Plutarch, Brutus, chapter 31

(플루타르코스, Brutus, chapter 31)

τοὺσ δὲ Λυκίουσ δεινή τισ ἐξαίφνησ πρὸσ ἀπόνοιαν ὁρμὴ καὶ λόγου κρείσσων κατέσχεν, ἣν ἄν τισ ἔρωτι θανάτου μάλιστα προσεικάσειεν οἵ γε μετὰ παίδων καὶ γυναικῶν ἐλεύθεροί τε καὶ δοῦλοι καὶ πᾶσα ἡλικία τοὺσ μὲν πολεμίουσ πρὸσ τὴν φλόγα βοηθοῦντασ ἀπὸ τῶν τειχῶν ἔβαλλον, αὐτοὶ δὲ κάλαμον καὶ ξύλα καὶ πᾶν ὑπέκκαυμα προσφέροντεσ ἦγον ἐπὶ τὴν πόλιν τὸ πῦρ, ὀρέγοντεσ αὐτῷ πᾶσαν ὕλην καὶ πάντα τρόπον ἐξερεθίζοντεσ καὶ συνεκτρέφοντεσ. ὡσ δ’ ἡ φλὸξ ῥυεῖσα καὶ διαζώσασα πανταχόθεν τὴν πόλιν διέλαμψε πολλή, περιπαθῶν ἐπὶ τοῖσ γινομένοισ ὁ Βροῦτοσ ἔξωθεν παρίππευε προθυμούμενοσ βοηθεῖν, καὶ τὰσ χεῖρασ ὀρέγων τοῖσ Ξανθίοισ ἐδεῖτο φείδεσθαι καὶ σῴζειν τὴν πόλιν, οὐδενὸσ αὐτῷ προσέχοντοσ, ἀλλὰ πάντα τρόπον ἑαυτοὺσ ἀπολλύντων, οὐ μόνον ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ παιδία τὰ μικρὰ μετὰ κραυγῆσ καὶ ἀλαλαγμοῦ τὰ μὲν εἰσ τὸ πῦρ ἥλλετο, τὰ δ’ ἄνωθεν ἀπὸ τῶν τειχῶν ἐξετραχήλιζεν αὑτά, τὰ δὲ τοῖσ ξίφεσι τῶν πατέρων ὑπέβαλλε τὰσ σφαγὰσ γυμνοῦντα καὶ κελεύοντα παίειν.

ὤφθη δὲ τῆσ πόλεωσ διαφθαρείσησ γυνή κρεμαμένη μὲν ἐξ ἀγχόνησ, παιδίον δὲ νεκρὸν ἐξηρτημένη τοῦ τραχήλου, λαμπάδι δὲ καιομένῃ τὴν οἰκίαν ὑφάπτουσα.

καὶ τοῦ θεάματοσ τραγικοῦ φανέντοσ ἰδεῖν μὲν οὐχ ὑπέμεινεν ὁ Βροῦτοσ, ἐδάκρυσε δὲ ἀκούσασ·

καὶ γέρασ ἐκήρυξε τῶν στρατιωτῶν ὅστισ ἂν δυνηθῇ Λύκιον ἄνδρα περισῶσαι. φασὶ δὲ μόνουσ ἑκατὸν πεντήκοντα γενέσθαι τοὺσ μὴ διαφυγόντασ τὸ σωθῆναι. Ξάνθιοι μὲν οὖν διὰ πολλῶν χρόνων ὥσπερ εἱμαρμένην περίοδον διαφθορᾶσ ἀποδιδόντεσ τὴν τῶν προγόνων ἀνενεώσαντο τῇ τόλμῃ τύχην καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τὴν πόλιν ὁμοίωσ ἐπὶ τῶν Περσικῶν κατακαύσαντεσ ἑαυτοὺσ διέφθειραν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION