ νόμον ὄντεσ θεοί ‐ γένεσισ γὰρ οὐκ ἄν ποτε ἦν ζῴων ἀπολομένου τούτοιν θατέρου ‐ καὶ τὸ μὲν ὠφελεῖν ἀεὶ πεφυκόσ, ὅσον ἀγαθὸν ψυχῆσ, διενοήθη, τὸ δὲ κακὸν βλάπτειν·
(플라톤, Laws, book 10 118:4)
"σοφώτεροσ δὲ τοῦ Πλάτωνοσ ὁ Ἐπίκουροσ, πάνθ’ ὁμοίωσ ὄντα προσαγορεύει, τὸ ἀναφὲσ κενόν, τὸ ἀντερεῖδον σῶμα, τὰσ ἀρχάσ, τὰ συγκρίματα κοινῆσ ναὶ μὰ Δί’ ἡγούμενοσ οὐσίασ μετέχειν τὸ ἀίδιον τῷ γιγνομένῳ, τὸ ἀνώλεθρον τῷ φθειρομένῳ, τὰσ ἀπαθεῖσ καὶ διαρκεῖσ καὶ ἀμεταβλήτουσ καὶ μηδέποτε τοῦ εἶναι δυναμένασ ἐκπεσεῖν φύσεισ ταύταισ ὧν ἐν τῷ πάσχειν καὶ μεταβάλλειν τὸ εἶναι, ταῖσ μηδένα χρόνον ὡσαύτωσ;
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 163)

SEARCH

MENU NAVIGATION