Ancient Greek-English Dictionary Language

αἱρέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: αἱρέω αἱρήσω ᾕρησα ᾕρηκα ᾕρημαι ᾑρέθην

Structure: αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: The forms ei(=lon etc. come from the stem e(l-.

Sense

  1. to take, grasp, seize
  2. to win, gain
  3. to convict, win a conviction
  4. (figuratively) to grasp with the mind, understand
  5. (middle) to take for oneself, choose
  6. (middle) to prefer

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular αί̔ρω αί̔ρεις αί̔ρει
Dual αί̔ρειτον αί̔ρειτον
Plural αί̔ρουμεν αί̔ρειτε αί̔ρουσιν*
SubjunctiveSingular αί̔ρω αί̔ρῃς αί̔ρῃ
Dual αί̔ρητον αί̔ρητον
Plural αί̔ρωμεν αί̔ρητε αί̔ρωσιν*
OptativeSingular αί̔ροιμι αί̔ροις αί̔ροι
Dual αί̔ροιτον αἱροίτην
Plural αί̔ροιμεν αί̔ροιτε αί̔ροιεν
ImperativeSingular αῖ̔ρει αἱρεῖτω
Dual αί̔ρειτον αἱρεῖτων
Plural αί̔ρειτε αἱροῦντων, αἱρεῖτωσαν
Infinitive αί̔ρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
αἱρων αἱρουντος αἱρουσα αἱρουσης αἱρουν αἱρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular αί̔ρουμαι αί̔ρει, αί̔ρῃ αί̔ρειται
Dual αί̔ρεισθον αί̔ρεισθον
Plural αἱροῦμεθα αί̔ρεισθε αί̔ρουνται
SubjunctiveSingular αί̔ρωμαι αί̔ρῃ αί̔ρηται
Dual αί̔ρησθον αί̔ρησθον
Plural αἱρώμεθα αί̔ρησθε αί̔ρωνται
OptativeSingular αἱροίμην αί̔ροιο αί̔ροιτο
Dual αί̔ροισθον αἱροίσθην
Plural αἱροίμεθα αί̔ροισθε αί̔ροιντο
ImperativeSingular αί̔ρου αἱρεῖσθω
Dual αί̔ρεισθον αἱρεῖσθων
Plural αί̔ρεισθε αἱρεῖσθων, αἱρεῖσθωσαν
Infinitive αί̔ρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
αἱρουμενος αἱρουμενου αἱρουμενη αἱρουμενης αἱρουμενον αἱρουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular αἱρήσω αἱρήσεις αἱρήσει
Dual αἱρήσετον αἱρήσετον
Plural αἱρήσομεν αἱρήσετε αἱρήσουσιν*
OptativeSingular αἱρήσοιμι αἱρήσοις αἱρήσοι
Dual αἱρήσοιτον αἱρησοίτην
Plural αἱρήσοιμεν αἱρήσοιτε αἱρήσοιεν
Infinitive αἱρήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
αἱρησων αἱρησοντος αἱρησουσα αἱρησουσης αἱρησον αἱρησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular αἱρήσομαι αἱρήσει, αἱρήσῃ αἱρήσεται
Dual αἱρήσεσθον αἱρήσεσθον
Plural αἱρησόμεθα αἱρήσεσθε αἱρήσονται
OptativeSingular αἱρησοίμην αἱρήσοιο αἱρήσοιτο
Dual αἱρήσοισθον αἱρησοίσθην
Plural αἱρησοίμεθα αἱρήσοισθε αἱρήσοιντο
Infinitive αἱρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
αἱρησομενος αἱρησομενου αἱρησομενη αἱρησομενης αἱρησομενον αἱρησομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾁρεθήσομαι ᾁρεθήσῃ ᾁρεθήσεται
Dual ᾁρεθήσεσθον ᾁρεθήσεσθον
Plural ᾁρεθησόμεθα ᾁρεθήσεσθε ᾁρεθήσονται
OptativeSingular ᾁρεθησοίμην ᾁρεθήσοιο ᾁρεθήσοιτο
Dual ᾁρεθήσοισθον ᾁρεθησοίσθην
Plural ᾁρεθησοίμεθα ᾁρεθήσοισθε ᾁρεθήσοιντο
Infinitive ᾁρεθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾁρεθησομενος ᾁρεθησομενου ᾁρεθησομενη ᾁρεθησομενης ᾁρεθησομενον ᾁρεθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῄ̔ρησα ῄ̔ρησας ῄ̔ρησεν*
Dual ᾑρήσατον ᾑρησάτην
Plural ᾑρήσαμεν ᾑρήσατε ῄ̔ρησαν
SubjunctiveSingular αἱρήσω αἱρήσῃς αἱρήσῃ
Dual αἱρήσητον αἱρήσητον
Plural αἱρήσωμεν αἱρήσητε αἱρήσωσιν*
OptativeSingular αἱρήσαιμι αἱρήσαις αἱρήσαι
Dual αἱρήσαιτον αἱρησαίτην
Plural αἱρήσαιμεν αἱρήσαιτε αἱρήσαιεν
ImperativeSingular αί̔ρησον αἱρησάτω
Dual αἱρήσατον αἱρησάτων
Plural αἱρήσατε αἱρησάντων
Infinitive αἱρήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
αἱρησᾱς αἱρησαντος αἱρησᾱσα αἱρησᾱσης αἱρησαν αἱρησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾑρησάμην ᾑρήσω ᾑρήσατο
Dual ᾑρήσασθον ᾑρησάσθην
Plural ᾑρησάμεθα ᾑρήσασθε ᾑρήσαντο
SubjunctiveSingular αἱρήσωμαι αἱρήσῃ αἱρήσηται
Dual αἱρήσησθον αἱρήσησθον
Plural αἱρησώμεθα αἱρήσησθε αἱρήσωνται
OptativeSingular αἱρησαίμην αἱρήσαιο αἱρήσαιτο
Dual αἱρήσαισθον αἱρησαίσθην
Plural αἱρησαίμεθα αἱρήσαισθε αἱρήσαιντο
ImperativeSingular αί̔ρησαι αἱρησάσθω
Dual αἱρήσασθον αἱρησάσθων
Plural αἱρήσασθε αἱρησάσθων
Infinitive αἱρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
αἱρησαμενος αἱρησαμενου αἱρησαμενη αἱρησαμενης αἱρησαμενον αἱρησαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ᾑρέθην ᾑρέθης ᾑρέθη
Dual ᾑρέθητον ᾑρεθήτην
Plural ᾑρέθημεν ᾑρέθητε ᾑρέθησαν
SubjunctiveSingular ᾁρέθω ᾁρέθῃς ᾁρέθῃ
Dual ᾁρέθητον ᾁρέθητον
Plural ᾁρέθωμεν ᾁρέθητε ᾁρέθωσιν*
OptativeSingular ᾁρεθείην ᾁρεθείης ᾁρεθείη
Dual ᾁρεθείητον ᾁρεθειήτην
Plural ᾁρεθείημεν ᾁρεθείητε ᾁρεθείησαν
ImperativeSingular ᾁρέθητι ᾁρεθήτω
Dual ᾁρέθητον ᾁρεθήτων
Plural ᾁρέθητε ᾁρεθέντων
Infinitive ᾁρεθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾁρεθεις ᾁρεθεντος ᾁρεθεισα ᾁρεθεισης ᾁρεθεν ᾁρεθεντος

Aorist tense

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῄ̔ρηκα ῄ̔ρηκας ῄ̔ρηκεν*
Dual ᾑρήκατον ᾑρήκατον
Plural ᾑρήκαμεν ᾑρήκατε ᾑρήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular ᾑρήκω ᾑρήκῃς ᾑρήκῃ
Dual ᾑρήκητον ᾑρήκητον
Plural ᾑρήκωμεν ᾑρήκητε ᾑρήκωσιν*
OptativeSingular ᾑρήκοιμι ᾑρήκοις ᾑρήκοι
Dual ᾑρήκοιτον ᾑρηκοίτην
Plural ᾑρήκοιμεν ᾑρήκοιτε ᾑρήκοιεν
ImperativeSingular ῄ̔ρηκε ᾑρηκέτω
Dual ᾑρήκετον ᾑρηκέτων
Plural ᾑρήκετε ᾑρηκόντων
Infinitive ᾑρηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾑρηκως ᾑρηκοντος ᾑρηκυῑα ᾑρηκυῑᾱς ᾑρηκον ᾑρηκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῄ̔ρημαι ῄ̔ρησαι ῄ̔ρηται
Dual ῄ̔ρησθον ῄ̔ρησθον
Plural ᾑρήμεθα ῄ̔ρησθε ῄ̔ρηνται
ImperativeSingular ῄ̔ρησο ᾑρήσθω
Dual ῄ̔ρησθον ᾑρήσθων
Plural ῄ̔ρησθε ᾑρήσθων
Infinitive ῄ̔ρησθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ᾑρημενος ᾑρημενου ᾑρημενη ᾑρημενης ᾑρημενον ᾑρημενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • βούλομαι δὲ ἤδη καὶ περὶ τῶν ἄλλων ῥητόρων ἀποδοῦναι τὸν λόγον, ἵνα μή τισ ἀγνοίᾳ με δόξῃ παραλιπεῖν αὐτοὺσ ἐπιφανεῖσ ὄντασ καὶ ὀνόματοσ ἠξιωμένουσ οὐ μετρίου ἢ φυγῇ τοῦ πόνου τὸ ῥᾷστον αἱρούμενον τῶν ἔργων τὴν περὶ αὐτῶν ἀφεικέναι σκέψιν. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 191)
  • καὶ τοῦτο πλεῖν ἢ μυρίων ἔστ’ ἄξιον στατήρων, αἱρούμενον τοὺσ ἥττονασ λόγουσ ἔπειτα νικᾶν. (Aristophanes, Clouds, Agon, antepirrheme3)
  • ὡσ τόν γε ἄνευ πείρασ αἱρούμενον μαντείᾳ μᾶλλον ἢ κρίσει τἀληθὲσ ἀναζητοῦντα. (Lucian, 101:5)
  • οἳ δὲ τὸν συνδιάγοντα καὶ ταὐτὰ αἱρούμενον, ἢ τὸν συναλγοῦντα καὶ συγχαίροντα τῷ φίλῳ· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 42:2)
  • οὗ μὲν ἂν ἑνὸσ ἄρχοντοσ χρεία συμβαίνῃ, τὸν ταῦτα ἀμφότερα ἔχοντα αἱρούμενον ἐπιστάτην· (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 325:2)

Synonyms

  1. to take

  2. to win

  3. to convict

  4. to grasp with the mind

  5. to take for oneself

  6. to prefer

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION