Plutarch, Brutus, chapter 37 1:

(플루타르코스, Brutus, chapter 37 1:)

ἀφανισθέντοσ δ’ αὐτοῦ τοὺσ παῖδασ ἐκάλει· "ὡσ ἔγωγ’ ἂν ἐβουλόμην, ἵνα μὴ μόνον ὅπλοισ καὶ ἵπποισ καὶ ναυσὶ τοσαύταισ, ἀλλὰ καὶ θεῶν ἀρωγαῖσ ἐπεθαρροῦμεν, ὁσιωτάτων ἔργων καὶ καλλίστων ἡγεμόνεσ ὄντεσ. μήτε δ’ ἀκοῦσαί τινα φωνὴν μήτ’ ἰδεῖν ὄψιν φασκόντων, τότε μὲν ἐπηγρύπνησεν· ἅμα δ’ ἡμέρᾳ τραπόμενοσ πρὸσ Κάσσιον ἔφραζε τὴν ὄψιν. "ὦ Βροῦτε, λόγοσ, ὡσ οὐ πάντα πάσχομεν ἀληθῶσ οὐδ’ ὁρῶμεν, ἀλλ’ ὑγρὸν μέν τι χρῆμα καὶ ἀπατηλὸν ἡ αἴσθησισ, ἔτι δ’ ὀξυτέρα ἡ διάνοια κινεῖν αὑτὸ καὶ μεταβάλλειν ἀπ’ οὐδενὸσ ὑπάρχοντοσ ἐπὶ πᾶσαν ἰδέαν. "κηρῷ μὲν γὰρ ἐοίκεν ἡ τύπωσισ, ψυχῇ δ’ ἀνθρώπου, τὸ πλαττόμενον καὶ τὸ πλάττον ἐχούσῃ τὸ αὐτό, ῥᾷστα ποικίλλειν αὑτὴν καὶ σχηματίζειν δι’ ἑαυτῆσ ὑπάρχει, δηλοῦσι δὲ αἱ κατὰ τοὺσ ὕπνουσ τροπαὶ τῶν ὀνείρων, ἃσ τρέπεται τὸ φανταστικόν ἐξ ἀρχῆσ βραχείασ παντοδαπὰ καὶ πάθη καὶ εἴδωλα γινόμενον. "κινεῖσθαι δ’ ἀεὶ πέφυκε· "κίνησισ δ’ αὐτῷ φαντασία τισ ἢ νόησισ. "σοὶ δὲ καὶ τὸ σῶμα ταλαιπωρούμενον φύσει τὴν διάνοιαν αἰωρεῖ καὶ παρατρέπει. "δαίμονασ δ’ οὔτ’ εἶναι πιθανόν οὔτε ὄντασ ἀνθρώπων ἔχειν εἶδοσ ἢ φωνὴν ἢ δύναμιν εἰσ ἡμᾶσ διήκουσαν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION